เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 141

บทที่ 141 ลักพาตัว

คฤหาสน์ซานสุ่ย

หลังจากที่ต้องห่างกับสองแม่ลูกชั่วคราว ถังเฉาจึงมาพักอยู่ที่นี่

เช้าตรู่ ถังเฉาเหงื่อออกเต็มตัวหลังจากออกกำลังกายเสร็จ เขาเตรียมจะไปอาบน้ำ จู่ๆ มือถือก็สั่น

หลินชิงเสว่โทรวิดีโอคอลมาหา

ถังเฉาไม่สนใจเรื่องอาบน้ำแล้ว เขารีบกดรับสายทันที

ถึงแม้ช่วงนี้จะอยู่ห่างกัน แต่หลินชิงเสว่ก็วิดีโอคอลมาหาเขาทุกวัน

ถังเฉารู้ว่าหลินชิงเสว่ไม่ได้คิดถึงเขาหรอก แต่เป็นลูกสาวต่างหาก

ส่วนใหญ่จะเป็นช่วงที่ถังเฉาคุยกับถังเสี่ยวลี้ ส่วนหลินชิงเสว่นั่งด้วยสีหน้าสับสนและรู้สึกผิดอยู่อีกด้าน

“พ่อ!”

เมื่อรับสายก็มีเสียงสดใสของถังเสี่ยวลี้ดังออกมา

เด็กน้อยเพิ่งตื่นนอน ยังสวมชุดนอนลายการ์ตูนสีชมพูแสนน่ารัก

“พ่ออยู่นี่ไง” ถังเฉารีบพูดตอบ แววตาของเขาแปรเปลี่ยนเป็นแววตาอ่อนโยน

มีลูกสาวที่เหมือนนางฟ้าตัวน้อยเช่นนี้ ใจของเขาละลายหมดแล้ว

“พ่อจะกลับมาเมื่อไรคะ หนูคิดถึงพ่อมากเลยนะ…”

ถังเสี่ยวลี้เบิกดวงตาอันแสนใสซื่อไร้พิษภัย และพูดอย่างออดอ้อน

เมื่อได้ยินเช่นนั้น หัวใจของถังเฉาก็กระตุก เหมือนโดนลูกธนูและมีดนับหมื่นยิงและแทงเข้ามาที่หัวใจ

ความโกรธก่อตัวขึ้นอยู่ภายใต้เบื้องลึกของใจ

ถ้าไม่ใช่การข่มขู่ของตระกูลหลวงในเยี่ยนตู หลินชิงเสว่คงไม่ต้องโดนบีบบังคับจนมาถึงจุดนี้

ถังเฉากลับไม่รู้สึกอะไร เพราะเขาผ่านเรื่องอันขมขื่นเมื่อห้าปีก่อนมาแล้ว จะกลัวเรื่องในตอนนี้ไปทำไมกัน

แต่เขาเป็นห่วงลูกสาว

คนที่ยืนอยู่ข้างๆ อย่างหลินชิงเสว่ยังเงียบอยู่ เธอกัดริมฝีปากล่างแน่น เหมือนกับกำลังตำหนิตัวเอง

“ไม่เป็นไรหรอก ผมไม่ตำหนิคุณหรอก”

ถังเฉามองเธอและพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน

สักพัก เธอพูดกับถังเสี่ยวลี้ว่า “เสี่ยวลี้เป็นเด็กดี อีกไม่กี่วันพ่อก็จะกลับมาแล้ว”

“ไม่กี่วันมานานแค่ไหนเหรอคะ”

“.…..”

ความเงียบปกคลุมขึ้นมาอีกครั้ง

เด็กน้อยบริสุทธิ์ไร้พิษภัย แต่กลับพูดทิ่มแทงเข้ามาถึงจุดอ่อนในหัวใจของถังเฉาและหลินชิงเสว่

“ครึ่งเดือน!” จู่ๆ หลินชิงเสว่ก็พูดขึ้นมา

ถังเฉามองเธออย่างตกใจ

ถังเสี่ยวลี้รีบยิ้มออกมาด้วยความดีใจ “โอเค ถ้าถึงครึ่งเดือนแล้วพ่อต้องกลับมานะ”

“โอเค…”

ถังเฉาตอบกลับอย่างเหม่อลอย เธอมองหลินชิงเสว่ด้วยความตกตะลึง

“ไปล้างหน้าเถอะ”

“ค่ะ!”

ถังเสี่ยวลี้ตอบกลับอย่างเชื่อฟัง จากนั้นก็โบกมือลาถังเฉาอย่างอาลัยอาวรณ์ “ไว้เจอกันนะคะพ่อ”

เมื่อลูกสาวออกไป หลินชิงเสว่จึงหันมามองถังเฉา แววตาของเธอเต็มไปด้วยความแน่วแน่ “ภายในระยะเวลาครึ่งเดือน ถ้าไม่มีคนในตระกูลหลวงในเยี่ยนตูมา นายก็กลับมาเถอะ!”

“แล้วถ้าคนตระกูลหลวงในเยี่ยนตูมาล่ะ”

หลินชิงเสว่เงียบไป ผ่านไปครู่หนึ่งเธอจึงเงยหน้าขึ้นมองถังเฉา แล้วพูดเบาๆ ว่า

“นายจะปกป้องพวกเราได้ใช่ไหม”

ถังเฉาชะงักไปและพูดออกมาว่า “ได้อย่างแน่นอน มีผมอยู่ จะไม่มีใครกล้าทำอะไรพวกคุณแม้แต่ปลายเส้นผม!”

“โอเค”

หลินชิงเสว่จ้องถังเฉาอยู่นาน จากนั้นจึงวางสายไป

ถังเฉาสีหน้าจริงจังและโทรไปยังเบอร์เบอร์หนึ่ง

“รองหัวหน้า”

เฟิ่งหวงพูดด้วยน้ำเสียงนอบน้อม

“ทำตามคำสั่งของฉัน สั่งทหารสิบนายให้ตั้งกองทหารแสนนาย เฝ้าข้างนอกเมืองหมิงจูเป็นเวลาครึ่งเดือน”

น้ำเสียงของถังเฉ่าเย็นยะเยือก “ถ้าภายในระยะเวลาครึ่งเดือนนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับสองแม่ลูก ก็ถอนกำลังได้ แต่ถ้าสองแม่ลูกเป็นอะไรแม้แต่นิดเดียว…”

“กองทหารบุกจู่โจมให้ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูราบเป็นหน้ากลอง!”

ตู้มมม

เมื่อประโยคนั้นออกมาจากปากของถังเฉา เฟิ่งหวงตกใจเป็นอย่างมาก ขนาดคุยกันผ่านโทรศัพท์ เธอยังรู้สึกถึงแรงอาฆาตอันมหาศาล

“ค่ะ!”

ถังเฉาถือโทรศัพท์ แววตาของเขาลุ่มลึกและมองไปข้างหน้า ในสายตาของเขาเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือก

“ตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ถ้าพวกนายกล้ามา ฉันก็ไม่ถือสาที่จะกำจัดตระกูลหลวง….”

จากนั้นถังเฉาไปที่อาคารกั๋วจี้ หลงเถิงกรุ๊ปอยู่ในความดูแลของหลินเจิ้นสง เจริญรุ่งเรืองขึ้นเรื่อยๆ และได้รับออเดอร์มาอย่างมากมาย