CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 66

EP.66 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน คนคลั่ง Level 1

"ฟาเรน!" เธอหันไปต่อว่าอีกฝ่ายทันที เพราะเล่นมาไม่ให้สุ้มให้เสียง จนทำเอาคนตัวเล็กหัวใจเกือบวาย

"ฉันควรจะลงโทษท่าไหนดี?" ฟาเรนโอบกอดเธอจากทางด้านหลังเอาไว้แน่น

"ที่เธอกล้าบอกกับเพื่อนรักตัวเองไปว่า ผัวเธอเป็นผู้ป่วยติดเตียง?"

ปลายคางแหลม ๆ วางพาดลงบนไหล่ของเธอก่อนจะ

ฟอด ขโมยหอมแก้มอีกข้างอย่างถือวิสาสะ

"นี่นายแอบฟังฉันกับไอรีนคุยกันงั้นเหรอ?" น้ำขิงขมวดคิ้วทันที

"ใช่ ฉันเดินตามเธอทั้งคู่มาตั้งแต่ตึกรวมแล้วมั้ย?" ฟาเรนยักคิ้วและกระชับอ้อมแขนกอดเธอเอาไว้แน่นกว่าเดิม

"เพื่อนเธอนี่ปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะ" คนตัวสูงเอ่ยถึงไอรีนอย่างไม่สบอารมณ์มาก ๆ เช่นกัน

"ยังไงฝากไปบอกเพื่อนรักเธอด้วย ว่าเอาเรื่องตัวเองให้รอดก่อน แล้วค่อยมาเสือกเรื่องของคนอื่นนะ" ฟาเรนพูดถึงไอรีนด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่ เพราะวันนี้เขาก็โดนไอรีนด่าไปหลายดอกอยู่เหมือนกัน

"ว่าแต่...วันนี้นายไม่มีเรียนไม่ใช่เหรอ?"

เธอถามไปอย่างงง ๆ ที่เขาสามารถตามจับผิดเธอไปได้ทุกที่

"จริง ๆ ก็ไม่มีเรียนหรอก แต่ว่างมากก็เลยมาหาอะไรทำ" เขาพูดขึ้นแต่ใบหน้ายังคงไม่ยอมอยู่ไกลห่างจากเธอเลย

"นี่ ช่วยอยู่ห่าง ๆ ฉันหน่อยได้ไหมเล่า" น้ำขิงบ่น ๆ

เพราะฟาเรนเดินไปก็แทบจะสิงเธออยู่แล้ว แก้มแนบแก้มอยู่แบบนั้นจนน้ำขิงเริ่มรู้สึกอึดอัดเป็นบ้า

"แต่ฉันมีเรียนต่อ นายกลับไปรอที่คอนโดหรือว่าไปกินเหล้ากับเพื่อนของนายรอก็ได้นี่นา" เธอบอกไปพร้อมกับก้มดูนาฬิกาที่เหลืออีกแค่ห้านาที คลาสเรียนก็จะเริ่มต้นขึ้นแล้ว

"ไม่อะ...ฉันจะไปเรียนกับเธอด้วยแล้วค่อยกลับพร้อมกัน" เขาพูดขึ้นอย่างหน้าตาย แถมยังไม่ยอมคลายอ้อมแขนออกจากเธออีก

"จะไปเรียนด้วยได้ยังไง ...นี่ให้มันรู้ขอบเขตซะบ้างสิ" น้ำขิงแกะฝ่ามือหนาออกจากเอวของเธอ

"อีกอย่างนี่มันในรั้วมหาลัยนะ ฟาเรน!" เธอหันหน้ากลับไปหาคนเอาแต่ใจพร้อมกับดุเขาไปหนึ่งที

"เหอะ ๆ วันนี้ฉันลงเรียนเพิ่มวิชาเสรีมา ลงเรียนคลาสเดียวกับเธอเลย"

ฟาเรนหัวเราะในลำคอออกมาเล็กน้อย พลางขยับหน้าเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมกับจับแก้มของคนตัวเล็กและหอมเธออีกฟอดใหญ่ราวกับมันเขี้ยวแก้มที่ขาวเนียนนุ่มของน้ำขิง

"อะไรนะ?" น้ำขิงเบิกตาโตอย่างตกใจไม่น้อยเลย

เพราะคนอย่างฟาเรนเนี่ยนะ จะมาเรียนภาควิชาของคณะนิเทศ ที่เต็มไปด้วย ศัตรู?

