CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 48

EP.47 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ค่ายรับน้องร้อนเป็นไฟ

"ก่อนจะกินไรอันแวะมากินส้มตำปูปลาร้าห้องกูก่อนมะ (ไหม)" ยัยมดพูดขึ้นขณะที่ฟาเรนกระชากประตูเปิดออกไปพอดิบพอดี

"…ฟะ…ฟาเรน" ยัยมดเพื่อนข้างห้องของฉันถึงกับอ้าปากค้างทันที

พร้อมกับมองฟาเรนกับฉันสลับกันไปมาพักใหญ่

"รบกวนเธอเก็บไว้กินคนเดียวเถอะนะ ทั้งไอ้ไรอันทั้งส้มตำเน่า ๆ นี่!" ฟาเรนพูดขึ้นนิ่ง ๆ

"หลบ!" เขาผลักตัวยัยมดให้หลบทางและเดินออกไปจากห้องของฉันทันที

หลังจากที่ฟาเรนเดินออกไปได้สักพัก ซึ่งยัยมดก็มองตามแผ่นหลังของเขาแบบตาไม่กะพริบเลย

"โอ๊ยมึง~ เมื่อกี้ฟาเรนสัมผัสตัวฉันด้วยนะ" ยัยมดเพ้อขึ้นมาทันทีพร้อมกับดม ๆ ที่ไหล่ของตัวเองที่ถูกฟาเรนผลัก

"ผู้ชายเลวเนี่ยทั้งเท่ ทั้งเร่าร้อน ชวนฝันสุด ๆ เลยว่ะมึง" ยัยมดหันมาพูดกับฉันทั้ง ๆ ที่สายตายังคงเอาแต่จ้องไปที่ฟาเรน แม้ว่าเขาจะเดินหายไปลับตาแล้วก็ตาม

"แต่ว่า...นี่มึงกินกับฟาเรนแล้วงั้นเหรอ?" ยัยมดหันกลับมาวางส้มตำปูปลาร้าและหันมาถามฉันทันทีด้วยท่าทีอยากรู้อยากเห็น

"คะ คือ…" ฉันตะกุกตะกักอย่างบอกอะไรไม่ถูกเลย แต่ก็ไม่ได้แปลกใจที่ใคร ๆ จะรู้จักฟาเรน เพราะเขาดังในเรื่องเสีย ๆ หาย ๆ อยู่เป็นประจำ

"ไปกินกันตอนไหนวะ ทำไมกูไม่รู้เลยอะ...ทำไมมึงกับไอรีนได้ตัวท็อป ๆ ของมอเราไปหมดเลย" ยัยมดก็พูดพล่ามไปอย่างเพ้อเจ้อ ไม่ดูหน้าฉันเลยว่าตอนนี้ซีดไปมากแค่ไหนแล้ว

"มึงสองคนทำบุญด้วยอะไรวะ ถึงได้ผู้ชายกลุ่มนี้ไปครอง" ยัยมดโวยวายเบอร์ใหญ่ขึ้นมาทันที

"ชอบแต่คนสวย ไม่ชอบคนตลกแบบกูกันบ้างเหรอไงวะ" มดยังคงบ่น ๆ แต่แล้วสายตาของนางก็มาหยุดที่ฝ่ามือของฉัน

"ว่าแต่ไปแซ่บกันอีท่าไหนวะ อิขิง? เขาถึงขนาดยอมให้เกียร์มึงเลยแบบนี้…หรือว่ามึงเด็ดมากกก!"

ยัยมดคือเพื่อนข้างห้องที่เรียนคณะเดียวกับฉัน และนางก็มองสร้อยของฟาเรนในฝ่ามือของฉันอย่างตาโตขึ้นมาทันที

"อย่าพูดเสียงดังสิเว้ย เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินกันทั้งหอพอดี" ฉันรีบกระชากตัวยัยมดเข้ามาในห้อง และปิดประตูล็อกทันที

"อิมด เรื่องที่มึงเจอฟาเรนในห้องกู…มึงห้ามบอกไอรีนเด็ดขาดนะเว้ย" ฉันพูดออกไปทันทีอย่างกังวลใจเป็นที่สุด

"ไม่ใช่สิ มึงห้ามบอกใครเลยนะ…" ฉันเอ่ยย้ำไปอีกครั้งด้วยใบหน้าที่วิตกมากถึงมากที่สุด

"กูขอร้องนะเว้ย…ขอร้องจริง ๆ นะมด" ฉันแทบจะยกมือไหว้เพื่อนข้างห้องคนนี้

จริง ๆ แล้วฉันก็สนิทกับยัยมดนะ เพราะอยู่ข้างห้องกัน แต่ก็ไม่ได้สนิทเท่ากับไอรีน

เนื่องจากยัยมดมันมีเพื่อนสนิทเป็นเพื่อนจากโรงเรียนเก่าตอนมัธยมปลาย ส่วนใหญ่มันจะไปไหนมาไหนกับกลุ่มเพื่อนเก่ามากกว่า

แต่สำหรับฉัน ตลอดระยะเวลาสามปีครึ่งในรั้วมหาลัย ถ้ารองจากไอรีนแล้ว ก็ยัยมดเนี่ยแหละที่ฉันสนิทด้วย

"เฮ้ย มึงไม่ต้องไหว้กูหรอกน่า" ยัยมดรีบรับปากทันทีเมื่อเห็นว่าฉันมีท่าทีเคร่งเครียด

"กูจะปิดปากเงียบไม่หลุดเรื่องนี้ออกไปแน่" มันทำท่าปิดปากเงียบทันที

"กูสาบานเลยขอให้ฟ้าผ่าลงที่กลางใจกูเลย" พร้อมกับชูสามนิ้วอย่างสาบานขึ้นมา

"จริง ๆ นะเว้ย ไม่ต้องเครียดน่า" ยัยมดหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าฉันนิ่งและเงียบไปอยู่พักใหญ่

"คือเรื่องของกูกับฟาเรน" ฉันพูดไปอย่างตะกุกตะกักเล็กน้อย

"ถ้ามึงจะถามตอนนี้…กูยังไม่พร้อมจะเล่าให้ใครฟังทั้งนั้น" ฉันก้มหน้าลง

"อ๋อเออ ๆ กูเข้าใจ งั้นกูไม่คาดคั้นอะไรมึงแล้ว ถือซะว่ากูมาชวนกินส้มตำปลาร้าก็แล้วกัน" ยัยมดเปลี่ยนน้ำเสียงทันที

"ตอนแรกก็กะจะมาแซวเรื่องที่ไรอันจีบมึง" นางรีบดึงแขนฉันไปนั่งที่โต๊ะทำการบ้านเล็ก ๆ ในห้อง

"พอดีกูเจอไอรีนแล้วมันเล่าให้กูฟัง...แต่กูดันมาเจออะไรที่พีคกว่านั้น" มดพูดขึ้นเบา ๆ

ฉันไม่แปลกใจเลย เพราะยัยไอรีนเชียร์ให้ฉันคบกับไรอันมาตั้งแต่ปีสองแล้วมั้ง

"แต่กูเข้าใจเว้ย...ไม่พร้อมจะเล่าก็ไม่ต้องเล่า กูไม่บังคับหรอกน่า" มันพูดก่อนจะวางช้อนส้อมและถุงส้มตำ ไก่ย่าง ข้าวเหนียวเตรียมพร้อมเอาไว้ทันที