ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 7

บทที่ 7

ไป๋ยี่เฟยก็ยิ้มให้อย่างอ่อนโยน บ้านงั้นหรือ คำๆ นี้มันช่างทำให้เขารู้สึกถึงความอบอุ่นจริงๆ

“ให้ผมขับนะ!” ไป๋ยี่เฟยรีบเข้าไปนั่งที่นั่งคนขับทันที

หลี่เสว่เองก็ไม่ได้ว่าอะไร เธอเข้าไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ แต่ในขณะที่กำลังเปิดประตูนั้นเอง หลิ่วจาวเฟิงก็พูดขึ้นอีกครั้ง

“เธอลองไปคิดดูให้ดีๆ ล่ะ ว่าระหว่างแต่งงานกับฉัน แล้วคนที่คอยหนุนเธอก็คือตระกูลหลิ่วอยากได้อะไรก็ได้หมด แต่หากเธออยู่กับเจ้าขยะนั่น เธอก็จะได้เพียงสายตาดูถูกจากคนอื่นเท่านั้น ดูจากเหตุการณ์วันนี้ก็น่าจะรู้แล้วนี่ ลองเอาสองคนมาเทียบกับดูสิ แล้วเธอก็จะรู้ว่าใครดีกว่า!”

หลิ่วจาวเฟิงหันไปมองไป๋ยี่เฟยที่นั่งอยู่ในรถก่อนจะพูดขึ้น “เธอจะเลือกมันหรือว่าเลือกฉันกันล่ะ?”

แต่หลี่เสว่กลับไม่ได้มองมาที่หลิ่วจาวเฟิงเลย เธอปัดมือของเขาทิ้ง ก่อนจะเข้าไปนั่งในรถทันที

หลิ่วจาวเฟิงเองก็มองมือของตัวเองด้วยอาการที่นิ่งอึ้งไป

ไป๋ยี่เฟยเห็นแบบนั้นก็หัวเราะ เขาดีใจมากที่หลี่เสว่เลือกเขา

ทันทีที่หลิ่วจาวเฟิงได้สติกลับมา เขาก็ตะโกนใส่หน้าต่างรถ : “เสว่เอ๋อทำไมเธอต้องเลือกมันด้วย? เขาให้ความสุขกับเธอไม่ได้หรอกนะ!”

หลี่เสว่ค่อยๆ เลื่อนกระจกรถขึ้น พร้อมกับตอบกลับไปด้วย : “เพราะว่าเขาเป็นสามีของฉันอย่างไรล่ะ”

พูดจบ หน้าต่างก็ถูกเลื่อนขึ้นจนปิดสนิท ทำให้หลิ่วจาวเฟิงมองไม่เห็นคนข้างใน และก็ฟังอะไรไม่ได้ยินด้วย

ทางด้านไป๋ยี่เฟยก็ดีใจจนเนื้อเต้น ที่เธอเรียกเขาว่า “สามี” อีกแล้ว

“เสว่เอ๋อ...”

พอหลี่เสว่เห็นท่าทีของไป๋ยี่เฟย เธอก็รู้สึกเขินอายขึ้นมากะทันหัน “รีบขับรถเถอะ”

ไป๋ยี่เฟยก็ส่งเสียงตอบรับเบาๆ “ได้เลย!”

อย่ารีบร้อนไป ไม่ช้าก็เร็วหลี่เสว่ก็เป็นของเขาแน่นอน!

จากนั้นรถก็ถูกสตาร์ท และขับพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว

ส่วนหลิ่วจาวเฟิงที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมนั้น เขาไม่อยากจะเชื่อภาพที่เห็นเมื่อกี้นี้เลย หลี่เสว่ยอมรับว่าเจ้าคนไร้ค่าไป๋ยี่เฟยนั่น เป็นสามีของเธอ!

บนถนนตอนนี้ จู่ๆ หลี่เสว่ก็พูดขึ้นมาว่า : “ฉันเช่าบ้านไว้ด้านนอกนะคะ คุณก็มาอยู่ด้วยกันกับฉันนะ!”

