CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 23

EP.22 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน หมดทางเลือก

ฟุ่บ! ร่างบางปัดมือของเขาออกไปด้วยความรู้สึกโกรธเคือง

"หมายความว่านายจะไม่ยอมจ่ายเหมือนที่พูดอวดเอาไว้เมื่อคืนใช่ไหม?" เธอถามกลับไปพร้อมกับดันแผ่นอกของเขาให้ออกห่างจากตัวของเธอทันที

"ฉันจะจ่ายค่าสินค้า และค่าบริการ…" ฟาเรนตอบกลับไปด้วยใบหน้าที่หื่นกาม เขาสอดมือเข้าไปใต้ผ้าห่มหนา ๆ ที่คนตัวเล็กใช้ปกปิดเรือนร่างที่เปลือยเปล่าของเธอเอาไว้ ฝ่ามือหนาบีบเอวบาง ๆ ของเธออย่างแรงจนหญิงสาวหน้ามุ่ยอย่างฝืนทน

"…ก็ต่อเมื่อฉันรู้สึกว่ามันคุ้มค่ากับเงินแล้วจริง ๆ!" เขาพูดใส่หน้าของเธอพลางกดปลายจมูกโด่งให้ชนกับอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ

เขาทำเหมือนเธอเป็นเพียงสิ่งของที่ไม่มีความรู้สึก ไม่เจ็บไม่เสียใจใด ๆ เลย

ฟาเรนเป็นคนที่ไม่แคร์ความรู้สึกของใครจริง ๆ นอกจากตัวของเขาเอง

"เงินตั้งสองแสนเมื่อคืนเธอแทบไม่ตื่นมาบริการอะไรฉันเลย" ฟาเรนพูดพร้อมกับกลอกตามองบนใส่เธอ มืออีกข้างของเขาบีบที่ริมฝีปากของน้ำขิง แววตาของเขามันยากจะคาดเดาได้จริง ๆ ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

"งั้นนายต้องการให้ฉันบริการยังไง ฉันถึงจะได้เงินค่าตอบแทน?" เธอชักสีหน้าใส่คนตัวสูงก่อนจะเอ่ยถามกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สั่น ๆ อย่างพยายามข่มความรู้สึกโมโหเอาไว้ภายใน

คนที่จนมุมอย่างเธอคงไม่สามารถหาเงินมาจ่ายค่าเทอมได้ทันแน่ ๆ เธอจึงตัดสินใจเอ่ยถามไปตรง ๆ อย่างไม่อายอะไรอีกต่อไปแล้ว

"ฉันให้เธอสองแสนห้า!" ฟาเรนเพิ่มจำนวนเงินมากกว่าค่าเทอมเป็นสองเท่าตัว เขามองใบหน้าของหญิงสาวและยิ้มมุมปากเพียงเล็กน้อย

"แลกกับการที่เธอต้องอยู่กับฉันหนึ่งเดือนเต็มก่อนเปิดเทอม" เขาเอ่ยออกมาด้วยใบหน้าที่จริงจังกว่าทุกครั้งที่ผ่าน ๆ มา

"หนึ่งเดือนงั้นเหรอ?" น้ำขิงตกใจเล็กน้อยที่เธอต้องทนอยู่กับเขานานถึงหนึ่งเดือน เพราะแค่หนึ่งคืนก็ปางตายแล้วจริง ๆ

"มันนานเกินไป!!" เธอตอบสวนกลับไปอย่างไม่ยอมรับข้อเสนอนี้

"นี่ฟาเรน! ผู้ชายคนอื่นอาจให้ฉันได้มากกว่านายด้วยซ้ำนะ" น้ำขิงพยายามพูดเพื่อต่อรองเขาให้ได้มากที่สุด

เพราะเธอไม่ได้มีเจตนาจะขายตัว แต่ในตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริง ๆ และงานพาร์ตไทม์ในแต่ละที่ แค่ค่ากินค่าหอพักยังแทบจะไม่พอใช้เลย

"นี่ยัยน้ำขิง! เธอเห็นว่าฉันมีเขางอกอยู่บนหัวเหรอไง?" ฟาเรนเสยผมทำท่าเท่ ๆ พร้อมกับหัวเราะลั่นใส่หน้าของเธอทันที

"ตัวท็อปหรือแม้แต่ดาราดัง ๆ หลายคน ค่าตัวยังไม่เท่าเธอเลยด้วยซ้ำ" เขาจ้องมองน้ำขิงอยู่พักใหญ่

"แล้วไอ้ลูกค้าหน้าหม้อของเธอเมื่อคืนมันไม่มีทางจ่ายให้เธอมากขนาดนั้นหรอก"

"ฉันไม่ได้โง่!!"

