CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 22

EP.21 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ค่าบริการ

"โอ๊ย~" หญิงสาวร้องออกมาอย่างเจ็บปวด

เธอระบมไปทั้งร่างกาย เพียงแค่ขยับตัวก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บปวดที่ร่องสวาท เธอไม่รู้เลยว่าถูกเขาทารุณอย่างป่าเถื่อนไปเท่าไหร่

ในตลอดคืนน้ำขิงเองก็หลับ ๆ ตื่น ๆ ตอนที่ความเจ็บปวดปลุกเธอตื่นจากนิทรา เธอก็ทำได้แค่เพียงปล่อยให้คนสารเลวอย่างเขาล่วงละเมิดร่างกายของเธอโดยไม่ได้สมยอมและไม่อาจจะหยุดยั้งหรือห้ามปรามเขาได้เลย

"จิ๊!" คนตรงหน้าเริ่มส่งเสียงออกมาอย่างไม่ค่อยพอใจ เมื่อร่างบางในอ้อมแขนขยับตัวไปมาจนปลุกให้เขาตื่น ทั้งที่เขาเองก็เพิ่งนอนหลับไปได้ไม่นานเท่าไหร่

น้ำขิงพยายามจะยกท่อนแขนของเขาออกจากลำตัวของเธอ แต่ทว่า

"เธอจะขยับอะไรนักหนา!" ฟาเรนสบถออกมาทันที

"ฉันจะนอน!" ขึ้นเสียงใส่ทั้ง ๆ ที่ยังหลับตาอยู่แท้ ๆ

ทางด้านน้ำขิงก็ทำได้เพียงแค่ถอนหายใจอย่างไม่สามารถขยับตัวไปทางไหนได้เลย เธอพยายามจะดันท่อนแขนหนักแน่นกล้ามโตของเขาที่โอบกอดตัวเธอเอาไว้แน่นออกไปให้ได้

แต่ทว่าเธอเองก็ไม่ได้มีเรี่ยวแรงมากพอ จึงฝืนใจยอมทนนอนต่อเป็นหมอนข้างกายให้กับจอมโหดอย่างฟาเรนไฮต์ โดยไม่สามารถทำอะไรได้

ผ่านไปสักพักเธอก็เงยหน้าขึ้นมองฟาเรนที่ยังคงหลับ แต่เหมือนเขายังหลับไม่สนิทสักเท่าไหร่นัก

"แล้ว...นายจะตื่นกี่โมงกันเนี่ย" คนตัวเล็กจึงตัดสินใจลองเอ่ยถามเขาไปอย่างแผ่วเบา คนตัวสูงค่อย ๆ หรี่ตาพร้อมกับก้มลงมามองเธอเล็กน้อย

"บ่าย ๆ เย็น ๆ" เขาลืมตาขึ้นเพื่อตอบเพียงเท่านั้น ก่อนจะหลับต่อไปทันที

ฝ่ามือหนาของเขายังโอบรัดตัวของเธอแน่นกว่าเดิม ใบหน้าของเขาก้มลงมาตรงหน้าของน้ำขิง ปลายจมูกชนกับหน้าผากของเธอที่มีผ้าพันแผลพันเอาไว้อยู่ด้วย เนื่องจากอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเมื่อคืน

น้ำขิงทำได้แค่เพียงถอนหายใจและเงยหน้าขึ้นมองไปยังใบหน้าของคนโหดเหี้ยมที่ยังคงหลับสนิท

เขาเป็นคนที่มีแววตาดุดันและน่ากลัว คิ้วเข้มหนา สันจมูกโด่ง ริมฝีปากเรียวเล็ก เธอนอนมองใบหน้าที่หล่อเหลาราวกับเทพบุตรซาตานตรงหน้าของเธอ

ในความคิดของเธอ ตอนที่ฟาเรนไฮต์ดูเหมือนจะไม่มีพิษไม่มีภัยมากที่สุดก็คงเป็นตอนนี้ที่เขาหลับสนิทนี่แหละ นอกนั้นเขาแทบไม่เคยเป็นคนดีเลยในสายตาของเธอ

