CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 64

EP.64 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน อนุญาตให้เธอคนเดียว

"งั้นฉันไปซ้อมต่อดีกว่า"

เขากระดกดื่มน้ำเปล่าทั้ง ๆ ที่ยังกินมื้อเย็นไปยังไม่ถึงครึ่งอันเลยด้วยซ้ำ คนใจร้อนก็รีบคว้ากุญแจรถเดินลงจากอัฒจันทร์เชียร์เพื่อไปซ้อมแข่งรถต่อทันที

ก่อนขึ้นรถเขาหันกลับมามองหน้าของเธออีกครั้ง ก่อนจะหลุดยิ้มออกมา

"ฉันจะยืนอยู่ข้าง ๆ นายเสมอ"

"จนกว่าวันที่นายจะไม่ต้องการฉันแล้วจริง ๆ"

น้ำขิงพูดออกไป ทั้ง ๆ ที่รู้ดีว่าอีกฝ่ายอยู่ไกลเกินไปที่จะได้ยินเสียงของเธอ

บรื้น บรื้น~

เสียงรถคำรามลั่นดังขึ้นอีกครั้งท่ามกลางความเงียบของสนามแข่ง น้ำขิงหยิบนาฬิกาจับเวลาขึ้นมาเตรียมรอเอาไว้โดยทันที

"หรือจนกว่านายจะมีใครสักคนมาแทนที่ของฉัน...วันนั้นฉันก็จะไป"

เธอพูดขึ้นเบา ๆ และมองตรงไปที่รถสีน้ำเงินคันนั้นอย่างใจจดใจจ่อ

หลังจากที่ฟาเรนลงไปซ้อมแข่งรถอยู่แบบนั้นจนเวลาล่วงเลยไปนานเกือบ ๆ สี่ทุ่มได้ เพราะเขาเริ่มซ้อมตั้งแต่ช่วงเย็น ๆ จนถึงตอนนี้ที่ท้องฟ้ามืดมิดไปหมดแล้ว แต่เหมือนว่าต่อให้เขาขับไปอีกกี่สิบรอบมันก็ยังไม่สามารถทำลายสถิติที่วินด์เซอร์เป็นคนทำเอาไว้ได้เลยสักที

คนตัวสูงเดินตรงกลับมาหาน้ำขิงที่นั่งอยู่ที่เดิมเพื่อคอยจับเวลาให้กับเขา ฟาเรนถอดเสื้อที่เปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อออกและโยนกองไว้บนเก้าอี้ที่นั่งตัวถัดไป

ฟุ่บ! เขาทิ้งตัวลงนั่งเก้าอี้และเอียงตัวนอนลงหนุนตักของน้ำขิงทันทีอย่างหอบเหนื่อยและหมดเรี่ยวแรงจะซ้อมต่อ

"นายทำได้เร็วกว่าเดิมตั้ง 59 วินาทีแล้วนะ"

น้ำขิงพูดออกไปและโชว์นาฬิกาจับเวลาให้เขาดู

"เก่งมาก ๆ"

เธอเอ่ยชมเขาอย่างเสียงเล็กเสียงน้อยและยิ้ม ๆ ก่อนจะหยิบกระดาษทิชชูมาซับเหงื่อบนใบหน้าหล่อร้ายของเขาอย่างเบา ๆ

"ฉันไม่ใช่เด็กน้อยสักหน่อย!"

เขาเงยหน้ามองเธอและแสร้งพูดเสียงแข็ง ๆ ใส่ เพราะการกระทำของเธอมันทำให้เขาดูเหมือนเด็กน้อยมากขึ้นทุกที ๆ

"ไม่ชอบเหรอ...งั้นขอโทษนะ"

น้ำขิงหน้าเสียไปเล็กน้อย เพราะเธอลืมตัวจนเผลอหยอกล้อกับจอมโหดอย่างเขามากเกินไป

ฟุ่บ! ฟาเรนดึงมือเล็ก ๆ ของเธอมาวางลงที่แผ่นอกของเขา ก่อนจะหลับตาลงช้า ๆ เพื่อพักสายตา หลังจากที่ต้องใช้สายตาในการขับรถมาอย่างยาวนาน

