ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 60

บทที่ 60

ไป๋ยี่เฟยขับรถกลับไปที่วิลล่าอย่างรีบร้อน แต่ที่วิลล่าไม่มีแม้เงาของหลี่เสว่ ไป๋ยี่เฟยก็ยิ่งร้อนใจ รีบโทรไปหาหลี่เสว่

“ขออภัยค่ะ หมายเลขที่ท่านเรียกปิดเครื่องอยู่ในขณะนี้ ......”

ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้ว สองวันมานี้โทรเข้าแล้วเป็นแบบนี้ตลอด เขาคิดว่าหลี่เสว่ยังโกรธอยู่เลยเป็นแบบนี้ หรือว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแล้ว？

ไป๋ยี่เฟยเจ็บในหัวใจ รีบโทรหาโจวฉวี่เอ๋อ “ฮัลโหล คุณอยู่ไหน？เสว่เอ๋อได้ติดต่อคุณบ้างไหม？”

เสียงของโจวฉวี่เอ๋อเบามาก “เปล่านะ”

“เสว่เอ๋อหายตัวไป คุณรู้ไหมว่าปกติเสว่เอ๋อจะไปที่ไหน ？”

โจวฉวี่เอ๋อคิดแล้วก็ตอบ “ปกติเสว่เอ๋อก็ไม่ค่อยมีที่ไหนไปมากเท่าไหร่......”

“คุณอยู่ไหน ผมไปรับคุณไปหาเสว่เอ๋อ”

โจวฉวี่เอ๋อแจ้งที่อยู่ไป ไป๋ยี่เฟยก็รีบวางสายและขับรถออกไป

ที่ไม่บังเอิญคือ ตอนที่ไป๋ยี่เฟยขับรถออกจากวิลล่านั้น เป็นเวลาพอดีกับที่หลิ่วจาวเฟิงนั้นสวนมา ไป๋ยี่เฟยนั้นไม่ทันสังเกต แต่หลิ่วจาวเฟิงนั้นกลับยิ้มอย่างมีเลศนัย

หลังจากรับโจวฉวี่เอ๋อ โจวฉวี่เอ๋อยืนอยู่ที่เดิม รู้สึกไม่เป็นตัวเอง และก็ไม่กล้าไปดูไป๋ยี่เฟย

“ขึ้นรถ” ไป๋ยี่เฟยไม่ได้สนใจอะไรมากขนาดนั้น ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือตามหาเสว่เอ๋อให้พบ

หลังโจวฉวี่เอ๋อขึ้นรถแล้ว ทั้งสองคนไปหลาย ๆ ที่ ที่หลี่เสว่มักไปบ่อย ๆ แต่ก็ไม่มีแม้แต่เงาของหลี่เสว่

ไป๋ยี่เฟยสีหน้าเงียบขรึมน่ากลัว

ไป๋ยี่เฟยถามด้วยเสียงทุ้มต่ำ “นอกจากที่นี่แล้ว เธอยังสนิทกับเพื่อนคนไหนไหม？”

โจวฉวี่เอ๋อได้ยินแล้วก็ตอบว่า “สวีเสี่ยวหมิ่ง ฉันจะรีบโทรหาเธอ ”

“ไม่ต้องโทรหรอก บอกที่อยู่มาเลย” ไป๋ยี่เฟยพูดขึ้นมาว่า “ถ้าคุณโทรไป แม้ว่าเสว่เอ๋อจะอยู่สวีเสี่ยวหมิ่งก็จะบอกว่าไม่อยู่ ”

โจวฉวี่เอ๋อรีบพยักหน้า

แต่หลังจากไปแล้ว ก็ไม่เห็นหลี่เสว่ แต่แม่ของสวีเสี่ยวหมิ่งพูดว่า สวีเสี่ยวหมิ่งกับสามีไปฮันนีมูนแล้ว ไม่ได้อยู่บ้าน

พูดแบบนี้ หลี่เสว่ไม่ได้อยู่ที่นี่แน่ ๆ

ไป๋ยี่เฟยจุดบุหรี่อย่างหงุดหงิด สูดลมหายใจเข้าไปลึก ๆ “คุณคิดดูอีกครั้ง ว่าคุณลืมหรือพลาดที่ไหนไปหรือเปล่า ？”

......

ในวิลล่าบางหลังของหลันโปกั่ง

หลี่เสว่นอนไปหนึ่งตื่น แล้วก็ค่อย ๆ ตื่นมา

“เอ๋？”

นี่ไม่ใช่บ้าน？

ที่นี่ที่ไหน？

หลี่เสว่ลุกขึ้นนั่ง สังเกตเห็นว่าการแต่งห้องนี้นั้นเป็นการตกแต่งห้องของผู้ชาย ก็หน้าซีดทันที และก้มหน้าลง เสื้อผ้าของตัวเองยังอยู่ครบ ร่างกายก็ไม่รู้สึกแปลกอะไร ตอนนี้ถึงค่อยโล่งใจหน่อย

ในตอนนี้ ประตูถูกเปิดออก

หลี่เสว่มองดูชายที่เดินเข้ามาอย่างตกใจ “หลิ่วจาวเฟิง？”

หลิ่วจาวเฟิงยิ้มอย่างอ่อนโยน “ตื่นแล้วเหรอ？เอายาแก้แฮงค์ไปดื่มก่อนนะ ！”

จากนั้น หลิ่วจาวเฟิงก็เอายาแก้แฮงค์เหล้าวางไว้ที่บนหัวเตียง

หลี่เสว่ไม่ได้ขยับ “ที่นี่บ้านคุณเหรอ ？”

หลิ่วจาวเฟิงพยักหน้า “อืม เห็นว่าคุณเมาอยู่ข้างถนน ก็เลยพาคุณกลับมา แต่ว่าผมไปบ้านคุณไม่ได้ เลยได้แต่พาคุณมาที่นี่ ”

หลี่เสว่ได้ยินแล้วก็พูดอย่างเกรงใจว่า “ขอบคุณ......”