CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 87

EP.87 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน อสรพิษข้างกาย

(ฟาเรนคุยโทรศัพท์กับไทม์โซน)

(และข่าวร้ายจากไอ้วินด์ก็คือ พ่อมันบอกว่าอาจจะขอพักเรื่องโพรเจกต์ร่วมกับมึงไปก่อน)

คำพูดของไทม์ทำเอาฟาเรนแทบกระอัก

เพราะทุกอย่างมันกำลังดำเนินไปในทางที่ดีมาก ๆ

หลังจากที่พ่อของวินด์เซอร์เริ่มสนับสนุน ฟาเรนก็ลงไปบริหารงานทุกอย่างเองหมด เขาทุ่มสุดตัวเพื่อพิสูจน์ว่าเขาทำมันได้ และทำได้ดีกว่าบ้านจัดสรรที่เป็นธุรกิจของครอบครัวมายาวนานนั้นซะอีก

ส่วนเรื่องการขายรถแข่งกับเครื่องยนต์ น้ำมันเครื่องยนต์และรวมไปถึงยางอะไหล่ต่าง ๆ ยังคงผูกขาดกับทางบริษัท THE WINNER บริษัทของวินด์เซอร์เพียงเจ้าเดียวเท่านั้น

ทุกอย่างมันสมบูรณ์แบบไปหมด เรื่องในสนามแข่ง และอีเวนต์งานต่าง ๆ ฟาเรนจัดการเองทั้งหมด และอีกไม่กี่เดือนก็จะมีการจัดแข่งรถระดับโลกอยู่อีกไม่เท่าไหร่นี่เอง

"มันจะเป็นไปได้ยังไงวะมึง...ในเมื่อเอกสารทั้งหมดมันอยู่ที่กูคนเดียว"

ฟาเรนกุมขมับทันทีอย่างไม่เข้าใจว่าพี่ชายของเขาเอาเอกสารนั้นไปได้ยังไง

เพราะที่เขากลัวมากก็คือ ต่อให้ที่ดินตรงนั้นมันจะเป็นชื่อของฟาเรนเป็นผู้รับมรดกแน่ ๆ แต่ทว่าพ่อของเขายังไม่ตาย

และนั่นหมายความว่าที่ตรงส่วนนั้นยังเป็นชื่อของไฟนอล พ่อของเขา พ่อที่เขาไม่ได้คุยด้วยมานานหลายปีแล้ว หลังจากที่แม่ไปบวชชีหนึ่งปี และหลังจากเรื่องคดีความนั้น เขาก็ไม่เคยกลับบ้านอีกเลย นั่นคือเหตุผลที่เขาย้ายออกมาอยู่คอนโด และมีแค่เพื่อนรักอีกสามคนเท่านั้นที่อยู่เคียงข้างเขา ไม่แปลกที่เขาจะรักเพื่อนมาก ๆ

"นอกจากพวกมึงก็ไม่มีใครรู้เรื่องสนามแข่งเลยนะเว้ย...มันจะเอาเอกสารจากกูไปได้ยังไง?"

คนตัวสูงลุกจากเตียงด้วยท่าทีงัวเงีย ๆ เขายังคงหาคำตอบไม่ได้เลยว่าเรื่องของสนามแข่งมันหลุดไปได้ยังไง

(ไม่รู้เหมือนกัน แต่ไอ้วินด์มันติดต่อใครไม่ได้เลย...มันโทรตรงมาที่สายการบินพ่อกูเพื่อต่อหากูอีกที)

(ตอนนี้มันบอกว่าได้ไฟลต์บินกลับไทยแล้วนะ ถ้ามาถึงคงช่วยอะไรมึงได้บ้าง)

ไทม์โซนอธิบายไปอย่างคร่าว ๆ

เพราะวินด์เซอร์ไม่ได้ติดต่อเพื่อนมาเลย เกือบ 1 ปีเต็ม ๆ ที่เขาหายสาบสูญไปเลย ไม่ติดต่อเพื่อนหรือใครเลยนอกจากคนในครอบครัวตัวเอง

"แล้วไอ้วินด์มันจะกลับเมื่อไหร่… ไฟลต์ไหน?"

