เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 112

บทที่112 คนที่เคยรู้จักมาเยี่ยม

ขณะที่ถังเฉากลับมาถึงบ้าน หลินชิงเสว่กำลังสอนพิเศษให้กับถังเสี่ยวลี้

มองเห็นถังเสี่ยวลี้ขมวดคิ้วคิดทำการบ้านจนนิ้วพันกัน ถังเฉาที่เป็นคนรักลูกมากอยู่แล้วถึงกับเป็นห่วงเป็นใยพูดว่า “เสี่ยวลี้เพิ่งห้าขวบ ให้เขาเรียนเนื้อหาบทเรียนเด็กประถม เร็วเกินไปไหม?”

ได้ยินเสียงคุณพ่อพูด ถังเสี่ยวลี้ก็นึกน้อยใจ เม้มริมฝีปากพูดว่า “คุณแม่ ลูกอยากไปดูหนังการ์ตูนกับคุณพ่อ”

มองเห็นสายตาอ้อนวอนของบุตรสาวตน หลินชิงเสว่ทำได้เพียงประนีประนอมยอมให้ “งั้นก็ได้ แต่ให้เวลาดูแค่ครึ่งชั่วโมงนะ”

“ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะคุณแม่”

ถังเสี่ยวลี้ยิ้มด้วยความดีใจ ยืนขึ้นหอมไปที่ใบหน้าหลินชิงเสว่ไปฟอดใหญ่

จากนั้น วิ่งไปยืนด้านข้างถังเฉาด้วยความตื่นเต้น ร้องเรียกอยากจะดูแพะที่น่าพอใจและหมาป่าตัวใหญ

“ตกลง พ่อจะเปิดแพะที่น่าพอใจและหมาป่าตัวใหญให้ดู”

ถังเฉานั่งอยู่บนโซฟา เปิดการ์ตูนให้เสี่ยวลี้ดู

ถัง เสี่ยวลี้หัวเราะคิกคัก มองเห็นท่าทางหัวเราะของบุตรสาว ถังเฉาหัวเราะออกมาด้วยความพึงพอใจเช่นกัน

หลินชิงเสว่ใช้มือแตะตรงจุดที่ถังเสี่ยวลี้จุ๊บบนใบหน้า ยิ้มเล็กน้อย เดินขึ้นไปทำงานขั้นบนต่อ

ดูการ์ตูนได้ครู่หนึ่ง ถังเสี่ยวลี้ก็เผลอหลับคาหน้าจอ จากนั้นถังเฉาจึงอุ้มลูกสาวขึ้นไปชั้นบน ห่มผ้าห่มให้บุตรสาวด้วยความระวัง แล้วเดินมาข้างกายหลินชิงเสว่

“เสี่ยวลี้หลับแล้ว” เขาพูดเบา ๆ

“อืม”

หลินชิงเสว่หันไปมองดูถังเสี่ยวลี้กำลังหลับสนิท ยังคงสงวนคำพูดเช่นเดิม

ถังเฉาก็ไม่เอามาใส่ใจ อยู่ข้าง ๆ หลินชิงเสว่มองเธอทำงานอยู่เงียบ ๆ

เธอกำลังร่างแผนงานหนึ่งชุด เพราะว่าเธอคือประธานบริษัทลี่จิงกรุ๊ป ดังนั้นน้อยนักที่เธอจะมีเวลาพักผ่อนเป็นของตนเอง กลางวันทำงานที่บริษัท ช่วงเย็นเลิกงานแล้วยังต้องทำงานอยู่ที่บ้านอีก

เธอเหมือนเครื่องจักรกลที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย นอกจากการดำรงชีวิตในประจำวันแล้ว เธอจะไม่ปล่อยเวลาให้สูญเปล่า

“ก่อนที่ผมจะกลับมา คุณก็ทำอย่างนี้ใช่ไหม?” ถังเฉานึกเป็นห่วงเป็นใย พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเน้นหนัก

หลินชิงเสว่หยุดมือที่กำลังทำงานอยู่ หันหลังกลับไปมองถังเฉา จากนั้นพนักหน้ารับคำเบา ๆ

