ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 587

บทที่587

โย่วขุยกระเด็นออกไป พร้อมกับกระอักเลือดออกมา

“ตุ๊บ!”

โย่วขุยกระแทกเข้ากับต้นไม้ แล้วค่อยตกลงพื้น

พอเขาจะลุกขึ้นมา เฉินอ้าวเจียวก็เดินมาถึงตรงหน้าแล้ว

โย่วขุยมองเฉินอ้าวเจียวด้วยความตกใจ ในแววตาเต็มไปด้วยความน่าเหลือเชื่อ “นี่……มันเป็นไปได้ยังไง? เป็นไปไม่ได้……”

“แก……เป็นใคร?”

เฉินอ้าวเจียวยื่นมือขึ้นมาดึงผ้าปิดหน้าของตัวเองลง จนสามารถเห็นใบหน้าของเขาได้อย่างชัดเจน

พอโย่วขุยได้เห็นใบหน้าของเฉินอ้าวเจียวเข้า สีหน้าของเขาก็ชะงักไป ความหวาดกลัวในดวงตาเพิ่งมากขึ้นกว่าเดิม

“อาจารย์อา……”

เฉินอ้าวเจียวทำเสียงฮึดฮัด แล้วพูดออกมาอย่างเรียบเฉยว่า “ฉันจะให้แกได้สั่งเสียเป็นครั้งสุดท้าย”

ตอนนี้ไม่รู้จะอธิบายถึงความหวาดกลัวของโย่วขุยแล้ว ร่างกายของเขาสั่นเทา แค่เห็นก็รู้ว่าเขากลัวจนถึงขีดสุดแล้ว

โย่วขุยร้องขอเบาๆ “อาจารย์……ช่วย……ไว้ชีวิตผมหน่อยได้มั้ยครับ”

“ไม่ได้”

“ทำไมล่ะครับ?” โย่วขุยเงยหน้าขึ้นมามองเฉินอ้าวเจียวด้วยความหวาดกลัว

เฉินอ้าวเจียวตอบไปด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย “เพราะแกไปยุ่งกับคนที่ไม่ควรยุ่งด้วยยังไงล่ะ”

“ใครเหรอครับ?” ตอนแรกโย่วขุยคิดว่าเฉินอ้าวเจียวเป็นคนของไป๋ยี่เฟย แต่พอได้รู้ตัวตนที่แท้จริงของเฉินอ้าวเจียวแล้วเขาคิดว่าไป๋ยี่เฟยไม่มีทางสั่งเฉินอ้าวเจียวได้หรอก

“ไป๋ยี่เฟยยังไงล่ะ” เฉินอ้าวเจียวตอบไปอย่างไม่ชอบใจ “เขาเป็นศิษย์น้องเล็กของฉัน หรือในอีกทางหนึ่ง เขาก็เป็นอาจารย์อาของแกเหมือนกัน!”

รูม่านตาของโย่วขุยหดเล็กลง เบิ่งตาโตด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

คำสั่งของเต้าจ่างคือเขาให้เขากับจั่วเถิงฆ่าฉีฉีทิ้งซะ

ส่วนตอนที่เขาพบกับไป๋ยี่เฟยก็ยังไม่อยากจะสนใจด้วยซ้ำ

แต่เขาไม่นึกเลยว่า ไป๋ยี่เฟยจะไปมีความสัมพันธ์กับฝั่งจื่ออีด้วย แถมลำดับขั้นยังอยู่สูงกว่าเขาอีก

เฉินอ้าวเจียวก้มหน้าพร้อมกับทำเสียงฮึดฮัด “อาจารย์บอกว่า ลูกศิษย์ฝั่งอาจารย์ลุง เต้าจ่างนั้นเป็นพวกทรยศ ถ้าเจอเข้าก็ไม่ต้องปรานี”

“ฉันสู้ เต้าจ่างไม่ไหว ฆ่าเขาก็ไม่ได้ แต่จะให้จัดการลูกกระจ๊อกอย่างพวกแกนั้นก็ทำได้”

“อาจารย์อาโปรดไว้ชีวิตด้วย! อาจารย์อา…” โย่วขุยตะโกนออกมาด้วยความแตกตื่น

แต่ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เฉินอ้าวเจียวก็ถีบใส่เขาอย่างไม่ปรานี

“ตุ๊บ!”

เสียงดังสนั่นอีกครั้ง

โย่วขุยกระเด็ดออกไป ส่วนหัวลอยไปกระแทกกับต้นไม้ที่อยู่ด้านหลังอย่างจัง กระแทกจนต้นไม้หักโค้นไปเลย ในตอนนี้โย่วขุยได้ตายไปแล้ว

เฉินอ้าวเจียวค่อยๆ ดึงขากลับ จากนั้นก็เดินจากไปโดยที่ไม่หันกลับมามองเลยแม้แต่นิดเดียว

“ถ้าฉันยังอยู่ก็ไม่มีใครสามารถรังแกศิษย์น้องเล็กทั้งสองของฉันได้”

ตอนที่ขึ้นมาถึงบนเรือ เฉินอ้าวเจียวยังตั้งใจดึงผ้าขึ้นมาปกปิดใบหน้าอีกครั้ง พอเดินผ่านฉีฉี เขาก็หยุดลงมามองจากนั้นก็เดินผ่านไปเงียบๆ

ไม่นาน พวกที่ไปตามจับจ้าวเทียนก็กลับมาแล้ว

หลี่เสว่ได้รับบาดเจ็บ หลิวเสี่ยวอิงรีบเข้าไปพยุงเธอ

ภายในห้องโดยสารที่แยกออกไป หลิวเสี่ยวอิงได้ตัดเสื้อตรงหัวไหล่ของหลี่เสว่ออกก่อน พอเห็นบาดแผลเข้ามเธอก็รู้สึกตกใจทันที “เธอไปเอาแผลนี้มาจากไหน? ใครเป็นคนทำ?”

หลี่เสว่ส่ายหน้าเบาๆ กัดฟันอดทนต่อความเจ็บปวด “ฉันเป็นคนทำเอง”

“หือ?” หลิวเสี่ยวอิงไม่เข้าใจ

หลี่เสว่สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ พูดออกมาว่า “ช่วยฉันเก็บเป็นความลับที”

พอหลิวเสี่ยวอิงได้ยินก็เงียบไปทันที

เธอรู้สึกว่าหลี่เสว่ในตอนนี้ได้เปลี่ยนไปแล้ว เปลี่ยนไปจนเธอเริ่มไม่คุ้นเคย เหมือนเพิ่งได้รู้จักกับหลี่เสว่ใหม่อีกครั้ง

ทันใดนั้น ก็ได้มีเสียงหนึ่งดังขึ้น