ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 92

ตอนที่ 92

หลี่เสว่รู้สึกน้อยใจ เขาไปยั่วโมโหสวี่เชี่ยนเมื่อไหร่ แค่ไม่ได้ตั้งใจทำรองเท้าเลอะถึงขั้นต้องเหยียดหยามกันขนาดนี้

อันที่จริงสิ่งนี้ต้องย้อนไปถึงครึ่งชั่วโมงที่แล้ว

ตอนนั้นสวี่เชี่ยนเพิ่งมาถึง โดยอาศัยชื่อของตัวเอง บ่นเกี่ยวกับสภาพแวดล้อมการถ่ายทำที่นี่ การโฆษณาไม่สร้างสรรค์ คอมเพลนนั่นคอมเพลนนี่

ผู้กำกับก็ไม่กล้ามีเรื่องกับคนดังคนนี้ ได้แต่ขอโทษครั้งแล้วครั้งเล่า

หลี่เสว่ยืนอยู่ข้างหลังผู้กำกับตลอด ดูผู้กำกับต้องคอยขอโทษตลอดเวลา ก็อดไม่ได้และพูดว่า "พวกคุณมาช้าไปสองชั่วโมง ... "

ด้วยคำพูดเหล่านี้ ทำให้สวี่เชี่ยนเริ่มสังเกตหลี่เสว่ นอกจากนั้นยังสังเกตเห็นถึงใบหน้าที่สวยงามและบุคลิกของหลี่เสว่

หน้าตาของสวี่เชี่ยนนั้นไม่เลว แถมยังมีรูปร่างที่น่าหลงไหล

แต่หลังจากได้เห็นหลี่เสว่ สวี่เชี่ยนก็อดไม่ได้ที่จะเหล่ตามอง

หน้าตาของหลี่เสว่นั้นไม่ต้องพูดถึง ที่สำคัญคือนิสัยใจคอ บุคลิกของเธอ สะอาดและบริสุทธิ์ไม่เปื้อนฝุ่น เป็นคนประเภทที่ผู้ชายทุกคนเห็นแล้วต้องชอบ

ในปี 2559 เนื่องจากที่พิธีกรเบอร์หนึ่งของสถานีโทรทัศน์เดิมแต่งงานและมีลูก เธออาจจะกลายเป็นเบอร์หนึ่งคนล่าสุดของสถานีโทรทัศน์ แต่ในเวลานั้น ปรากฏว่ามีพิธีกรคนใหม่ชื่อหนานหนานปรากฏตัวขึ้นและเธอก็คว้าตำแหน่งที่สวี่เชี่ยนสมควรได้รับ

สาเหตุเพราะหนานหนานคนนี้สวยใสไร้เดียงสาและอายุน้อยกว่าสวี่เชี่ยน

ตั้งแต่นั้นเป็นต้นไป สวี่เชี่ยนก็เริ่มไม่ชอบคนที่หน้าตาไร้เดียงสา ตอนนี้มาเจอหลี่เสว่ เลยอารมณ์ไม่ดี

“ยืนงงอะไรอยู่ ยังไม่รีบเลียอีก”สวี่เชี่ยนพูดขึ้น “ไม่เลียให้สะอาด ฉันก็จะไม่ถ่ายแล้ว”

พูดจบก็หันไปทางผู้กำกับ สายตาสื่อความหมายชัดเจน

เห็นได้ชัดว่าผู้กำกับลำบากใจมาก

เดิมทีเป็นเรื่องเล็กน้อย อยู่ๆพัฒนาไปถึงขั้นนี้ได้อย่างไร เขาควรทำยังไงดี อีกทั้งหลี่เสว่เพิ่งมาใหม่ นิสัยก็ดี แถมยังขยันขันแข็ง ในใจเขาลังเลมาก

แต่ใครให้เขาเป็นคนดังล่ะ

“หลี่เสว่ ขอโทษเขาเถอะนะ ทำตามที่คุณสวี่เชี่ยนเขาบอกเถอะ......” ประโยคหลังจากนั้นผู้กำกับพูดไม่ออก

หลี่เสว่ได้ยินผู้กำกับพูดแบบนั้นก็โมโห “ผู้กำกับจะให้ฉันเลียรองเท้าเหรอคะ”

ผู้กำกับก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี “แล้วจะเอายังไงละ ถ้าคุณสวี่เชี่ยนไม่ยอมถ่าย ก็ไม่มีโฆษณาไปส่งมอบงาน ความเสียหายนี้ผมรับผิดชอบไม่ไหวหรอก”

“เธอยังรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจใช่ไหม ฉันจะบอกเธอให้นะ เธอมีโอกาสเลียรองเท้าให้คุณสวี่เชี่ยนถือว่าเป็นวาสนาของเธอแล้ว ยังมีนะ คนอื่นเขารอเธออยู่ อย่าทำให้คนอื่นเสียเวลาสิ”ผู้จัดการส่วนตัวของสวี่เชี่ยนพูดไปต่างๆนานา

เดิมทีทุกคนก็คิดว่าหลี่เสว่ไม่ได้ทำความผิดใหญ่โตอะไร ไม่น่าจะต้องถูกเหยียดหยามขนาดนี้

แต่หลังจากฟังคำพูดของผู้จัดการส่วนตัวแล้ว ด้านของความเห็นแก่ตัวก็ปรากฏขึ้นมา

“ใช่ๆ หลี่เสว่ เธอรีบทำตามเถอะ”

“รีบทำให้เสร็จจะได้ไม่เสียเวลาทำงาน”

“ความเสียหายจากการทำงานล่าช้าไม่มีใครรับผิดชอบไหวหรอก”

“หลี่เสว่เธอก็ทำผิดจริงๆ หากไม่ทำตามตาม เจ้านายรู้เข้าจะโดนไล่ออกนะ”

หลี่เสว่ได้ยินทุกคนว่ากล่าวประโยคแล้วประโยคเล่า หัวใจจมสู่ก้นบึ้ง ขณะเดียวกัน ยังมีความน้อยใจที่ไม่อาจบรรยายได้

คนรอบตัวยังไม่หยุดโทษเธอ หลี่เสว่กำมือแน่นและเงยหน้าขึ้น “งั้นก็ไล่ฉันออกเถอะ”

พูดจบ ยังมีบางคนยังไม่หยุดพูด “ทำไมเธอถึงเห็นแก่ตัวขนาดนี้ คิดว่าไล่เธอออกแล้วจะแก้ปัญหาได้เหรอ”

“ใช่ๆ ทำให้การถ่ายทำล่าช้าเธอมีปัญญาชดใช้เหรอ”

หลี่เสว่ได้ยินดังนั้น ตาเริ่มแดงขึ้นมา

ขณะเดียวกัน ไป๋ยี่เฟยที่เพิ่งเข้ามาในวงล้อมได้ก็พูดขึ้นมาอย่างนิ่งๆว่า”งั้นไล่เขาออกดีละ”

ผู้คนหันตามไปทางเสียงนั้น มีคนไม่รู้จักเขา แต่ก็มีบางคนที่รู้จักเขา แน่นอนว่า ความรู้จักนี้หมายถึงสถานะของเขาในตอนนี้

“ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ระบุชื่อ ทุกคนเลยคิดว่าให้ไล่หลี่เสว่ออกไป”