เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 106

ศศินายืนมองคนที่กำลังอ้าปากค้างมองเธออย่างนึกตลกอาการที่มองเธอตาค้างอยู่นี่คือ ดีใจที่เจอ หรือตะลึงว่าสวย

ในขณะที่เธอเปลี่ยนชุดอยู่ที่ห้องแต่งตัวหลังร้าน ผู้จัดการก็เดินไปบอกว่ามีลูกค้ามาถามหาขนมไส้ลูกบัวถั่วแดง ทันทีที่ได้ยินเธอก็รู้ได้ทันทีว่าเป็นเขา จึงเสียเวลาแต่งหน้าเซตผมอยู่ราวสิบห้านาที การเจอผัวเก่าครั้งแรกในรอบสิบเดือน เราก็ควรจะสวยให้ผัวเก่าตะลึงสิใช่ไหม สวยให้ผู้ชายเสียดายจนน้ำลายหก ได้เวลาเอาคืนของเธอแล้ว

“สวัสดีพีทสบายดีไหม”

สายตาว่างเปล่าที่ส่งมายังเขาทำให้เขาใจหาย ไหนจะน้ำเสียงที่ดูมั่นใจไม่มีแววของความสั่นไหวเหมือนที่เขาเป็น เธอสามารถทักทายเขาด้วยใบหน้าเรียบเฉยได้ขนาดนี้เลยหรือ

เขาเอื้อมมือออกไปข้างหน้าหมายจะคว้ามือเธอมาจับไว้ แต่ศศินากลับขยับออกนิดหนึ่ง เพื่อหลบมือเขา 

“นาหายไปไหนมา พีทคิดถึงนามากรู้ไหม”

ภัทรพลเดินมาทำท่าจะสวมกอดเธอ ศศินาเบี่ยงตัวหลบ

“นาน่า เกิดอะไรขึ้น มีอะไรให้ผมช่วยไหม”

ผู้ชายต่างชาติที่ใส่ชุดเหมือนบาริสต้าเดินมาหยุด อยู่ข้างเธอเอ่ยถามเป็นภาษาอังกฤษ ผมสีทองตาสีฟ้าท่าทางขี้เล่นมองมาที่เขา 

“ไม่มีอะไรค่ะโรเบิร์ต แค่เพื่อนเก่าแวะมาทักทาย”

ศศินาตอบชายต่างชาติคนนั้นด้วยภาษาเดียวกัน และเอื้อมมือไปจับแขนผู้ชายคนนั้นไว้

เพื่อนเก่างั้นเหรอ ภัทรพลบดกรามแน่นเขามองภาพ นั้นอย่างหงุดหงิด ไม่ชอบเลยที่จะเห็นศศินาทำท่าทางสนิทสนมกับผู้ชายคนอื่นแบบนี้ เธอเป็นเมียเขานะ แต่ดูเธอสิเธอกลับบอกผู้ชายคนนั้นว่าเขาเป็นเพียงเพื่อนเก่า อยากจะหึง แต่ไม่แน่ใจว่ายังมีสิทธิ์นั้นอยู่ไหม

“คุณไปทำงานต่อเถอะค่ะ ฉันขอคุยกับเพื่อนเก่าก่อน”  

เธอส่งยิ้มหวานให้ไอ้ฝรั่งนั่น มันเอื้อมมือมาขยี้ผมเธอด้วยท่าทางอ่อนโยน

“มีอะไรให้ผมช่วยก็บอกนะ”

“แน่นอนค่ะฉันจะบอก”

เธอส่งยิ้มท่าทางออดอ้อนให้มัน ก่อนที่มันจะเดินจากไป

“นั่งก่อนสิพีท” 

ศศินาเชิญให้เขานั่งที่โต๊ะเดิมที่เขาเพิ่งลุกมา

“ที่นาหายไป ไปอยู่ฝรั่งเศสมาเหรอ” 

ภัทรพลถามออกไปหลังจากที่พอจะประมวลอะไรได้บ้าง