EP.43 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥
ตอน วิธีดื่มไวน์ฉบับฟาเรน
NAM KHING’ S PART
"หวังว่าแผลของนายจะหายไว ๆ นะ" ฉันพูดขึ้นหลังจากทำแผลและติดพลาสเตอร์ปิดแผลให้คนถึกอย่างเขาครบทุกแผลแล้ว
"ทำไม?" ฟาเรนเอ่ยถามอย่างแผ่วเบา คิ้วทั้งสองข้างผูกโบมองตรงมาที่ฉันอย่างข้องใจ
"อีก 4 วันจะเปิดเทอมแล้ว…หลังจากนี้ฉันก็คงไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว"
ฉันตั้งใจที่จะพูดออกไปอย่างย้ำเตือนเขาถึงระยะเวลาที่เขาเป็นคนกำหนดเอาไว้เอง
"อ๋อ แต่ลืมไปว่า…ถ้าฉันไป" ฉันฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย
"นายก็คงหาผู้หญิงคนใหม่มาปฐมพยาบาลดูแลนายต่อได้ง่าย ๆ อยู่แล้ว"
ฉันพูดออกไปตามความเป็นจริงอย่างไม่ได้คิดอะไร
ต่างจากฟาเรนที่จู่ ๆ ชักสีหน้าขึ้นมาทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
"ยังไง…ฉันขอโทรศัพท์กับกระเป๋าของฉันคืนทั้งหมดด้วยนะ"
ฉันเลยถือโอกาสทวงของใช้ส่วนตัวของตัวเองที่ฟาเรนยึดเอาไปตั้งแต่วันแรกที่ฉันย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่เลยก็ว่าได้
ร่างสูงยังคงเอาแต่เงียบและกระดกไวน์ลงคอและปรายตามองมาที่ฉันด้วยสายตาดุดันอย่างเก็บอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่
"เธอนับถอยหลังรอวันนั้นงั้นเหรอ?" เขากระแทกแก้วไวน์ลงกับโต๊ะและแสร้งมองออกไปทางอื่นแทนเพื่อหลบสายตาของฉัน
"ใช่" ฉันตอบไปอย่างเสียงดังฟังชัด
หมับ! จอมโหดคว้าข้อมือของฉันเอาไว้ทันที
"ไม่เคยมีใครอยากไปจากฉันนะ" ฟาเรนบีบข้อมือของฉันเอาไว้แน่น
"อยู่กับฉันมันไม่สบายตรงไหน?" เขาพูดออกมาอย่างเริ่มคลั่ง
แววตาของเขากำลังบอกอะไรบางอย่าง แต่เขาก็กัดริมฝีปากเอาไว้แน่นอย่างไม่ยอมพูดความรู้สึกลึก ๆ ออกมาจนหมด ว่าเขาคิดอะไรอยู่กันแน่
"มันคงแปลกดีนะ…ที่ฉันไม่เคยอยากอยู่กับนาย…" ฉันถอนหายใจและตอบกลับไปอย่างสู้สายตาของเขา
"มาตั้งแต่ต้น!" ฉันทิ้งท้ายด้วยน้ำเสียงที่แสนจะเย็นชาไปแบบนั้น
เพราะฉันถูกบังคับมาโดยไม่ได้เต็มใจ และเขา…ไม่ได้แสนดีหรือมีอะไรดี ๆ ให้น่าจดจำสักเท่าไหร่
"แล้วเธออยากอยู่กับใคร?" ฟาเรนเอ่ยขึ้นอย่างเสียงสั่น ๆ
"ถ้าไม่ใช่ฉัน...มันคือใคร?" คนใจหยาบกระด้างบีบข้อมือของฉันแน่นมากขึ้น
"ฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามอะไรนายอีก" ฉันตอบเสียงแข็งไปตามตรง
"หวังว่านายคงจะไม่หาข้ออ้าง…เพื่อยืดเวลาที่นายตกลงไว้ตั้งแต่แรกหรอกนะ?"
ฉันพูดไปก่อนจะพยายามดึงข้อมือของฉันออกจากเขา แต่ฟาเรนก็ยื้อเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ
"เหอะ ๆ ฉันลืมไปว่าเธอมันหน้าเงิน!" ฟาเรนเบะปากใส่ฉันและแสร้งมองทางอื่นเพื่อข่มอารมณ์ตัวเองเอาไว้
"ก็ได้" ฟาเรนพูดขึ้นเสียงแผ่ว ๆ สายตาของเขามองฉันแบบหัวจรดปลายเท้า
"ฉันไม่รั้งเธอเอาไว้ก็ได้!"
