เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 147

บทที่ 147 แอบถ่าย

ที่หน้าประตูบ้านตระกูลซ่งถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ

ทุกคนต่างพากันตกตะลึงอ้าปากค้าง และสูดหายใจเฮือก

ทุกคนคิดว่าคนที่จะโดนจัดการคือถังเฉา แต่ทว่าคนที่โดนจัดการกลับเป็นหวางเยี่ย

กำแพงแตกกระจาย บอดี้การ์ดของตระกูลหวางได้รับบาดเจ็บสาหัสและหมดสติไป

ตอนนี้หวางเยี่ยเหมือนกับคุกกี้สอดไส้ เขาโดนทับจนเกือบจะแบนแล้ว

ไม่มีใครสงสัยเลยว่า ถ้าเฟิ่งหวงใช้แรงมากกว่านี้ หวางเยี่ยคงจะโดนเตะตาย

เขาตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา สีหน้าซีดเผือดเป็นอย่างมาก เขามองถังเฉาด้วยแววตาที่ทั้งโกรธและกลัว “กะ..แกให้บอดี้การ์ดของแกทำแบบนี้ต่อหน้าของทุกคน ที่นี่คือตระกูลซ่งนะ”

ถังเฉาแสยะยิ้ม “ตระกูลซ่งแล้วไง ฉันจะทำให้ที่นี่ราบเป็นหน้ากลอง พวกเขาจะทำอะไรฉันได้”

คำพูดของถังเฉายโสโอหังอย่างมาก หวางเยี่ยอึ้งไป จ้าวเชียนจูนกับตัวแทนของตระกูลอื่นต่างพากันมองไปที่ถังเฉาอย่างตกตะลึง

ในความคิดของพวกเขา เมื่อถังเฉาเจอตระกูลซ่ง เขาต้องทำตัวเหมือนหนูเจอแมวไม่ใช่หรือไง แต่ทำไมเขาดูไม่กลัวอะไรเลย

“ตระกูลซ่งเชิญพวกเรามา แกกล้ามาก่อเรื่องในตระกูลซ่ง แกตายแน่!”

หวางเยี่ยตั้งสติได้ เขามองถังเฉาด้วยแววตาเคียดแค้น จากนั้นจึงมองไปที่จ้าวเชียนจูน “พี่จ้าว รออะไรอยู่ล่ะ รีบจัดการไอ้สวะนี่เลย ผมอยากให้มันตาย!”

จ้าวเชียนจูนพยักหน้า เขามองถังเฉาด้วยสีหน้าเคียดแค้น “ฉันติดต่อสมาคมการต่อสู้แล้ว อีกไม่นานผู้มีฝีมือก็จะมาถึงที่นี่ แกอวดดีได้อีกไม่นานหรอก!”

“ทำไมต้องรอคนมีฝีมือของสมาคมการต่อสู้ ให้คนที่อยู่ตรงนี้ถ่มน้ำลายใส่มันทีละคน มันก็จมกองน้ำลายตายแล้ว!”

หวางเยี่ยแสยะยิ้ม “พ่อฉันอยู่ที่นี่ ผู้นำตระกูลจ้าวก็อยู่ที่นี่ อีกทั้งยังมีผู้นำตระกูลอื่นอีกด้วย พวกเขาถูกเชิญมาที่นี่ มันจะเอาอะไรมาสู้ฉัน!”

“เกิดอะไรขึ้น ใครกล้ามาก่อเรื่องในบ้านฉัน”

ขณะนั้นเอง ก็มีเสียงโมโหดังขึ้นมา จากนั้นทุกคนก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจำนวนมาก

ซ่งหมิงเวยพาบอดี้การ์ดเดินเข้ามาด้วยความโมโห

เมื่อเห็นว่าซ่งหมิงเวยเดินเข้ามา หวางเยี่ยกับจ้าวเชียนจูนก็แสยะยิ้ม พวกเขาชี้ไปยังถังเฉาแล้วพูดว่า “คุณชายซ่ง ไอ้สวะนี่กล้ามาก่อเรื่องในบ้านตระกูลซ่ง!”

จ้าวเชียนจูนพูดใส่ร้าย “อย่าปล่อยมันไปง่ายๆ นะครับ ทางที่ดีหักแขนขามันเลยครับ ให้มันเป็นขอทานไปตลอดชีวิต!”

จากนั้นซ่งหมิงเวยก็หันไปมองคนที่กำลังยิ้มอย่างถังเฉา ตาเขากระตุกขึ้นมาทันที ความโกรธบนใบหน้ามลายหายไปทันที

หวางเยี่ยยังไม่รู้ตัวว่าเรื่องน่าเศร้ากำลังจะเกิดขึ้นกับเขา แถมยังมองถังเฉาด้วยแววตาได้ใจ

“คุณชายซ่งออกมาด้วยตัวเอง แกตายแน่…”

เพียะ

ยังไม่ทันพูดจบ ซ่งหมิงเวยก็ตบหน้าหวางเยี่ยทันที เขาพูดด้วยความโมโหว่า “หุบปาก!”

เมื่อเห็นภาพนั้น ทุกคนต่างพากันตกตะลึง หวางเยี่ยงงไปหมด “คุณชายซ่งตบผมทำไมครับ ต้องตบมันไม่ใช่เหรอครับ”

“ฉันตบแกนั่นแหละ!”

สีหน้าของซ่งหมิงเวยเต็มไปด้วยความโมโห เขามองหวังเยี่ยด้วยความโกรธและตื่นตระหนก “แกนี่ตาบอดหรือไง กล้าดียังไงไปล่วงเกินคุณถัง ทำให้ฉันติดร่างแหไปด้วย ฉันฆ่าแกแน่!”

พูดจบ เขาก็ตบหวางเยี่ยไม่หยุด

ยิ่งตบ เขาก็ยิ่งตกใจและตื่นตระหนก

หลังจากที่เขาได้เป็นผู้จัดการของซ่งหรูอี้ ความสามารถของซ่งหมิงเวยได้รับการฝึกฝน และได้สัมผัสถึงเรื่องราวที่ปกติไม่เคยได้ยินมาก่อน

ช่วงนี้เมืองหมิงจูไม่ค่อยสงบ เรื่องแรกคือเรื่องบริษัทผลิตยาหงเทียนล้มละลาย อีกเรื่องก็คือเรื่องหลงเถิงกรุ๊ปเปลี่ยนประธานคนใหม่ ล้วนมีเงาของถังเฉาอยู่ในสองเรื่องดังกล่าว นี่ทำให้ซ่งหมิงเวยยิ่งแน่ใจว่าถังเฉาเป็นคนที่มีอำนาจ

“ยังไม่รีบขอโทษคุณถังอีก!”

หลังจากตบจนพอใจ ซ่งหมิงเวยก็พูดกับหวางเยี่ยอีกครั้ง

ใบหน้าของหวางเยี่ยบวมเป่ง เมื่อได้ยินคำพูดของซ่งหมิงเวย หัวใจก็เต้นด้วยความโมโห

อีกฝ่ายเป็นแค่ไอ้สวะในตระกูลกระจอก ทำไมคุณชายซ่งต้องให้เขาขอโทษมันด้วย

“เร็วสิ!”

ซ่งหมิงเวยพูดด้วยความโกรธ “ถ้าแกไม่ขอโทษ ตระกูลหวางก็ไม่ต้องเข้าร่วมงานประชุมในคืนนี้!”

หวางเยี่ยกลัวขึ้นมาทันที เขารีบโค้งขอโทษ “ขอโทษครับคุณถัง”