ไป๋ยี่เฟยได้ยินก็กำพวงมาลัยเสียแน่น เขารู้ดีว่า หลี่เสว่ต้องทะเลาะกับที่บ้านเพราะเรื่องน้องสาวของเขา ตอนนี้ยังต้องออกไปเช่าบ้านเพื่อเขาอีก แต่ขณะเดียวกันก็ยังไม่ลืมตัวเขาเอง สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกซาบซึ้งใจอย่างมาก

“โอเคครับ” ไป๋ยี่เฟยตอบกลับ

หลี่เสว่ที่เป็นแบบนี้ เขาจะยอมปล่อยมือไปจากเธอได้อย่างไรกันล่ะ?

เขาขับตามทางที่หลี่เสว่บอกมาจนถึงหน้าตึกเก่าๆ หลังหนึ่ง

หลี่เสว่พาไป๋ยี่เฟยเดินขึ้นไปยังชั้นสาม ซึ่งเป็นห้องที่มีสองห้องนอน ขนาดเพียงหกสิบตารางเมตรเท่านั้น

“คุณอยู่ที่ห้องนั้นไปเลยนะ!” หลี่เสว่ชี้ไปที่ห้องนอนที่อยู่ใกล้ที่สุด

ไป๋ยี่เฟยพยักหน้ารับ ส่วนหลี่เสว่ก็แยกย้ายไปที่ห้องนอนของเธอเอง

เฮ้อ! เขาคิดว่าเธอจะหมายความว่าอยู่ด้วยกันจริงๆ เสียอีก แต่สุดท้ายก็ต้องแยกกันอยู่ดีสินะ

แต่พอไป๋ยี่เฟยลองกวาดตามองดุรอบๆ ถึงแม้ว่าห้องจะดูสะอาดตาก็ตาม แต่มันก็ยังคงแตกต่างกับที่อยู่ก่อนหน้านี้ของพวกเขาอย่างมาก

เขาไม่อยากจะให้หลี่เสว่ต้องมาลำบาก เธอสมควรที่จะได้รับสิ่งที่ดีกว่านี้!

ดูเหมือนว่าพรุ่งนี้เขาคงต้องไปที่ตึกสำนักงานขาย ตรงใจกลางเมืองดูแล้วสินะ

ขณะที่เขากำลังหันหลังเพื่อที่จะกลับไปห้องของตัวเอง ก็ได้ยินเสียงดังมาจากห้องด้านหลังของเขา “ที่รักคะ...”

ไป๋ยี่เฟยเบิกตาโพลง เขารู้สึกตื่นเต้น เสียจนไม่กล้าจะหันกลับไปดูเลย

จากนั้นก็ตามมาด้วยเสียงที่ดังขึ้นอีกครั้ง “ที่รัก งานชุมนุมของตระกูลวันนี้เป็นอย่างไรบ้างล่ะ?”

ซึ่งเสียงที่ได้ยินเป็นเสียงของโจวฉวี่เอ๋อนั่นเอง ซึ่งพวกเธอนั้นกำลังเปิดกล้องคุยกันอยู่

พลันไป๋ยี่เฟยก็รู้สึกเหมือนกับโดนน้ำเย็นราดเข้าที่หน้า นี่เขาคิดมากเกินไปหรือนี่!

อย่ารีบร้อนสิ อย่ารีบ มันต้องมีสักวันล่ะน่า

ไป๋ยี่เฟยเงี่ยหูฟังอยู่ครู่หนึ่ง ซึ่งโจวฉวี่เอ๋อไม่ได้พูดถึงเรื่องไปซื้อรถวันนี้เลย ทำให้เขาวางใจได้เปลาะหนึ่ง

หลังจากนั้นเขาก็กลับไปที่ห้องของตัวเอง แล้วก็อาบน้ำล้างหน้าให้เรียบร้อย จากนั้นก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง

ตอนนี้เขามาลองคิดดู เขาก็รู้สึกอิจฉาโจวฉวี่เอ๋ออยู่หน่อยๆ ล่ะนะ ถ้าหากว่าความสัมพันธ์ระหว่างเขากับหลี่เสว่ดีขนาดนี้ก็คงจะดี แต่จะฝันอย่างไรก็ต้องตื่นอยู่ดีล่ะนะ