เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1062

แม้ว่าพวกเขาสองคนจะเป็นพี่ชายของเจ้าหญิงอายาเสะ แต่พวกเขาก็ไม่ได้ดีกับเจ้าหญิงอายาเสะ！

พอเห็นพี่ชายทั้งสองคนเกรงกลัวต่อถังเหยียนขนาดนี้ เจ้าหญิงอายาเสะก็พูดขึ้นโดยไม่คิดแม้แต่น้อย

“คุณลุงถัง ฉันไม่รู้จักทั้งสองคนนี้ จู่ๆพวกเขาก็เข้ามาหาฉัน！”

พอได้ยินคำพูดของเจ้าหญิงอายาเสะ องค์ชายทั้งสองก็สีหน้าเหลือเชื่อ

“เธอพูดอะไร? เสด็จน้อง เธอจะทำแบบนี้กับพวกเราไม่ได้นะ”

แน่นอนว่าถังเหยียนไม่มีทางสนใจคำแก้ตัวขององค์ชายทั้งสองอย่างแน่นอน ไม่ว่ายังไงเขาก็รู้จักแค่เจ้าหญิงอายาเสะตรงหน้านี้เท่านั้น แต่เขาก็ไม่รู้จักองค์ชายทั้งสองคนนี้

นาทีต่อมา ถังเหยียนยื่นมือออกมา หามองค์ชายทั้งสองคนพร้อมกับพูดขึ้น

“ให้พวกนายสองคนเลือก ถ้าไม่ไสหัวออกไปซะ ก็ตายคามือของฉัน เลือกเอา”

พอได้ฟังคำพูดของถังเหยียน แล้วมองสายตาของถังเหยียน องค์ชายทั้งสองก็ตกใจไม่กล้าพูดอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว

หลังจากที่อึ้งตะลึงไปสองสามวินาที มิยาโมโตะที่ดึงสติกลับมาก่อน ก็รีบพูดขึ้น

“ขอโทษครับๆ เป็นความผิดของพวกเราสองคนเอง พวกเราจะไสหัวไปเดี๋ยวนี้แหละครับ ขอให้คุณอย่าโกรธพวกเราเลยครับ ไว้ชีวิตพวกเราสักครั้งเถอะนะ”

พูดจบ ทั้งสองคนก็หนีออกไปจากที่นี่อย่างรวดเร็ว เหลือเพียงแค่เจ้าหญิงอายาเสะคนเดียวนั่งอยู่ที่เดิม

“เจ้าหญิงอายาเสะ ต่อไปถ้าเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นบอกพวกเราตรงๆก็พอ มีผมอยู่ด้วยไม่มีใครสามารถมารังแกคุณได้แน่นอน”

“ขอบคุณมากค่ะ คุณลุงถัง”

เจ้าหญิงอายาเสะพูดขอบคุณอย่างยิ้มแย้ม“แต่ฉันเป็นห่วงว่าพวกเขาสองคนจะมาหาเรื่องถังเฉา พวกเขาเพิ่งจะบอกว่าถังเฉาเข้าใกล้ฉันมากขนาดนั้น พวกเขาเห็นถังเฉาแล้วเลยรู้สึกไม่สบอารมณ์ ก็เลยคิดที่จะจัดการกับถังเฉา”

พูดจบ ถังเหยียนก็หัวเราะออกมาอย่างอดไม่ได้

“เจ้าหญิงอายาเสะ คุณอย่ามาล้อเป็นเล่นสิ พวกเขาสองคนเนี่ยนะ? จะมาเป็นคู่ต่อสู้ของถังเฉา ถูกถังเฉาฉีกเป็นชิ้นๆในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาทีแน่นอน ผมไม่เข้าไปจัดการเก็บกวาดก็ถือว่าไว้หน้ามากแล้ว คุณยังจะเป็นกังวลว่าถังเฉาจะถูกพวกเขาสองคนทำร้ายอีกเหรอ?”

พอได้ฟังคำพูดของถังเหยียน เจ้าหญิงอายาเสะก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

ไม่ว่ายังไงเสด็จพี่ทั้งสองของตัวเองก็เป็นยอดฝีมือแนวหน้าของญี่ปุ่น ต่อให้มูโตะอาจจะแย่กว่านิดหน่อย แต่มิยาโมโตะ นั่นเป็นยอดฝีมือของแท้แน่นอน

“คุณรอดูการแข่งขันที่นี่อย่างสบายใจเถอะ เขาไม่มีทางแพ้แน่นอน”

แม้ว่าจะพูดแบบนี้ แต่ถังเหยียนมองสถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็รู้สึกเป็นกังวลอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

ในเวลานี้ จู่ๆตาเฒ่าน้อยที่อยู่บนอัฒจันทร์ก็ตระหนักได้ว่ามีอะไรทะแม่งๆ

“เด็กนี่ทำไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้? ไม่คิดว่าผ่านไปนานขนาดนี้แต่ยังไม่ถูกจูกัวชิงหลงฆ่าอีก”

ตอนแรกนายพลเฉินยังนึกว่าตัวเองจะต้องขึ้นไปช่วยด้วยซ้ำ แต่กลับคิดไม่ถึงว่าถังเฉาจะสุดยอดได้ขนาดนี้ ตัวเองแทบไม่ต้องลงมือเลยด้วยซ้ำ

ดังนั้น เขาจึงยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้

“ดูท่าคุณคงจะประมาณการผิดไปแล้วล่ะ ก่อนหน้านี้ผมก็พูดแล้วว่าไม่ควรประมาทพลังของถังเฉา ถ้าสามารถอยู่ในราชวงศ์ของพวกเราได้ ก็นับว่าเป็นโชคดีของราชวงศ์พวกเรา”

พอได้ฟังคำพูดของนายพลเฉิน ตาเฒ่าน้อยก็ยิ้มออกมา แต่ในรอยยิ้มนั้น แฝงไปด้วยจิตสังหาร

“นายพลเฉิน คุณก็รู้จักผมมานาน ผมเป็นคนที่ไม่ทำในสิ่งที่ตัวเองไม่มั่นใจ”