คำพูดของเขาสวนทางกับแววตาที่มองมาจริง ๆ
มันเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และแผนร้าย
"เพราะว่าวันใดวันหนึ่ง…" เขาเคาะแก้วไวน์ของตัวเองอยู่แบบนั้น
"เธอจะต้องซมซานกลับมาหาฉันเอง"
เขาเหยียดยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์และมองฉันเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง
"อะไรทำให้นายมั่นใจได้ขนาดนั้น" ฉันถามกลับไปและพยายามจะอ่านสายตาคู่นั้นของเขา
แต่ก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าสิ่งที่เขาพูดมามันหมายความว่ายังไงกันแน่
"ลองคิดดูนะน้ำขิง…ถ้าเธอไปหาลูกค้ารายใหม่…"
"เขาก็คงให้ราคาไม่ดีเท่าฉันหรอก"
ฟาเรนปรายตามองที่เรียวขาของฉัน ก่อนจะลูบที่แก้มก้น บีบขยำมันจนแสบไปหมด เขาค่อย ๆ สอดฝ่ามือไปที่ใต้กระโปรงของฉัน
"เพราะว่าของของ…เธอ มันสึกหรอไปเยอะมากแล้ว" ฟาเรนพูดพร้อมกับลูบกลีบอวบอูมวนไปวนมาขึ้น ๆ ลง ๆ
เขากดนิ้วเข้าไปด้านในร่องสวาทอย่างถือวิสาสะ
"ดูสิ หนึ่งนิ้วก็หลวม" ฟาเรนพูดด้วยเสียงกระเส่า ๆ ก่อนสอดใส่ปลายนิ้วกลางเข้าไปด้านในจนลึกสุดโคนนิ้ว และค่อย ๆ ถอนออกมาช้า ๆ พร้อมกับเกี่ยวดึงเอากางเกงในลูกไม้สีแดงของฉันติดไม้ติดมือมาด้วย
จ๊วบ! ฟาเรนดูดปลายนิ้วกลางที่มีคราบน้ำหวานของฉันก่อนที่เขาจะกระดกไวน์แดงดื่มตามเพื่อให้มันคล่องคอมากขึ้น
"มันแพงมากนะ…เธอรู้ไหม?" ฟาเรนจับใบหน้าของฉันไปตรงหน้าและยกแก่นกายฟาดเข้าที่ริมฝีปากของฉัน
ปั่ก ปั่ก แก่นกายแข็ง ๆ ฟาดที่เรียวปากของฉันอยู่แบบนั้น
"สารเลว!" ฉันเม้มปากสบถด่าทอเขาไป ฟาเรนบีบปากของฉันให้อ้าออกกว้างมากขึ้นพร้อมกับยัดแก่นกายขนาด 9 นิ้วครึ่งของเขาใส่ปากของฉันทันที
ฉันได้แต่ต้องจำใจเล่นไปตามเกมของเขาอย่างไม่สามารถจะเลี่ยงได้ ฝ่ามือเล็ก ๆ คอยโอบจับแก่นกายของเขา ปลายลิ้นค่อย ๆ ตวัดเลีย
ฟาเรนจับที่ท้ายทอยของฉันก่อนจะกดหัวลงให้ฉันอมของเขาอยู่แบบนั้น จนลึกสุดลำคอ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก จุกอัดแน่นลึกไปสุดโคน
อ๊อก อ๊อก
"เป็นไงน้ำบนKวยของผัวเธอ!" ฟาเรนพูดออกมา แต่มือก็ยังคงกดหัวของฉันให้กลืนกินของเขาอยู่แบบนั้น
"…อะ อ๊อก" ฉันทำได้แค่ก้ม ๆ เงย ๆ อยู่แบบนั้น เพราะไม่สามารถเอ่ยปากพูดอะไรได้เลย เพราะแก่นกายของฟาเรนมันใหญ่คับแน่นคาปากและลึกลงไปถึงลำคอจนแสบร้อนไปหมด
