เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1016

“องค์ชายรองนั้นไม่ธรรมดาจริงด้วย แค่เปิดปากก็พูดในสิ่งที่ผมต้องการทันที”

“เงื่อนไขของคุณค่อนข้างน่าสนใจ แต่ผมก็อยากรู้ด้วยว่าพี่ชายของคุณจะให้อะไรผม ถ้าเขาเสนอเงื่อนไขที่น่าดึงดูดใจมากกว่าคุณ ผมควรทำอย่างไร?”

แน่นอนว่าองค์ชายรองเดาได้อยู่แล้วว่าตระกูลไป๋จะถามคำถามนี้ และเขาก็ไม่รู้สึกแปลกใจ ตรงกันข้าม เขาพูดอย่างเฉยเมย

“แม้ว่าผมจะไม่รู้ว่าพี่ใหญ่จะให้อะไรกับคุณ แต่คุณก็น่าจะรู้ว่า ด้วยนิสัยของเขา ประเทศญี่ปุ่นยังไม่ทันสงบสองปี และเขาคงจะนำประเทศเข้าสู่สงครามอีกครั้ง”

“คุณอยากอยู่ในที่ๆคุณหวาดกลัวทุกวันไหม?”

“ผมแย่งชิงบัลลังก์ก็เพื่อทำให้ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เหมือนกับราชวงศ์ต้าเซี่ย”

กับสิ่งนี้ ผู้นำไป๋ไม่ได้สงสัยเลยแม้แต่น้อย เพราะเขารู้ว่าองค์ชายรองต้องการอะไร

ทุกคนรู้ดีถึงนิสัยเจ้าชู้ขององค์ชายรอง เขาแค่ต้องการครอบครองบัลลังก์โดยที่ไม่ต้องอยู่ภายใต้การควบคุมขององค์ชายใหญ่ และหลุดออกจากสงคราม มีความสุขกับหญิงสาวของเขาในประเทศญี่ปุ่น

เพียงแต่ว่านี่คือความฝันลมๆแล้งๆขององค์ชายรองเท่านั้น ในประเทศ หากพระราชาทรงคิดถึงแต่ผู้หญิงทุกวัน ประเทศนี้คงอยู่ได้ไม่นาน ด้วยเหตุนี้ เจ้าหญิงอายาเสะจึงไม่ยอมให้องค์ชายรองขึ้นครองตำแหน่ง

แต่เรื่องนี้ สำหรับตระกูลไป๋ไม่มีผลกระทบใดๆ เพราะองค์ชายรองในเวลานี้ ยังไม่รู้ว่าตระกูลไป๋ต้องการอะไร

“เงื่อนไขดี แต่ผมจะเชื่อได้อย่างไรว่าคุณจะทำตามที่คุณพูด”

“เพราะยังไงแล้ว ประเทศของคุณไม่ได้เต็มไปด้วยคนโง่เขลา”

ประโยคนี้ดูเหมือนจะเป็นการชมเชย แต่ก็ดูเหมือนจะเป็นขู่เช่นกัน

สิ่งที่องค์ชายรองสามารถให้ได้เป็นเพียงการรับปาก ไม่ว่าคำพูดจะพูดได้สวยสักเพียงใด ตระกูลไป๋ก็ไม่ยอมช่วยตัวเขา เว้นแต่ตัวเขาจะนำบางสิ่งออกมาเพื่อทำให้ตระกูลไป๋เชื่อมั่นในตนเอง

“ไม่ต้องห่วง เจรจาธุระกิจกับตระกูลไป๋ ผมมาคุยด้วยความจริงใจอยู่แล้ว”

ขณะพูด องค์ชายรองจึงหยิบของบางอย่างออกมาจากพัสดุของเขา

“ผมเชื่อในตระกูลไป๋จึงนำสิ่งนี้มาที่นี่ ตอนนี้ผมมอบให้กับตระกูลไป๋ของคุณ เมื่อคุณรับสิ่งนี้ไว้ ก็ไม่ต้องกังวลว่าผมจะผิดสัญญา”

สิ่งที่อยู่ในมือขององค์ชายรองคือตราพยัคฆ์แห่งญี่ปุ่น เมื่อมีตราพยัคฆ์นี้ ราวกับมีกองกำลังทหารขององค์ชายรอง

พูดตามตรง ผู้นำไป๋หวั่นไหวแล้ว

แต่ในธุรกิจทฤษฎีกบต้มนั้นสำคัญ ผู้นำไป๋ไม่ได้รับตราพยัคฆ์มาในทันที

“ถ้ามันเป็นอย่างที่คุณพูดจริงๆ ผมก็เห็นด้วย ผมจะยอมรับตราพยัคฆ์ไว้ แต่กองกำลังใต้ดินของตระกูลไป๋ ให้คุณได้เพียงครึ่งเดียว และอีกครึ่งหนึ่งจะต้องถูกควบคุมโดยลูกชายของผม มิเช่นนั้น เมื่อเวลานั้นคุณลงมือ ผมก็จะไม่มีที่ว่างสำหรับการตอบโต้”

องค์ชายรองหัวเราะ

“ไม่มีปัญหา เอาแบบนี้ กองกำลังเหลือครึ่งหนึ่งเป็นลูกชายของคุณ แต่คุณต้องให้ลูกชายของคุณช่วยผมสู้กับพี่ชายของผม”

ขณะที่พูด ทั้งสามคนก็หัวเราะ

“ไม่มีปัญหา องค์ชายรองจะสัญญากับท่านเช่นนั้น”

องค์ชายรองมีความสุขมาก และในขณะเดียวกันก็นึกถึงชายที่หักแขนของเขาจนหัก

“ใช่แล้ว ผู้นำไป๋ สำหรับมือของผม คุณต้องแก้แค้นให้ผมด้วย เพราะคนฝั่งนี้มาจากราชวงศ์ต้าเซี่ยของพวกคุณ ผมก็ไม่สะดวกที่จะลงมือที่นี่ ดังนั้น เรื่องนี้รบกวนคุณช่วยผมหน่อย"