ฟาเรนถามไปอย่างใจร้อน เพราะการที่เขาจะเข้าไปหาวินเทอร์บ่อย ๆ ฟาเรนก็แอบเกรงใจอยู่ไม่น้อยเลย

เพราะวินเทอร์เป็นพ่อของเพื่อนสนิท ไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของเขาที่จะได้เข้าไปปรึกษาปัญหาทุกเรื่องได้หมด ลึก ๆ มันก็ต้องมีความเกรงใจอยู่ดี

(กลับวันมะรืน JFK ของ EMR AIRLINE 25 ชั่วโมง คงถึงไทยราว ๆ บ่ายเย็น ๆ)

"กลับมะรืน JFK ถ้าบิน 25 ชั่วโมงมันก็ ถึงไทยช่วงเย็น ๆ"

ฟาเรนทวนสิ่งที่ไทม์พูดอย่างชั่งใจ

"ถ้าแม่งกลับช้าขนาดนั้นกูรอไม่ไหวจริง ๆ ว่ะ"

ฟาเรนพูดอย่างอารมณ์ร้อน เพราะเขาไม่รู้เลยว่าพี่ชายของเขากำลังทำอะไรอยู่กันแน่

"กูต้องรู้ให้ได้ว่าไอ้พี่ชั่วของกู มันไปพูดอะไรกับอาวินเทอร์ เขาถึงอยากจะยกเลิกโพรเจกต์ของกู"

ฟาเรนพูดอย่างคับแค้นใจ

"แล้วเอกสารสำคัญของกูมันหลุดไปถึงมือของมันได้ยังไง?"

ฟาเรนกำหมัดแน่น เขาขบกรามแน่นอย่างโกรธหัวแทบจะระเบิดแล้วจริง ๆ

"ทั้ง ๆ ที่ในห้องนี้มีแค่กูกับ..."

เขาพยายามเรียบเรียงทุกอย่างแล้วก็ถึงกับชะงักไป

ฟาเรนมองที่เก็บเอกสารข้างหัวเตียงนิ่ง ๆ เพราะคนเดียวที่สามารถเข้าออกคอนโดและมากกว่านั้นคือคนที่สามารถเข้าออกห้องนอนของเขาได้มีเพียงคนเดียวเท่านั้น

(มึงอยู่กับใคร?)

ไทม์ถามขึ้นอย่างสงสัย เพราะเขาไม่รู้จริง ๆ เนื่องจากไม่ได้มาคอนโดฟาเรนบ่อย ๆ และเพื่อนก็ไม่เคยเปิดตัวด้วย

"แค่นี้ก่อนนะมึง!"

ฟาเรนพูดไปแค่นั้นก่อนจะตัดสายของเพื่อนรักตัวเองทันที

(วางสายไทม์โซน)

หลังจากที่วางสายไปได้สักพัก ฟาเรนก็นำเอาเอกสารฉบับจริงขึ้นเปิดดูทันที

และดูเหมือนว่าบางหน้าจะสลับกันไปสลับกันมาจริง ๆ

"แม่ง!!"

เขาสบถออกมาเสียงดังลั่น ก่อนจะโยนเอกสารเหล่านั้นลงกระจัดกระจายไปทั่วอย่างโมโหจัด

"ช่วยบอกฉันทีว่าทั้งหมดนี้...มันไม่ใช่ฝีมือของเธอ"

ฟาเรนตวาดลั่นห้อง จริง ๆ เขาสังเกตเห็นเงาของคนตัวเล็ก ที่ยืนพิงขอบประตูห้องนอนอยู่สักพักแล้ว ซึ่งเธอเองก็ยืนแอบฟังเรื่องราวทั้งหมดอย่างใจจดใจจ่อเช่นกัน

แกรบ!

ฟาเรนบีบโทรศัพท์จนแทบจะแหลกละเอียดคามือของเขา

ฝีเท้าหนักแน่นเดินตรงไปที่น้ำขิงที่ยืนแอบอยู่ที่หลังประตูห้อง

ปัง!

ฟาเรนผลักประตูด้านหลังของเธอจนชนกับผนังห้องอย่างเต็มแรง

"ว่าไง?"

ฟาเรนถามเธออย่างพยายามข่มความรู้สึกโกรธภายในใจ

"…."

น้ำขิงเลือกที่จะไม่ตอบคำถามใด ๆ เธอเอาแต่เงียบนิ่งอยู่แบบนั้น

"แค่เธอยืนยันว่าไม่ได้ทรยศฉัน...สาบานว่าฉันจะเชื่อเธอทุกอย่างเลยขิง"

ฟาเรนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ เขาพยายามระงับความโกรธที่มี แต่มันแทบจะเก็บเอาไว้ไม่อยู่อีกแล้ว ต่างจากอีกฝ่ายที่หลับตาลงและก้มหน้าราวกับยอมรับผิด

"น้ำขิง!"

เขาตะคอกใส่หน้าของเธอไปอีกครั้ง

"เอกสารพวกนั้นมันอยู่ในห้องนอนของเราสองคน ห้องที่มีแค่เรา!"

ฟาเรนชี้ไปที่ลิ้นชักข้างหัวเตียงนั้น