"เธอก็รู้ว่าฉันชอบการถ่ายภาพ โดยเฉพาะตอนที่ถ่ายกับเธอไง" ฟาเรนแสยะยิ้มออกมาอย่างชั่วร้าย พร้อมยกกล้องตัวใหม่ขึ้นมาอย่างเตรียมพร้อมมาก ๆ มากกว่าน้ำขิงที่เป็นเด็กนิเทศเองซะอีก

"นายมันเก่งแต่ถ่ายแต่คลิปโป๊สิไม่ว่า!" เธอส่ายหน้าใส่เขาอย่างเอือมระอาเต็มทน

"จะไปเรียนได้ยัง ฉันพร้อมเรียนมากแล้วนะ"

เขาลูบเส้นผมที่ปกใบหน้าของเธอออกให้ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างหน้าระรื่น ต่างจากอีกฝ่ายที่ยืนช็อก ๆ อย่างไปต่อไม่ถูกเลยจริง ๆ ไม่รู้ว่าฟาเรนจะตามติดเธอแบบนี้ไปอีกนานแค่ไหนกันเชียว

"เธอเป็นเจ้าถิ่น เธอก็จูงมือพาฉันไปหน่อยสิ"

ฟาเรนมองไปรอบ ๆ ตึกคณะนิเทศศาสตร์ที่กว้างใหญ่ก่อนจะหันกลับมามองหน้าคนตัวเล็กอย่างกวน ๆ

"มากเรื่องซะจริงนะนายเนี่ย!" น้ำขิงทำได้แค่เดินไปบ่นไปเบา ๆ

แต่จริง ๆ แล้ว เรื่องการย้ายวิชา ย้ายคลาสเรียนในช่วงเพิ่งเปิดเทอมถือเป็นปกติของนักศึกษาอยู่แล้วสำหรับมหาลัยนี้ เพราะทุกคนสามารถขอย้าย ขอลงเพิ่มหรือลดวิชาเรียนได้ตามใจชอบ แต่ทำได้แค่ภายใน 2 สัปดาห์แรกของการเปิดเทอมเท่านั้น

"เรายังอยู่ในมหาลัย นายช่วยเก็บอาการหื่นกามของตัวเองหน่อยได้ไหม?"

เธอมองฝ่ามือหนากุมจับมือของเธอเอาไว้แน่นราวกับเด็กน้อยที่กลัวจะหลงทางซะอย่างงั้น

"ฉันไม่อยากให้ไอรีนรู้เรื่องของเรานะ" น้ำขิงพูดออกไปด้วยท่าทีจริงจังมากกว่าทุก ๆ ครั้ง

เพราะเธอกลัวว่า ถ้าไอรีนรู้ว่าเธอมีความสัมพันธ์บางอย่างกับฟาเรนขึ้นมาจริง ๆ เพื่อนของเธอต้องโกรธมากแน่ ๆ

"ก็ช่างหัวยัยไอรีนสิ...เพื่อนรักเธอ ไม่ใช่เพื่อนฉันนี่" เขากระแทกเสียงใส่ แต่ยังคงเดินจับมือของเธอไม่ยอมปล่อยง่าย ๆ

"ฟาเรนไฮต์!" น้ำขิงแยกเขี้ยวใส่เขาไปอย่างสุดจะทน แถมยังเรียกชื่อของเขาซะเต็มยศไปอีก

เล่นเอาฟาเรนถึงกับยิ้มออกมาอีกครั้งที่กวนประสาทคนตัวเล็กได้มากขึ้น เพราะยิ่งเธอโกรธเธอกลับยิ่งดูน่ารักมาก ๆ สำหรับเขา

