ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 637

บทที่637

“เดี๋ยวฉันไปเอง พวกแกไม่ใช่สายงานเดียวกัน เขาไม่กลัวแกหรอก” ชายที่ออกมาห้ามพูดพร้อมหรี่ตา

พูดจบ เขาก็เดินจากไป

หม่าจิ่นหลงหันไปมองชายวัยกลางคนที่อยู่ต่อ แล้วพูดไปร้องไห้ไป “อารอง ฝีมือของไอ้หมอนั่นไม่ธรรมดาเลย อาต้องเอาคนไปเยอะหน่อยนะครับ”

ชายคนนั้นทำเสียงฮึดฮัด “ต่อให้เก่งแค่ไหนแล้วคิดว่ามันจะสู้คนเป็นสิบๆ ได้รึไง? แกไม่ต้องห่วง ชื่อหม่าเซียจื่อของอารองคนนี้ไม่ได้มีดีแค่ชื่อนะ”

พูดจบ ลูกน้องคนหนึ่งก็เข้ามาพร้อมกับมือถือ “ลูกพี่ครับ ได้เรื่องแล้วครับ”

หม่าเซียจื่อรีบรับมือถือมา พูดไปก็เรียกพี่น้องของตัวเองไป “ไป เรียนพี่น้องของเรามาให้หมด ไปแก้แค้นให้หลานชายของฉันกัน”

หม่าจิ่นหลงมองดูกลุ่มคนที่จากไป เขาก็ยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย “แม่ง กล้าทำร้ายฉัน คอยดูอารองเอาแกตายแน่!”

อารองของเขาก็คือนักเลงที่ค่อนข้างมีชื่อเสียงของเมืองเป่ยไห่ หม่าเซียจื่อนั่นเอง

ส่วนคนที่ออกไปก่อนนั้น ก็คือพ่อของหม่าจิ่นหลง นักธุรกิจของเมืองเป่ยไห่ หม่าอาน มีธุรกิจหลายอย่างที่เขาได้ทำร่วมกับเย่ฮวน

หลังจากที่หม่าอานออกไป เขาก็โทรหาเย่ฮวนทันที “เย่ฮวน นี่มันหมายความว่ายังไง?”

เย่ฮวนไม่เข้าใจ “คุณพูดถึงเรื่องอะไรอยู่ครับ?”

หม่าอานขมวดคิ้ว เห็นได้ชัดว่าเย่ฮวนไม่รู้เรื่อง “คุณไม่รู้เรื่องเลยเหรอ?”

เย่ฮวนงงหนักกว่าเดิม “เรื่องอะไรครับ? ผมไม่เข้าใจ”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หม่าอานจึงต้องเล่าเรื่องที่หม่าจิ่นหลงถูกทำร้ายให้เย่ฮวนฟัง แถมยังบอกไปอีกว่าชายคนนั้นอยู่กับเย่อ้าย

จากนั้น หม่าอานยังพูดต่ออีกว่า “ถ้าคุณไม่มีส่วนรู้เห็น เรื่องนี้มันก็จะง่ายหน่อย คอยดูผมจะเอาไอ้หนูนั่นให้ตายเลย!”

พอวางสาย เขาก็รีบเรียกคนขับให้สตาร์ทรถ แล้วเดินทางไปดูสถานการณ์ด้วยตนเอง

ความจริงเศรษฐีแบบพวกเขาไม่จำเป็นต้องไปดูด้วยตนเองก็ได้แต่คนที่ถูกทำร้ายคือลูกชายของเขา ดังนั้นเขาจึงต้องไปควบคุมเรื่องนี้ด้วยตัวเอง ถ้าเรื่องนี้ถูกพูดออกไป ต่อไปก็จะไม่มีคนกล้าหาเรื่อง หม่าจิ่นหลงอีก

แต่รถยังไม่ทันได้ถึงบาร์ สายจากเย่ฮวนก็ดังขึ้นอีกครั้ง

หม่าอานรับสาย ขมวดคิ้ว “เย่ฮวน ผมไม่สนหรอกนะว่าคนที่อยู่กับน้องสาวคุณจะเป็นใคร และไม่สนด้วยว่าพวกคุณเป็นอะไรกัน ผมจะได้รับคำขอร้องจากคุณใดๆ ทั้งสิ้น”

เย่ฮวนไม่พอใจไปแป๊บหนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ตาหม่า ผมไม่ได้จะโทรมาขอร้องคุณ ผมแค่อยากจะโทรมาห้ามคุณ ทางที่ดีคุณควรปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปเถอะ”

“นี่แม่งยังไม่ใช่ขอร้องอีกเหรอ? คนที่โดนทำร้ายไม่ใช่ลูกคุณสักหน่อย เย่ฮวน เรื่องนี้คุณอย่าเข้ามายุ่ง ไม่อย่างนั้นจะหน้าว่าผมไม่ไว้หน้าไม่ได้นะ”

เย่ฮวนยิ้มออกมาอย่างข่มขืน “ผมไม่ได้ขอร้องจริงๆ ผมแค่อยากบอกคุณว่า ทางที่ดีอย่าไปหาเรื่องชายคนนั้นดีกว่าเขาไม่ใช่คนที่จะไปหาเรื่องด้วยได้”

“หมายความว่ายังไง?” หม่าอานซีเรียสขึ้นมาก “คุณรู้ใช่มั้ยว่าเขาเป็นใคร”

เย่ฮวนพูดขึ้น “เมื่อกี้ผมให้คนไปถามดูแล้ว”

หม่าอานพูด “ถ้าอย่างนั้นก็บอกผมมาสิว่ามันเป็นใคร”

เย่ฮวนพูดด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมว่า “มันเป็นหมาบ้าตัวหนึ่ง”

……

ในเวลาเดียวกัน ได้มีลูกกระจ๊อกที่มีอาวุธครบมือกว่าห้าหกสิบคนพากันเดินไปยังโรงแรมที่ไป๋ยี่เฟยพักอยู่

คนที่เดินผ่านไปผ่านมา พอเห็นคนพวกนี้เข้าก็รีบหลบไปทันที

แต่ตอนที่พวกเขาใกล้จะถึงโรงแรม ก็ถูกชายที่ใส่ชุดขาวทั้งตัวเข้ามาขวางไว้

“แม่งเอ๊ย! แกเป็นใคร?”

“กล้ามาขวางทางเรา อยากตายใช่มั้ย?”

“อย่าพูดมากเลย จัดการมัน!”

ทันใดนั้น หม่าเซียจื่อก็ยกมือขึ้น พวกลูกกระจ๊อกก็เงียบลงทันที จากนั้นเขาก็เดินไปทางชายคนนั้นทันที

“ฉางเชี่ยวเหรอ?” ทันทีที่หม่าเซียจื่อเห็นว่าชายคนนั้นเป็นใคร เขาก็อึ้งไป

เขากับเย่ฮวนนั้นร่วมงานกัน และได้ร่วมมือกับฉุงโยวเวยด้วย ฉุงโยวเวยกับฉางเชี่ยวนับถือกันราวพี่น้อง ดังนั้นหม่าเซียจื่อก็ต้องเคยเห็นหน้าฉางเชี่ยวอยู่แล้ว

หม่าเซียจื่อขมวดคิ้ว “คุณจะมาขวางเราไว้ทำไม?”

ฉางเชี่ยวค่อยๆ กวาดตามองคนกลุ่มนั้น จากนั้นก็พูดขึ้นว่า “ผมมาเพื่อช่วยพวกคุณ”

“หมายความว่ายังไง?” หม่าเซียจื่อชะงักไป