CRAZY GUY คลั่งรักร้าย นายเย็นชา นิยาย บท 62

EP62

"กลับคอนโดกัน" เมฆาเอ่ยบอกแล้วอุ้มร่างกายของขวัญลุกขึ้นเพื่อสวมเสื้อผ้าให้

"ไปทำไมคะ" เธอถามออกไปด้วยน้ำเสียงอ่อนเพลีย

"อยู่กับฉันไง"

"หนูจะอยู่กับพี่ภู"

"ทำตามที่บอกก็พอแล้ว" เขาพูดเพียงเท่านั้นมือหนาก็ยื่นมาลูบศีรษะทุยก่อนจะหยิบเสื้อนักศึกษามาสวมให้หลังจากสวมเสร็จของขวัญก็จับมือหนาเอาไว้ซะก่อน เธอช้อนตามองเขาเหมือนมีอะไรบางอย่างอยากจะพูด

"ให้เรื่องหมั้นของพี่จบลงก่อนได้มั้ยคะ"

"หมั้นไม่หมั้นแล้วมันเกี่ยวตรงไหน"

"หนูไม่อยากขึ้นชื่อว่าแอบอยู่กับคู่หมั้นของคนอื่นค่ะ" ว่าแล้วก็หลบสายตาพลางผละมือออกจากหลังมือของเมฆา

"บอกกี่ครั้งแล้วว่าเดี๋ยวมันก็จบ"

"งั้นเราก็รอให้มันจบก่อนเถอะนะคะ แล้ววันนั้นหนูจะยอมพี่ทุกอย่างเลย" ของขวัญสบตากับเมฆาที่นั่งย่อตัวอยู่ตรงหน้าเธอ

"ฉันไม่อยากให้เธออยู่คนเดียว"

"มันไม่มีอะไรเลยค่ะ หนูอยู่ได้"

"ฉันไม่มั่นใจอะไรทั้งนั้น"

"เชื่อใจหนูได้มั้ยคะ ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นหนูจะรีบโทรหาพี่คนแรกเลย"

"…" เมฆาถอนหายใจออกมากับความดื้อด้านของคนตรงหน้า เขาเป็นห่วงที่จะต้องปล่อยให้ของขวัญอยู่คนเดียวเพราะได้ทำแผนให้ภูผาไปอยู่ในความดูแลของเจนนี่แล้วจึงกังวลใจหากแผนพาของขวัญไปอยู่ด้วยไม่สำเร็จแต่ดูแววตาของคนตรงหน้าเขาก็พอจะมองออกว่าของขวัญกำลังคิดมากกับเรื่องที่เขาขอ เธอคงไม่อยากไปอยู่ด้วยจริงๆหากเรื่องหมั้นกับนิดายังไม่จบลง

"นะคะ…บางทีพี่ห่างหนูก่อนจนถึงวันหมั้นคนพวกนั้นก็คงไม่ทำอะไรแล้วค่ะ"

"อืม"

"ตอนนี้พี่กลับไปพักผ่อนได้แล้วนะ ไว้เจอกันค่ะ" ของขวัญฉีกยิ้มให้คนตรงหน้าสบายใจ เธอรู้เหตุผลดีที่เมฆาต้องการให้ตนเองไปอยู่ด้วยคงเพราะกลัวคนของดนุมาทำอะไร ทั้งที่มันไม่มีอะไรต้องห่วงหากเมฆาตามนํ้าไปก่อนจนถึงวันหมั้นด้วยการห่างกับเธอก่อน แต่ถึงยังไงภายในอกของเขาก็ไม่ปล่อยของขวัญไว้คนเดียวอยู่ดีเขาต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อให้เธออยู่ในสายตาตลอด

"ฉันกลับก่อนนะ" เมฆาหยัดกายลุกขึ้นเต็มความสูงแล้วถอนหายใจออกมาอีกรอบ ก่อนจะก้มหน้าหอมแก้มแฟนสาวไปหนึ่งที เขาไม่ได้อยากกลับเลยสักนิดแต่เพื่อความสบายใจของคนตรงหน้าจึงยอมทำ

"ค่ะ^^" เธอเอ่ยตอบด้วยท่าทางน่ารัก เมฆาจึงหมุนตัวกลับแล้วเดินถอยห่างจากไป ของขวัญมองตามแผ่นหลังกว้างจนสุดสายตาก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกกลัวเมฆาพาตนเองไปอยู่ด้วยถ้าเป็นแบบนั้นคงถูกนิดาหาเรื่องหนักกว่าเดิม เธอขี้เกียจจะโต้ตอบ

บ้านพักของเจนนี่

ภายในห้องนั่งเล่นบนโซฟาตัวยาวมีร่างของใครบางคนนอนสลบไสลจากการถูกทำร้ายร่างกายอยู่ ข้อมือของเขาถูกล็อกเอาไว้ด้วยกุญแจมือ ชายหนุ่มเปิดเปลือกตาขึ้นแล้วกวาดสายตามองไปรอบบริเวณก็พบว่าที่นี้ไม่ใช่อู่ของตนเอง เขาจำได้ว่าถูกเจนนี่ทำร้ายร่างกายและพาตัวมาที่นี้

"ตื่นแล้วหรอ" น้ำเสียงของตัวต้นเหตุเอ่ยถามขึ้นพร้อมกับถือแก้วโอวัลตินอุ่นๆเดินมุ่งหน้ามาทางนี้ เธอยังอยู่ในชุดเดิมเพียงแต่ไม่เต็มยศเท่าตอนแรก

"เธอลักพาตัวฉันมาที่นี้ทำไม"

"คำสั่งจากเจ้านาย" ตอบเพียงเท่านั้นก็วางแก้วโอวัลตินเอาไว้บนโต๊ะโดยมีสายตาไม่ค่อยพอใจของภูผาคอยจ้องมองอยู่

"เลวทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องสินะ"

"พูดอะไรก็ช่วยระวังปากด้วยเถอะ"

"ไม่จำเป็น" เขาตอบเสียงห้วนแล้วหลุบตามองกุญแจที่ล็อกอยู่มือตนเอง

"ที่เขาสั่งเพราะเป็นห่วงความปลอดภัยของนาย รู้ใช่ไหมว่าน้องสาวนายกับเมฆารักกัน"

"น้องสาวฉันอยู่ไหน" ภูผาไม่ได้ตอบคำถามของเจนนี่เขาถามต่อแล้วเพ่งสายตามองเธอที่กำลังยืนกอดอกอยู่

"อยู่กับเมฆา"