เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1017

“เข้ามาเลย องค์ชายใหญ่”

ไม่เหมือนกับองค์ชายมูโตะ องค์ชายใหญ่ดูเหมือนจะเดาได้ว่าเขาจะมาหาผู้นำไป๋

“ท่านผู้นำไป๋คาดเดาได้แม่นยำจริงๆ เดาได้นานแล้วว่าผมจะมาที่นี่ใช่ไหม คุณควรจะชัดเจนมากเกี่ยวกับจุดประสงค์ของผม!”

“ผมจะไม่พูดอะไรมาก ผมจะขอถามว่าคุณต้องการอะไรแล้วกัน”

มิยาโมโตะนั่งลงอย่างเป็นธรรมชาติ สายตาไม่มีความสับสน ราวกับว่าทุกอย่างอยู่ในความคาดหวังของเขา

“คุณแตกต่างจากน้องชายของคุณจริงๆ คุณน่าเชื่อถือกว่า”

“ที่ผมพูดไปเมื่อตอนเที่ยงวันนี้ ผมคิดว่าคุณน่าจะได้ยินแล้ว ผมหมายความว่ายังไง? คุณน่าจะเข้าใจ ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องพูดมากระหว่างเราสองคน”

“พูดง่ายๆก็คือ ผมต้องการให้ลูกชายของผม มีตำแหน่งที่น่าเชื่อถือในที่ของคุณ และเพื่อเป็นเงื่อนไขในการแลกเปลี่ยน ผมจะส่งกองกำลังเสริมไปช่วยคุณ”

มิยาโมโตะส่ายหัวช้าๆ

“ผู้นำไป๋ ดูเหมือนคุณจะยังไม่เข้าใจผมจริงๆ สิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่อย่างที่คุณคิด สิ่งที่ผมต้องการนั้นสำคัญกว่าสิ่งที่คุณรู้มาก”

“ผมสามารถให้ตำแหน่งที่ดีแก่ลูกชายของคุณ และอยู่ใต้คนๆเดียว แต่อยู่เหนือคนนับหมื่น แต่ผมต้องการให้คุณช่วยฉันผมคนๆหนึ่ง”

ผู้นำไป๋มองดูมิยาโมโตะที่อยู่ข้างหน้าเขาด้วยความงงงุย

“ใครกันที่มีผลเช่นนี้ และสามารถทำให้คุณยอมให้เงื่อนไขที่ดีเช่นนี้แก่ผม”

เมื่อพูดถึงตรงนี้ มิยาโมโตะยิ้มอย่างเย็นชา

“ยังไงคุณก็ไม่ใช่คนในประเทศญี่ปุ่น บอกคุณก็ได้ คนที่ผมต้องการคือโอดะไอ”

“เมื่อก่อนผมคิดว่าเธอตายแล้ว แต่เมื่อเร็วๆนี้ผมเพิ่งรู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ครั้งล่าสุดที่ผมต้องการจะฆ่าเธอ คิดไม่ถึงว่ามีคนๆหนึ่งช่วยชีวิตเธอไว้ ตอนนี้เธออยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ย ผมเชื่อว่า ในราชวงศ์ต้าเซี่ย ไม่มีใครที่ตระกูลไป๋ของคุณจัดการไม่ได้ใช่ไหม "

ตอนที่มิยาโมโตะพบกับโอดะไอในวันนี้ เขาได้รู้ว่าเป้าหมายที่ชัดเจนของเขาแล้ว คือการฆ่าโอดะไอ เช่นนี้ ตระกูลโอดะก็จะไม่สามารถทำอันตรายอะไรกับเขาได้

เพราะยังไงแล้ว มีเพียงโอดะไอที่ยังคงอยู่ในราชวงศ์ต้าเซี่ย และสมาชิกในตระกูลโอดะคนอื่นๆ ได้หลบหนีออกจากญี่ปุ่นแล้ว

“โอดะไอ? คุณกำลังพูดถึงผู้หญิงที่อยู่ข้างๆลั่วเย่นหัวเมื่อเร็วๆนี้หรือ?”

มิยาโมโตะลุกขึ้นยืนช้าๆ เอามือไปข้างหลัง และพูดอย่างแสร้งทำเป็นลึกลับ

“ใช่ ผู้นำไป๋มีดวงตาคู่หนึ่งที่มองเห็นปัญหาได้ดี สิ่งที่ผมต้องการคือเธอ คุณสามารถนำหัวของเธอมาให้ผม หรือคุณช่วยฆ่าเธอให้ผมก็ได้ อย่างไรก็ตาม ผมไม่ต้องการให้เธอปรากฏตัวในสายตาของผม และไม่สามารถมาแทรกแซงแผนการของผมได้ "

ขณะที่มิยาโมโตะพูด ผู้นำไป๋ที่อยู่ข้างๆเขาพูดด้วยรอยยิ้มที่ร้ายๆ

“ผมจะไม่ยอมรับเงื่อนไขที่ดีเช่นนี้ได้อย่างไร? ผมรู้ว่าคุณในฐานะองค์ชาย มันเป็นไปไม่ได้ที่คุณที่จะทำแบบนี้ในราชวงศ์ต้าเซี่ย แต่เรื่องนี้ง่ายสำหรับผม ผมสัญญากับคุณและสามารถทำได้แน่นอน แต่สิ่งที่คุณสัญญากับผม ผมหวังว่าคุณจะทำได้เช่นกัน"

ขณะพูด สองคนก็มองหน้ากันและจับมือกันโดยมีแผนร้ายในใจของตนเอง

“เข้าใจแล้ว ความร่วมมือนั้นมีความสุขจริงๆ แต่น้องชายของผมน่าจะเคยมาที่นี่แล้วใช่ไหม ถ้ามันตามที่ผมคาดไว้”

"ผมคาดว่าด้วยสติปัญญาของเขา ส่วนใหญ่คือขอยืมกำลังทหารของคุณ"