เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1064

เจ้าหญิงอายาเสะก้มหน้าลง พูดขึ้นเบาๆ

“ฉัน……ฉันรู้ ฉันก็แค่มาแสดงความยินดีกับคุณ……！”

พอได้ฟังแบบนั้น ถังเฉาก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่มองเจ้าหญิงอายาเสะตรงหน้าพร้อมกับพูดขึ้น

“ก่อนหน้านี้ผมน่าจะเคยบอกไปแล้ว ว่าการจัดอันดับสำหรับผมแล้วมีก็เหมือนไม่มี”

“ถ้ารางวัลในครั้งนี้สามารถฟื้นคืนสถานภาพของแม่ของผมกลับมาได้เหมือนกับเมื่อก่อน ผมก็จะทุ่มแรงทั้งหมด แล้วก็จะคว้าแชมป์ด้วย แต่ตอนนี้แม่ของผมออกมาเรียบร้อยแล้ว แชมป์สำหรับผมก็ไม่มีความหมายอีกแล้ว”

“ความหวังดีของคุณ ผมรับไว้ในใจแล้ว”

ถังเฉาไม่ได้พูดอะไรมากมาย

ถังเหยียนกับถังเยว่หวาสีหน้ากระวนกระวาย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเดาเจตนาที่ดีของเจ้าหญิงอายาเสะออก

ถังเหยียนชนถังเฉาเบาๆ คิดที่จะบอกใบ้เป็นนัยๆ แต่ถังเฉากลับไม่ตอบสนองอะไรกลับมา

จู่ๆถังเยว่หวาก็เปิดปากพูดขึ้น“เวลายังเช้าอยู่ ลูกไปเดินเล่นเป็นเพื่อนเจ้าหญิงอายาเสะหน่อยสิ แม่กับพ่อของลูกขอตัวกลับไปก่อนแล้วกัน”

“รอเดี่ยว……”

ตอนแรกถังเฉาคิดที่จะรั้งเขาไว้ แต่กลับพบว่าพวกเขาเดินไปไกลแล้ว ทำได้แค่ล้มเลิกไป

เจ้าหญิงอายาเสะที่อยู่ข้างๆกลับแอบขอบคุณถังเยว่หวาและถังเหยียนอยู่ภายในใจ เพราะเธอรู้ว่าทั้งสองคนนี้มองความรู้สึกนึกคิดในใจของเธอออก

“ใช่แล้ว ถึงตอนนั้นคุณจะไปญี่ปุ่นกับฉันไหม?”

เธอมองถังเฉา พร้อมกับพูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเบาๆ

ถังเฉาอึ้งตะลึง จากนั้นก็ส่ายหัว“กำลังเสริมที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของผมก็ยกให้กับคุณหมดแล้ว ผมไปคนเดียวก็เปลี่ยนสถานการณ์อะไรไม่ได้”

เจ้าหญิงอายาเสะยิ้มอย่างอึดอัด

“ที่พูดมาก็ถูก！”

เห็นได้ชัดว่าเจ้าหญิงอายาเสะรู้สึกผิดหวังสุดๆ ก็เลยไม่ได้เปิดปากพูดอะไรอีก

จนกระทั่งถังเฉากลับมาถึงตระกูล ถังเฉาจึงตอบสนองกลับมา ว่าที่แท้ที่เจ้าหญิงอายาเสะตามตัวเองมาตลอด จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับ เขาจึงเรียกรถม้าพาเจ้าหญิงอายาเสะกลับไปยังตระกูลลั่ว

“เมื่อตะกี้เธอไปไหนมา เจ้าหญิงอายาเสะ！”

เพิ่งจะถึงตระกูลลั่ว โอดะไอก็เข้ามาต้อนรับ“ฉันเป็นห่วงเธอจะตายอยู่แล้ว เธอหายไปตั้งนาน ฉันนึกว่าเธอถูกเสด็จพี่ทั้งสองจับตัวไปแล้วซะอีก！”

พอเห็นเจ้าหญิงอายาเสะกลับมา โอดะไอก็ถอนหายใจออกมา

เจ้าหญิงอายาเสะยิ้มๆ พูดกับโอดะไอ

“ไม่มีอะไร ฉันก็แค่ไปซื้อของที่ระลึกมาน่ะ ถึงยังไงฉันก็ใกล้จะกลับญี่ปุ่นแล้วนะ”

“เรื่องของราชวงศ์ยังต้องให้ฉันไปจัดการ ตอนนี้ฉันมีกองกำลังเสริมแล้ว เธอก็กลับไปเป็นตัวแทนของตระกูลโอดะไอได้แล้ว ต้องรีบกลับไปสืบทอดบัลลังก์ให้โดยเร็วนะ”

พอได้ฟังแบบนั้น โอดะไอจึงนึกขึ้นมาได้ ก่อนจะพยักหน้า

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็รีบออกเดินทางกันเถอะ”

เจ้าหญิงอายาเสะพยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นก็เดินออกไปข้างนอกกับโอดะไอ

ในขณะเดียวกัน ตาเฒ่าน้อยอีกทางฝั่งหนึ่ง