ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 65

ตอนที่ 65

ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่

ฉันควรจะที่ใด

หลังจากคิดอยู่นาน หลี่เสว่ก็ดูเงียบเหงา ลุกขึ้นเพื่อเตรียมจะออกไป แต่กลับไม่รู้ว่าควรจะไปที่ไหน

เพราะเรื่องของหลี่เฉียงตรงเมื่อกี้นี้ คนของกิจการผลไม้หลี่ซื่อกรุ๊ปจะต้องเกลียดเธอเข้ากระดูก คงจะกลับไปบริษัทไม่ได้อีกแล้ว

และที่วิลล่าหลันโปกั่ง ที่พ่อและแม่อยู่นั้น หากจะกลับไปตอนนี้ ก็ดูจะไม่เหมาะสม

อีกที่หนึ่งชัดอยู่ว่าเป็นบ้านของตนเอง แต่กลับรู้สึกว่าไม่เหมือนบ้านของตนเอง

เพราะเธอกลัว กลัวว่าจะต้องเจอกับไป๋ยี่เฟยและโจวฉวี่เอ๋ออีก

สุดท้าย หลี่เสว่ก็เดินออกมาจากอาคารใหญ่ของโหวจวี๋กรุ๊ปด้วยความงุนงง

ไป๋ยี่เฟยที่อยู่ในห้องทำงานก็รู้สึกตกใจกับเรื่องของหลี่เฉียงตง ก่อนหน้านี้เขาเคยเดาเอามาก่อนแล้ว แต่ทุกสิ่งทุกอย่างนี้ก็ไม่มีอะไรอยู่ในสายตาของเขา น่าจะเป็นเรื่องการพูดสถานะของเขาออกมา ที่ทำให้ตกใจมากกว่า

ตอนนี้สิ่งเดียวที่เขาสนใจคือหลี่เสว่

เมื่อเห็นท่าทางที่สิ้นหวังของหลี่เสว่ ไป๋ยี่เฟยก็ต้องการที่จะปลอบโยนเธอเป็นอย่างมาก แต่ตอนที่เขาไปหาหลี่เสว่ หลี่เสว่ก็ออกไปแล้ว

ไป๋ยี่เฟยทำได้เพียงตามออกไป จากนั้นก็เห็นหลี่เสว่กำลังเตรียมเรียกรถแท็กซีอยู่ข้างถนน

ในเวลานี้ รถออดี้ที่คุ้นตากำลังจอดอยู่ข้างทาง หน้าต่างรถก็ลดลงมา เผยให้เห็นใบหน้าของคนในรถ

หลิ่วจาวเฟิง!

หลิ่วจาวเฟิงกับหลี่เสว่กำลังพูดอะไรกัน หลี่เสว่พยักหน้า จากนั้นก็เปิดประตูขึ้นไปนั่งบนรถออดี้

ไม่นานรถก็ขับออกไป

ไป๋ยี่เฟยได้เห็นสิ่งนี้ ใจก็จมดิ่งลง สีหน้าก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ทันใดนั้นเขาก็เรียกรถอีกคัน แล้วพูดกับคนขับ “คุณคนขับ ช่วยขับตามรถออดี้คันนั้นไป”

คันขับรถได้ฟังแล้วจึงออกรถ แล้วพูดว่า “น้องชาย แต่ออดี้นี้ ไม่เห็นมีอะไรน่าตามเลย อีกอย่าง คุณไปตามคนทำไมหรือ คงไม่ใช่คอยติดตามหรอกนะ”

คำพูดประโยคหลังนั้นเป็นการล้อเล่นกัน ไป๋ยี่เฟยดูไปแล้วก็ไม่น่าจะใช่คนไม่ดี

ไป๋ยี่เฟยเฝ้าดูรถคันหน้าอย่างใจจดใจจ่อ และพูดว่า “ผมกับภรรยาทะเลาะกัน ช่วยตามรถคันนั้นให้ทัน เดี๋ยวผมจ่ายให้สองเท่า”

คนขับรถได้ยินดังนั้นก็พูดว่า “โอเค อย่านั้นคุณก็นั่งให้มั่นคงแล้วกัน”

พูดจบ คนขับรถก็เร่งความเร็ว และวิ่งตามไป

ไป๋ยี่เฟยตามรถยนต์ออดี้นั้นไปจนถึง KTVฮุยหวง ก็ได้เห็นหลิ่วจาวเฟิงกับหลี่เสว่เดินเข้าไปด้านใน

“น้องชาย นี่เป็นนามบัตรของผม ถ้าวันหลังมีธุระอะไร ก็ติดต่อมาได้ตลอดเวลา!” คนขับรถหยิบนามบัตรของตนเองออกมายื่นให้กับไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ใส่ใจ เก็บมันไว้ในกระเป๋าอย่างลวก ๆ

หลังจากลงจากรถ ไป๋ยี่เฟยก็เดินตามเข้าไป

ในเวลานี้ ในห้องส่วนตัว

หลี่เสว่นั่งอยู่ในนั้นด้วยสีหน้าที่ไร้ความรู้สึก

ในห้องส่วนตัวมีเพลงที่เล่นเองอัตโนมัติ เสียงเพลงดังขึ้นเพลงแล้วเพลงเล่า

หลิ่วจาวเฟิงยื่นไมโครโฟนให้หลี่เสว่ “เสว่เอ๋อ ร้องเพลงสักหน่อยเถอะ”

หลี่เสว่ส่ายหน้า

เธอไม่อยากจะทำอะไรเลย

หลิ่วจาวเฟิงเห็นดังนั้นก็ไม่ได้พูดอะไร ก็ได้นั่งลงอยู่เป็นเพื่อนหลี่เสว่

ในห้องส่วนตัวมีเพียงพวกเขาสองคน ไม่มีคนร้องเพลง และไม่มีใครพูดอะไร

หลังจากนั้นไม่นาน หลี่เสว่ก็พูดขึ้น “ฉันอยากดื่มเหล้า”

“ได้” หลิ่วจาวเฟิงหยิบแก้วเหล้ามา และรินเหล้าให้กับหลี่เสว่

แล้วนำแก้วเหล้าที่รินจนเต็มแล้วส่งให้กับหลี่เสว่ หลิ่วจาวเฟิงพูดว่า “เสว่เอ๋อ เหล้าดื่มมากไปมันไม่ดี หรือน้อย......”

ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลี่เสว่ก็เงยหน้าขึ้น เบียร์เต็มแก้วนั้นก็ถูกซดลงหมดไป