5:00 PM ห้าโมงเย็น)

ครืด ครืด ~ (เสียงโทรศัพท์ของฟาเรน)

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปลุกให้ทั้งเขาและเธอตื่นขึ้นในช่วงเวลาเย็น ๆ หลังจากที่พระอาทิตย์ได้ตกดินไปแล้ว ฟาเรนพลิกตัวไปอีกทางเพื่อหยิบโทรศัพท์มา ในทีแรกเขากำลังจะกดตัดสาย

เขามองที่หน้าจอโทรศัพท์แล้วก็ชันตัวลุกขึ้นนั่งทันที แม้จะยังมีท่าทีงัวเงียอยู่บ้าง ฟาเรนถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ก่อนจะกดรับสาย

- FRIENDSHIP เฟรนด์ชิพ-

(คุยโทรศัพท์กับเฟรนด์ชิพพี่ชายของเขา)

"ฮัลโหล" ร่างสูงรับสายไปด้วยเสียงแข็ง ๆ

(เมื่อไหร่แกจะหยุดสร้างปัญหาสักที?) ปลายสายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

"เฮ้อ โทรมาทำไม?" เขาตอบอีกฝ่ายไปอย่างไม่อยากคุยด้วยสักเท่าไหร่

(ก็พ่อให้กูมาช่วยเคลียร์เรื่องตำรวจ)

(เรื่องที่มึงไปมีเรื่องในร้านอาหาร ต่อยจนอีกฝ่ายปางตายเมื่อคืนไง! คู่กรณีปางตายเลยนะเว้ย)

"จะโทรมาเพื่อพูดเรื่องนี้ใช่ไหม" ฟาเรนเหลือบมองมาทางน้ำขิงเล็กน้อย ก่อนจะหันไปคุยโทรศัพท์ต่อด้วยท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่

"น่ารำคาญ" ฟาเรนพูดกระแทกเสียงไป แต่ยังไม่ทันจะกดวาง ปลายสายก็ขึ้นเสียงกลับมาทันที

(ก็เพราะมึงทำแต่เรื่องเหี้ย ๆ แบบนี้ไง)

(กูไม่ได้มีเวลามาไล่ตามเช็ดตามล้างให้มึงได้ตลอดนะเว้ย) เสียงของเฟรนด์ชิพตะโกนใส่โทรศัพท์ออกมาอย่างเหลืออดกับน้องชายที่ไม่เอาไหนของตัวเอง

"เหอะ แล้วใครใช้ให้พี่มาตามเช็ดตามล้างวะ?"

"อีกอย่างเรื่องเมื่อคืนผมบอกให้ตำรวจโทรหาพ่อ ไม่ใช่พี่สักหน่อย"

"พี่ต่างหากจะมาเสือกเรื่องผมทำไม?"

"เลิกเอาหน้าสักทีเถอะมันทุเรศ!" ฟาเรนกระแทกเสียงใส่โทรศัพท์ แววตาของเขาแดงก่ำและหน้าสั่น ราวกับโกรธและเกลียดปลายสายเป็นอย่างมาก

(ไอ้ฟาเรน กูพี่แท้ ๆ ของมึงนะเว้ย!)

เฟรนด์ชิพขึ้นเสียงกลับมาอย่างไม่พอใจกับคำพูดคำจาของน้องชายตัวเอง

เพราะเขาคือคนที่ช่วยเคลียร์กับตำรวจเรื่องเมื่อคืน ไม่อย่างนั้นฟาเรนคงต้องไปนอนในคุกแล้ว เพราะคู่กรณีเจ็บหนักจนต้องเข้าโรงพยาบาลกันทั้งคู่

"ที่มาเสือกเนี่ยก็เพราะว่าอยากทำตัวเหมือนพ่อใช่ไหม?" ฟาเรนระเบิดอารมณ์ร่ายยาวใส่พี่ชายของเขาไปด้วยท่าทีโมโห เขาเม้มปากและขมวดคิ้วทันทีอย่างเก็บอาการไม่อยู่