"เธอจะกังวลอะไรนักหนาเล่า เธอก็เห็นอยู่ว่ายัยนั่นขับรถออกไปแล้ว" ฟาเรนพูดต่ออย่างไม่ได้สนใจอะไรนอกจากการได้ลูบ ๆ คลำ ๆ เดินหอมแก้มหอมมือน้ำขิงไปเรื่อย ๆ ตลอดทาง

"ครับ" ฟาเรนพยักหน้าก่อนจะหยิบปากกาที่มุมเสื้อช็อปมาเซ็นชื่อตามที่อาจารย์บอก

"คุณเป็นลูกศิษย์จากคณะวิศวะคนแรกของอาจารย์เลยนะ ไม่คิดว่าหนุ่มวิศวะมาดเท่จะสนใจมาเรียนถ่ายภาพเหมือนชาวนิเทศของเราด้วย"

อาจารย์เอ่ยต้อนรับฟาเรนอย่างยิ่งใหญ่ เพราะแกภาคภูมิใจมาก ๆ ที่วิชาเลือกนี้เป็นที่สนใจในเด็กคณะอื่น ๆ ที่นาน ๆ ทีจะมีหลงมาสักคนสองคน

"ผมชอบถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอเก็บไว้ดูน่ะครับ"

ฟาเรนตอบอาจารย์พร้อมมองตรงไปที่น้ำขิงที่นั่งก้มหน้าหลบสายตาเขาอยู่พอดี

"ยังไงก็ยินดีต้อนรับเข้าสู่วิชาถ่ายภาพ เรียนกันแบบง่าย ๆ ชิล ๆ สบาย ๆ ไม่เคร่งเครียดเหมือนฟิสิกส์ เคมี ชีวะของคณะคุณอย่างแน่นอน"

ขณะที่อาจารย์ชวนคุยไป ฟาเรนก็ไม่เสียมารยาทที่จะยืนรับฟังและยิ้มตอบไป ในขณะที่นักศึกษาหลาย ๆ คนก็เริ่มทยอยกันเดินเข้ามาในห้องจนเกือบจะเต็มพื้นที่ รวมถึงโต๊ะนั่งข้าง ๆ น้ำขิงก็มีคนจับจองที่นั่งไปแล้วเช่นกัน

"เชิญไปนั่งก่อน ๆ" อาจารย์ตบไหล่ของเขาเบา ๆ อย่างเป็นกันเอง

"ครับอาจารย์" คนตัวสูงตอบรับอาจารย์ก่อนจะหันหน้ากลับและเดินไปเลือกที่นั่งในคลาสเรียนทันที

อาจารย์ก็ก้มหน้าพิมพ์อะไรบางอย่างในคอมพิวเตอร์อย่างขะมักเขม้น

และในขณะที่เขากำลังเดินมุ่งหน้าตรงมาทางน้ำขิง จู่ ๆ ก็มีสาวเล็บสีม่วงคนหนึ่งยื่นมือมาขวางทางเดินของเขาเอาไว้

"นั่งตรงนี้ก็ได้นะคะ มันว่างสำหรับฟาเรนเสมอ"

จู่ ๆ ก็มีเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้น

"เพราะยังไงเราก็คนกันเอง" เธอยกกระเป๋าแบรนด์เนม LV สุดหรูขึ้นและผายมือเชิญให้ฟาเรนนั่ง ราวกับตั้งใจจองที่นั่งเอาไว้ให้เขาตั้งแต่แรกแล้ว

"แต่ฉันจำไม่ได้เลยว่าเธอคือใครอะ"

ฟาเรนเอ่ยตอบรับก่อนจะบีบแก้มของเธอเบา ๆ และเหลือบไปมองทางน้ำขิงที่ยังคงนั่งนิ่ง ๆ มองไปทางอื่นอย่างไม่ได้ใส่ใจเขาสักเท่าไหร่

"ที่ลานจอดรถหน้าผับ KCY ตอนจบปีสามเทอมหนึ่งไง"

เธอคนนั้นพยายามรื้อฟื้นความทรงจำให้เขา

"ถ้าแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ฉันไม่เสียเวลาจดจำหรอกนะ"

ฟาเรนยิ้มให้อีกอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไร ทำเอาสาวสวยคนนั้นถึงกับหน้าเสียไปเล็กน้อย