CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 65

EP.65 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน ไอรีน & น้ำขิง

"ถึงว่ากูติดต่อมึงยากโคตรเลย ที่แท้มึงก็เอาเวลาไปทุ่มเทดูแลคนแก่ติดเตียงนี่เอง" เธอพยักหน้ารับอย่างเข้าใจเพื่อนรักตัวเอง

"กูทั้งแวะไปหามึงที่หอและก็ที่ทำงานเก่า ไม่เคยเจอมึงเลย"

ไอรีนก็บ่น ๆ ไป เพราะเธอเป็นห่วงน้ำขิงมากอยู่เหมือนกัน

"ใช่ ๆ ช่วงนี้กูงานหนักมากเลย~"

ขิงก็เอ่ยยิ้ม ๆ ตอบไปเบา ๆ

"แต่ก็ดีนะ ได้งานได้เงินแถมยังได้บุญอีกด้วย...น่าสงสารแกนะ ลูกหลานก็ไม่มีพึ่งพา"

ไอรีนพูดต่ออย่างสงสารและเห็นใจคนแก่คนนั้น ซึ่งจริง ๆ แล้วก็คือฟาเรนไฮต์นั่นแหละ

"อืม ๆ"

น้ำขิงก็พยักหน้ารับอย่างไม่รู้ว่าควรตอบอย่างไรดี

"แล้วตอนเช้าเขาอยู่ยังไงอะ?" ไอรีนยังคงสงสัยไม่หาย เธอจึงถามเพิ่มเรื่อย ๆ

เล่นเอาคนโกหกอย่างน้ำขิงเลิ่กลั่ก ๆ อย่างไปไม่ถูกเลย เมื่อโดนถามจี้ ๆ แบบนั้น

"ก็สลับเวรกันกับคนอื่น ๆ น่ะ สลับกันมา ๆ ไป ๆ" น้ำขิงตอบไปอย่างตะกุกตะกักเพราะคิดคำตอบไม่ทัน

"เขาทำอะไรเองไม่ได้เลย กูต้องทำอาหารเช้าให้ และก็คอยดูแลตลอด 24 ชั่วโมงน่ะ ก็เลยไม่ค่อยมีเวลาส่วนตัว"

น้ำขิงพยายามอธิบายเสริมไปเยอะ ๆ เพราะกลัวว่าไอรีนจะไม่เชื่อในคำพูดของเธอด้วยท่าทีที่ค่อนข้างมีพิรุธในตอนนี้

"เรียนก็หนักแล้วยังต้องทำงานหนักแบบนั้นอีก มึงจะไหวเหรอวะเพื่อน?" ไอรีนบ่น ๆ ให้เธอตามประสาเพื่อน เพราะต่อให้เธอยื่นมือเข้าช่วย เพื่อนคนนี้ก็ไม่ยอมรับความช่วยเหลือจากเธออยู่ดี

แต่แล้วจู่ ๆ เจ้าตัวก็นึกอะไรดี ๆ ขึ้นมาได้ และรีบสะกิดน้ำขิงทันที

"นี่...แต่ถ้ามึงตกลงปลงใจคบกับไรอันไปซะ ไม่แน่มึงอาจจะไม่ต้องลำบากแบบนี้ก็ได้นะเว้ย"

ไอรีนยังคงพยายามหาทางยุยงส่งเสริมให้น้ำขิงคบกับไรอันอย่างเต็มที่

เพราะในสายตาของไอรีนแล้ว เธอคิดว่าไรอันดีพร้อมจะดูแลปกป้องน้ำขิงเพื่อนรักได้ดีมากที่สุด

"มดมันไปสืบมาบอกกูว่า บ้านไรอันก็ฐานะดีเหมือนกันนะมึง" ไอรีนยังคงหาเรื่องชวนคุยเกี่ยวกับไรอันไปเรื่อย ๆ

"เผลอ ๆ ถ้าคบกันจริงจังเดี๋ยวไรอันก็คงเลี้ยงมึง ไม่ปล่อยให้ไปทำพาร์ตไทม์ทำงานอะไรหนัก ๆ แบบนี้หรอก"

ไอรีนออกตัวเชียร์ไรอันสุดใจ เพราะเธออยากให้เพื่อนรักของตัวเองได้เจอแต่สิ่งดี ๆ

เพียงแต่ว่า...ทุกอย่างมันเหมือนจะสายเกินไปแล้วจริง ๆ เพราะตอนนี้เธอมีใครอีกไม่ได้แล้ว

"กูเข้าใจนะว่ามึงหวังดีและก็เป็นห่วงกูมาก ๆ มว้าก ~" น้ำขิงยิ้มรับในความหวังดีของเพื่อนตัวเอง

"แต่...เรื่องระหว่างกูกับไรอันมันเป็นไปไม่ได้อีกแล้วจริง ๆ" ในที่สุดน้ำขิงก็ตัดสินใจพูดออกมาอย่างฝืนยิ้มเล็กน้อยให้ไอรีน

"ทำไมอะ?" เธออุทานออกมาอย่างตกใจกับคำพูดของน้ำขิง

"หรือมึงแอบไปมีหลัวแล้วไม่ยอมบอกเพื่อน?"

ไอรีนชี้หน้าเธออย่างหยอกล้อกันสองคนมาตลอดทาง

"จะบ้าเหรอ" น้ำขิงตอบไปเสียงสูงเพื่อกลบเกลื่อน

"งั้นทำไมล่ะ?" ไอรีนขมวดคิ้วมองอย่างงุนงง

"มึงก็เคยชอบไรอันมาก ๆ เลยไม่ใช่เหรอ?" ไอรีนงุนงงเล็กน้อย

เพราะเธอจำได้ว่าน้ำขิงเคยปลื้มอีกฝ่ายมาก ๆ แต่พอมาวันนี้ที่เขาหันมาสนใจเธอแล้ว เธอกลับไม่ยอมตกลงคบกับไรอันซะอย่างงั้น

"กูรู้สึกว่ากูไม่คู่ควรกับคนดี ๆ อย่างไรอัน"

"อีกอย่างกูกับไรอันเป็นเพื่อนกันแบบนี้ดีแล้ว" น้ำขิงเอ่ยด้วยคำพูดและแววตาที่ชัดเจนแน่วแน่

"เฮ้อ ๆ ๆ" เธอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ แต่ก็ยอมรับในการตัดสินใจของเพื่อนนะ เพียงแต่...

"คนดี ๆ ไม่ชอบ หรือว่ามึงชอบคนเลวระยำหรือยังไง?" ไอรีนแกล้งพูดแซว ๆ เพื่อนตัวเองขณะที่ทั้งคู่เดินออกมาจนถึงลานจอดรถหน้าตึกคณะเรียนร่วมในช่วงเวลาโพล้เพล้

"ถ้ามึงอยากได้เลว ๆ แบดบอยแล้วละก็... กูมีคนหนึ่งแนะนำให้" เธอจับแขนของน้ำขิงเอาไว้พร้อมกับหันไปมองหน้าเพื่อนตัวเองนิ่ง ๆ