"ก็ชอบ!" ฟาเรนทำเสียงเข้ม ๆ แต่ก็แอบอมยิ้มเบา ๆ

"แต่ห้ามทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นนะ" เขาบอกเธอ

เพราะว่า ถ้าทำแบบนี้ต่อหน้าเพื่อนหรือคนอื่น ๆ ทุกคนจะไม่มีความเกรงกลัวเขาอีกต่อไปแน่ ๆ

ฟาเรนหนุนตักของเธอและกุมฝ่ามือของอีกฝ่ายเอาไว้แน่นแนบแผ่นอกตรงกลางหัวใจของเขา

"วันนี้แม่งโคตรเหนื่อยเลย~" ฟาเรนระบายออกมาทันทีที่เขาได้พัก

เพราะฟาเรนซ้อมขับรถอย่างหนักหน่วง และกดดันตัวเองมากจนเกินไป เขานอนหนุนตักของเธออยู่แบบนั้นในขณะที่อีกฝ่ายก็ลูบหัวของเขาเบา ๆ ไปเรื่อย ๆ

"จริง ๆ ไม่เคยมีใครลูบหัวฉันแบบนี้ได้หรอกนะ" จู่ ๆ จอมโหดก็พูดขึ้นมาดื้อ ๆ

"แต่ฉันอนุญาตให้เธอทำได้คนเดียว"

ฟาเรนยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ ทั้ง ๆ ที่เขายังคงหลับตาอยู่แท้ ๆ

"นายนี่มันเรื่องมากจริง ๆ เลยนะ" น้ำขิงบ่นใส่คนฟอร์มจัดและจอมเรื่องมากที่นอนหนุนตักนุ่มของเธออยู่ในตอนนี้

"ใช่" เขาเม้มปากตอบกลับมานิ่ง ๆ

ความสัมพันธ์ระหว่างนายจ้าง กับ นางบำเรอคนโปรดค่อย ๆ พัฒนาไปทีละเล็กทีละน้อย

การใช้ชีวิตร่วมกันของวัยรุ่นทั้งสองคนนี้ มันแตกต่างจากคู่รักคู่อื่น ๆ ตรงที่ว่า เขาซื้อเธอมาด้วยเงิน ส่วนเธอก็ยอมอยู่ต่อเพื่อเงินเช่นกัน

พวกเขาไม่ได้ตั้งใจจะผูกพันผูกมัดกันเอาไว้กับความสัมพันธ์ในครั้งนี้

เพราะพวกเขาเองก็รู้ดี ว่าความสัมพันธ์มันไม่ได้เริ่มต้นจากความรักแต่เป็นความเกลียดชังและต้องการเอาชนะอีกฝ่ายมากกว่า

ในความคิดของฟาเรนแล้ว เงินที่เขาจ่ายให้เธอไปมันเป็นเพียงแค่เศษเงินในแต่ละเดือนเพียงเท่านั้น แต่มันแลกมากับการที่ให้เธอได้อยู่บำเรอกามให้เขาต่อไปเรื่อย ๆ เขาก็มีแต่ได้กับได้

และยังไงซะ เขาก็คือผู้ชายคนแรกของน้ำขิง ผู้หญิงที่ไม่เคยผ่านมือชายคนอื่นแถมยังมีเขาเพียงคนเดียวที่ได้ร่วมรักกับเธอ สำหรับฟาเรนแล้วมันคุ้มซะยิ่งกว่าคุ้ม

ทางด้านน้ำขิงเอง ที่เธอทนอยู่ต่อกับเขาก็เพราะว่าเงินเป็นคำตอบแรกเช่นกัน

การอยู่กับฟาเรนทำให้เธอไม่ต้องอดมื้อกินมื้อเหมือนเมื่อก่อน เธอไม่ต้องออกไปทำงานหนักหลาย ๆ ที่ตอนเช้าเย็น

พอเธอเริ่มคิดได้จึงหันมาดูแลเอาใจใส่เขาแทน อย่างน้อย ๆ ในยามที่เธอต้องการเงินจริง ๆ เขาก็เป็นคนเดียวที่หยิบยื่นให้ได้ง่ายมากที่สุด