ถังเฉาจมดิ่งลงสู่ความเงียบ ในใจรู้สึกผิด จนไม่กล้าแม้แต่จะสบสายตาหลินชิงเสว่

เขาสามารถจินตนาการได้ชัดเจนว่าห้าปีที่ผ่านมานี้หลินชิงเสว่พบเจออะไรมาบ้าง เป็นทั้งพ่อ เป็นทั้งแม่ เลี้ยงดูอยู่เคียงข้างเสี่ยวลี้มาอย่างยากลำบาก

เธอต้องการทำหน้าที่เป็นพ่อแม่ที่ดี ยังต้องการให้บุตรสาวของเธอมีชีวิตสุขสบาย ดังนั้นเธอจึงทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย

ความเคยชินเป็นเรื่องที่น่ากลัวมากเรื่องหนึ่ง และหลินชิงเสว่ ก็เป็นคนที่ทำจนเคยชินเสียแล้ว

สิ่งนี้ทำให้ส่วนลึกในใจของถังเฉามีความรู้สึกผิดหวังบางอย่าง----ภรรยาของเขา ยังคงไม่มีทีท่าว่าจะเชื่อใจเขาเลย

“ผมไม่อยากให้คุณต้องทำงานลำบากอย่างนี้” เขามองหน้าพูดกับหลินชิงเสว่จากใจจริง

ดวงตาของหลินชิงเสว่เปลี่ยนเป็นสุขุมนุ่มลึก จากนั้น ยิ้มให้กับถังเฉาและพูดว่า “ถังเฉา ฉันเข้าใจในความหวังดีของคุณ แต่ว่า ครอบครัวนี้ฉันความสามารถจะทำให้มันดีขึ้นได้ คุณทำหน้าที่เป็น คุณพ่อ ที่ดีก็เพียงพอแล้ว เรื่องอื่นคุณไม่ต้องเป็นกังวล”

ขณะที่ถังเฉานิ่งเงียบ เขาเข้าใจดี ถึงแม้หลินชิงเสว่แสดงความจริงใจมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ว่าเขาก็ยังไม่สามารถเข้าไปในใจของหลินชิงเสว่ได้เลย

เส้นทางยังอีกยาวไกล

เขาไม่มีทางจะให้หลินชิงเสว่ผู้หญิงตัวคนเดียวแบกรับรับภาระทั้งครอบครัวไว้กับตนเอง ในฐานะที่เป็นผู้ชายคนเดียวในครอบครัว เขาต้องรับผิดชอบแบกรับภาระครอบครัวนี้ไว้กันตนเอง

แววตาถังเฉาค่อย ๆ แสดงความมุ่งมั่น มองดูแผนงานในสมุดบันทึก จึงถามขึ้นทันทีว่า “แผนงานนนี้เป็นโครงการของสำนักงานการก่อสร้างที่ทางผู้บริหารระดับสูงอนุมัติมาใช่ไหม?”

หลินชิงเสว่มองดูเขาด้วยความประหลาดใจ พูดว่า “คุณรู้ได้อย่างไร? โครงการของสำนักงานการก่อสร้างเหล่านี้ อยู่ในมือของเจ้าของอาคารกั๋วจี้ ยังไม่ได้ตัดสินใจว่าจะให้บริษัทไหนทำ”

ถังเฉาไม่ได้ตอบคำถาม เพียงถามอีกว่า “หากพูดอย่างนี้ คุณตอบรับที่จะเข้าร่วมงานเลี้ยงที่ซ่งเทียนซานเป็นผู้จัดใช่ไหม?”

“ฉันไม่ไป แต่เนื่องจากเจ้าของอาคารไปเช่นกัน ฉันในฐานะบริษัทลี่จิงกรุ๊ปไม่สามารถทำตัวพิเศษนอกเหนือคนอื่นได้”

หลินชิงเสว่ส่ายศีรษะ พูดว่า “ฉันให้รองประธานสองคนไปแทนฉันแล้ว โครงการของสำนักงานการก่อสร้างไม่ยืนยันว่าจะได้มาร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ว่ายังไงต้องลองดูสักครั้ง”