"อีกอย่างอย่าลืมสิ ว่าฉันเอาเธอจนบานถึงไหนต่อไหนแล้ว" คำพูดของเขาถากถางและดูถูกเธออย่างไม่ลดละ

"ของของเธอตอนนี้ถ้าไปเอากับคนอื่น" เขามองลงต่ำไปที่ใจกลางความเป็นหญิงของน้ำขิงพร้อมกับแสยะยิ้ม

"ไอ้ผู้ชายคนนั้นมันคงรู้สึกกลวง ๆ น่าดู!"

"ถ้าจะมีผัวใหม่ หาไซซ์นิโกรหรือไซซ์ที่ใหญ่กว่าฉันหน่อยนะ"

"ไม่งั้นมันคงหลวมแน่ ๆ ตอนสอดใส่เข้าไป" ฟาเรนแดกดันเธอราวกับลูกค้าที่ต้องการกดราคาค่าสินค้าและบริการในครั้งนี้

"ขอบใจที่แนะนำ!!" เธอกัดฟันตอบไปอย่างกวน ๆ

"ฉันละเกลียดความปากดีของเธอจริง ๆ" ฟาเรนชี้หน้ากลับอย่างเอาเรื่อง เขาถลึงตาใส่น้ำขิง

"ฉันเองก็เกลียดทุกอย่างที่เป็นนาย…ฟาเรนไฮต์" น้ำขิงเถียงกลับไปอย่างไม่เกรงกลัว เพราะสำหรับเธอ ในตอนนี้มันไม่มีอะไรที่ต้องกลัวอีกแล้ว นอกจากความตาย

จริงที่เมื่อคืนเธอตั้งใจจะหลอกฟาเรนเรื่องที่ผู้ชายคนนั้นจะจ่ายค่าตัวให้เธอเป็นแสน ๆ เพราะอย่างน้อยถ้าต้องขายเรือนร่างแลกเงินจริง ๆ การนอนกับฟาเรนแค่คนเดียวก็ดีกว่าไปทำงานขายบริการหรือไปขายตัวให้ผู้ชายคนอื่น ๆ ไปทั่ว

และอีกอย่าง ยังไงคนอย่างฟาเรนก็มีปัญญาจ่ายให้เธอตามที่ต้องการอยู่แล้ว เธอเองก็พลาดท่าเสียทีให้คนสารเลวคนนี้ไปแล้วหลายต่อหลายครั้ง

และในครั้งนี้เธอตั้งใจทำไปโดยไม่คิด ก็เพื่อเงินค่าเทอมที่จะต้องจ่ายภายใน 3 - 4 วันนี้ ก่อนที่จะเปิดภาคเรียนในเทอมหน้าเพื่อล็อกตารางเรียนเอาไว้ เธอจึงต้องรีบหาเงินมาจ่าย ซึ่งทางเดียวที่จะจ่ายได้ทันก็คือ...การยอมนอนกับเขาแลกกับเงินจำนวนมหาศาล

"แต่ฉันชอบ…ตอนเอากับเธอนะ" ฟาเรนพูดพร้อมกับกระชากผ้าห่มออกจากร่างบางของเธอทันที

ฟุ่บ!!!

"ชอบเวลาที่เธอร้องขอความเมตตาจากฉัน"

"ในตอนที่ถูกฉันกระแทกใส่จน…เนื้อแทบปลิ้นออกมา" เขาเลียริมฝีปากของตัวเองและมองเธอด้วยแววตาที่สะใจ

"นายมันไอ้สารเลว!" น้ำขิงสบถด่าเขาออกมาเบา ๆ โดยตั้งใจให้เขาได้ยิน

ฟาเรนขยับตัวมาใกล้ ๆ จนร่างบางถอยจนชิดกับผนังห้องหรูสีดำสนิท

"และจำเอาไว้อย่างหนึ่ง ถ้าฉันยังไม่เบื่อเธอ" ฟาเรนจ้องมองเธออย่างข่มขู่

"เธอไม่มีสิทธิ์ไปแหกขาให้ใครเอาทั้งนั้น!"

"ไม่งั้นฉันจะเอาเธอจนตายคาเตียงจริง ๆ แน่!"

ฟุ่บ! ฟาเรนก้มหยิบผ้าเช็ดตัวสีขาวที่เขาปาใส่เธอยัดใส่มือของคนตรงหน้าไปอีกครั้ง

"ตอนอาบน้ำล้วงเข้าไปล้างให้สะอาดด้วยนะ" ฟาเรนจับปลายคางของน้ำขิงให้เงยหน้ามองมาที่เขาอีกครั้ง