บ๊วบ ๆ ๆ ฉันได้เงยหน้าขึ้นเพื่อหยุดพักหายใจแค่เพียงเสี้ยววินาทีสั้น ๆ
"เลียให้หมดสิ ไวน์มันแพงมากเธอเข้าใจไหม?" เขาพูดขึ้นเสียงแข็ง ๆ เขามองดูไวน์สีแดงฉานที่หยดลงจากลูกกลม ๆ ทั้งสองข้างของเขา
"ทำให้ฉันแตกให้ได้ ถ้าไม่ได้ไม่ต้องหยุด!" ฟาเรนอ้าขากว้างมากขึ้น
ฉันขยับตัวเข้าไปหาและกลั้นใจทำให้มันจบ ๆ ไปซะ
"อืม" ฉันกัดฟันแน่นก่อนจะก้มลงตวัดปลายลิ้นเลียที่ลูกบอลสองข้างเพื่อดื่มไวน์
"อ่าส์…ซี้ดด…" ฟาเรนครางออกมาทันทีที่ฉันเริ่มตวัดปลายลิ้นเลียจากลูกกลม ๆ ซ้ายขวา ก่อนจะตวัดขึ้นอ้าปากครอบแก่นกายของเขาและดูดไม่ยั้ง จนฟาเรนต้องจับไหล่ของฉันเอาไว้ เขาเงยหน้าครางออกมาอย่างคำรามลั่น
"แบบนั้น…เร็ว ๆ" ฟาเรนเทไวน์ซ้ำลงที่แก่นกายของเขาและจับหัวของฉันบังคับให้อมต่อและกดลงซ้ำ ๆ เพื่อสนองตัณหาของเขาจนในที่สุด
"อะ...น้ำขิง...อ่าส์!!!" ฟาเรนคำรามลั่นอย่างไม่อายใด ๆ เขาเสียวมากจนน้ำแตกคาปากของฉัน…แก่นกายกระตุกเกร็งฉีดน้ำรักใส่โพรงปากและชักออกมาพ่นใส่ใบหน้าของฉันจนเลอะเทอะ เปรอะไปหมด
"เฮ้อ เฮ้อ…"
ฉันหายใจอย่างหอบเหนื่อย เพราะทั้งดูดทั้งเลียและอมจนสุดโคนแบบไม่ได้หยุดพักเลย
ฟาเรนจับปลายคางของฉันดันขึ้นเพื่อปิดริมฝีปากทำให้ฉันเผลอ…
"อึก!" ฉันกลืนน้ำรักของเขาลงไปอย่างลืมตัว
"คืนนี้ฉันยังเจ็บแผลอยู่เลย"
"เธอขึ้นให้ฉันหน่อยแล้วกันนะ"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25
สนับสนุนแอปแบบนี้ ระวัง โดน hackข้อมูลโทรศัพท์ ปละเงินในบัญชีนะคะ เพราะเว็บเถื่อนค่ะ!!! มีคนโดนแล้ว ดังนั้นหาอ่านที่ถูกลิขสิทธิ์นะคะ โปรดระวังๆๆๆ แอปนี้เถื่อนค่ะ มันจะแฮชข้อมูลไป!!!! ระวังๆๆๆ อ่านฟรีได้เสียเงินหมดบัญชีนะ...
ใครสนับสนุนช่องทางนี้ โปรดรู้ไว้ด้วยว่าเว็บนี้ กำลังละเมิดลิขสิทธิ์นักเขียน และเผยแพร่อย่างผิดกฏหมาย เป็นแอปต่างประเทศที่เข้ามาละเมิดคนไทยด้วยกัน ถ้าท่านที่อ่านเจอข้อความนี้ โปรดไม่ส่งต่อและสนับสนุน ท่านสามารถหานิยายสนุก และอ่านฟรี อย่างถูกลิขสิทธิ์ได้ที่ www.tunwalai.com เนื้อหาครบถ้วน มีภาพประกอบ และมีเรื่องราวต่อจากฟาเรนและเพื่อน ๆ อีกหลายเรื่องค่ะ สนใจสอบถามเพิ่มเติม เพจ : อยู่ในตะเกียงแก้ว...
สงสัยอีกอย่างคือไทม์โซนหายไปไหนช่วงงานแต่งฟาเรน ทำไมทุกคนดูเป็นห่วงไทม์...
1...
มันยังขาดอะไรไปนิดหน่อยคะ แต่โดยรวมดีคะ ขอบคุณที่ทำออกมาให้อ่านนะคะ...