CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 49

EP.48 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน กองไฟร้อนซ่อนรัก ?

ฟุ่บ! เขากระชากกระเป๋าของฉันจากมือไรอันอย่างรุนแรง ซึ่งในกระเป๋าก็มีแค่เสื้อผ้าใส่มาแค่ไม่กี่ชุด เพราะเรามาแค่สามวันสองคืนเท่านั้น

"กระเป๋าเบาอย่างกับนุ่น!" ฟาเรนเอียงคอพูดกับฉันอย่างกวน ๆ

"ถือเองไม่ได้เหรอ!?" เขากระแทกเสียงถามฉันอีกครั้ง

ฟุ่บ! พร้อมกับยัดกระเป๋าเป้ใส่มือให้กับฉัน

"ถือได้!" ฉันก็ตอบกลับไปเสียงแข็งและไม่มองหน้าของฟาเรนแต่อย่างใด

เพราะในตอนนี้เหมือนเขากำลังแสดงอาการชัดมากเรื่องความสนิทหรือความสัมพันธ์ลับ ๆ ระหว่างฉันกับเขา

มันชัดเจนมากจนเพื่อนร่วมคณะของฉันมองกันเป็นตาเดียว

"ขิงไม่ต้องสนใจอันธพาลอย่างมันหรอก" ไรอันพยายามจะยื่นมือมาช่วยถือกระเป๋าให้ฉันอีกครั้ง

พั่บ! ฟาเรนปัดฝ่ามือของเขาอย่างแรง ไรอันกำหมัดแน่นเตรียมจะง้างเข้าหน้าฟาเรน แต่เขาก็จับข้อมือของไรอันเอาไว้และบิดลงทันทีเพราะเขาเรียนศิลปะการต่อสู้มาอย่างดี

เขาทั้งคู่เกือบจะมีปัญหากันเข้าจริง ๆ แต่ดีที่ฟาเรนยังไม่ได้คลุ้มคลั่งมากสักเท่าไหร่ ไม่งั้นคงวงแตกไปนานแล้ว

"ถ้ามึงอยากช่วยยกของมากนัก" ฟาเรนหันกลับไปพูดกับไรอันนิ่ง ๆ และมองไปที่รถขนของที่ขับตามเข้ามาเป็นคันสุดท้ายนั้น

"ก็ไปช่วยยกลำโพงของตกแต่งต่าง ๆ ไปตั้งตรงลานกิจกรรมคืนนี้ดีกว่ามั้ง?" คนตัวสูงจ้องมองไรอันและพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมและบีบข้อมือของเขาแน่นจนไรอันกัดฟันกรอด โกรธจนหน้าสั่นเช่นกัน

"ไหนจะก่อกองไฟกองใหญ่ จัดเตรียมเต็นท์งาน...ช่วยส่วนรวมน่าจะเป็นประโยชน์มากกว่ามาตามตื๊อขอยกกระเป๋าสะพายให้ผู้หญิงนะ" เขาพูดใส่หน้าและมองไรอันแบบหัวจรดเท้าตามฉบับความฟาเรนไฮต์นั่นแหละ

"เป็นถึงประธานคณะแต่ไม่มีสมองคิดบ้างรึไง?" ฟาเรนแดกดันใส่ไรอันด้วยน้ำเสียงดูถูก ๆ

"หรือพวกนิเทศมันโง่เหมือนกันหมดวะ" เขาพูดทิ้งท้ายและเหลือบตามองที่ฉันนิ่ง ๆ

"อ้าวเฮ้ย พูดงี้ก็สวยดิ!" เพื่อน ๆ ในคณะของฉันสามสี่คนก็เริ่มไม่พอใจกับคำพูดของอันธพาลอย่างฟาเรน

พวกวิศวะที่มากับฟาเรนก็ยิ้มเยาะกันอย่างสะใจในคำพูดคำจาของฝั่งตัวเอง

เพราะในรั้วมหาลัยของเราแล้วนั้นแบ่งพรรคแบ่งพวกกันไปตามคณะซะส่วนใหญ่ ถ้าคณะเดียวกันก็รักกันดี แต่ถ้าต่างคณะก็มักจะไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ โดยเฉพาะพวกผู้ชาย

ไม่รู้ว่ากิจกรรมแข่งขัน เกมกีฬาต่าง ๆ ที่มหาลัยจัดขึ้นมันส่งเสริมน้ำใจนักกีฬาหรือส่งเสริมให้คนตีกันมากกว่ากันแน่

"มันจะมากไปแล้วนะเว้ย" เพื่อนคณะฝั่งฉันเริ่มออกตัวกันอย่างหมดความอดทน

"วิศวะแม่งก็เหี้ยและอันธพาลทุกตัวนั่นแหละ" ไรอันเองก็ตอกกลับไปและพยายามสะบัดมือตัวเองให้หลุดจากฝ่ามือหนา ๆ ของฟาเรน

"ก็ถ้าพวกมึงอยากให้ช่วยอะไร...มึงพูดกับพวกกูมาตรง ๆ สิ" เพื่อนชายคนที่ดูใจเย็นที่สุดอีกคนยังทนฟังต่อไม่ไหว

"มองหน้าพวกกูหาพ่อง..."

ยังไม่ทันที่เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งในคณะของฉันจะพูดจบ คลินต์ก็เดินพุ่งเข้ามายืนข้างฟาเรนทันทีด้วยใบหน้าที่พร้อมบวกมากเช่นกัน

"เอาแม่งเลยไหม?"

คลินต์พูดขึ้นอย่างพร้อมที่จะเปิดแทนฟาเรนไปอี๊ก!

"พวกนายช่วยใจเย็น ๆ กันหน่อยได้ไหม" ฉันร้องห้ามขึ้นทันทีอย่างตกใจ

เท่าที่ดูแล้วสองคนนี้หัวร้อนพอ ๆ กันเลย แค่ฟาเรนดูไร้สติมากกว่า ส่วนคลินต์ก็คือพร้อมสนับสนุนความเลวของเพื่อนเต็มที่

"ถ้าไม่มีเรื่องกันสักวันสองวันจะได้ไหม?" ฉันมองหน้าทั้งสองฝ่ายสลับกัน เพราะฝ่ายหนึ่งก็เพื่อนคณะเดียวกันและอีกฝ่ายก็คือฟาเรนกับคลินต์ ฉันมองฟาเรนอย่างตำหนิในใจที่พอมาถึงค่ายเขาก็เริ่มสร้างปัญหาเลยทันที

"พอ ๆ พวกมึงก็หยุดเหมือนกัน!" ไทม์เดินมากันตัวเพื่อนรักสองคนของเขาพร้อมกับพูดขึ้นเบา ๆ

ซึ่งถ้าไทม์ไม่เข้ามาช่วยห้าม สองคนนั้นเองก็คงถลาเข้ามาใส่กันแล้ว

"แค่เรื่องกระเป๋าน้ำขิงเองนะเว้ย" ไทม์โซนที่เห็นท่าไม่ดีจึงเดินเข้ามาห้ามเพื่อนตัวเองก่อน เขาพูดกระซิบฟาเรนเบา ๆ

"ก็กูหมั่นไส้…เลยอยากมีเรื่อง จะทำไม!" ฟาเรนเบะปากใส่ไรอันอย่างไม่สนใจว่าเรื่องมันโคตร ๆ จะไร้สาระเลยจริง ๆ