เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 146

บทที่ 146 ถึงแม้จะมีคนนับแสนขัดขวางก็พร้อมจะมุ่งไป

แสงจันทร์สว่างไสว รถพอร์ชเปิดประทุนสีดำคันหนึ่งกำลังแล่นอยู่บนถนนอันกว้างใหญ่

ลมพัดผมยาวของผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงเบาะคนขับจนปลิวไสว ทำให้เธอดูเย็นชาเหมือนเทพธิดาที่อยู่บนตำหนักพระจันทร์

หลินจ้าวหยูนนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับ แววตาที่เธอมองผู้หญิงคนนั้นใกล้จะเปลี่ยนเป็นรูปหัวใจ

ผู้ชายที่ผ่านอะไรมามากมายทำให้คนหลงใหล ผู้หญิงที่ผ่านอะไรมามากมายยิ่งทำให้คนหลงใหลมากกว่า ผู้หญิงคนนี้เหมือนฮีโร่ที่ปรากฏตัวในสถานการณ์คับขันและมาช่วยชีวิตเธอเอาไว้ หลินจ้าวหยูนสงสัยในตัวของผู้หญิงคนนี้เป็นอย่างมาก

“คุณเป็นใคร”

“ทำไมต้องมาช่วยฉันด้วย”

“ชุดหนังที่คุณใส่อยู่ซื้อมาจากไหนเหรอ เท่มาก!”

“.…..”

หลังจากที่ขึ้นมาบนรถ หลินจ้าวหยูนก็เหมือนเด็กน้อยที่ถามไม่หยุด

แต่ทว่า คำถามมากมายของหลินจ้าวหยูน กลับไม่ได้รับคำตอบ สุดท้ายคนที่โดนถามจนรำคาญ ก็เอ่ยขึ้นมาว่า “เพราะถังเฉา ฉันเลยช่วยเธอเอาไว้”

ตอนแรกคิดว่าจะทำให้หลินจ้าวหยูนเงียบลงได้ แต่ที่ไหนได้มันกลับยิ่งเรียกความสนใจจากเธอ

ตาของเธอเป็นประกาย “คุณรู้จักกับพี่เขยเหรอ”

“พี่เขย”

ผู้หญิงคนนั้นมองหลินจ้าวหยูนอย่างตกใจ จากนั้นจึงถามขึ้น “เขาแต่งงานแล้วเหรอ”

“ใช่”

หลินจ้าวหยูนยังไม่รู้ตัวว่าได้เปิดเผยความลับของถังเฉาออกไปแล้ว

“งั้นเหรอ…”

สีหน้าของหญิงสาวเต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย ใบหน้าของเธอแสดงความผิดหวังออกมาเพียงครู่หนึ่ง จากนั้นจึงยิ้มออกมา “ถ้ามีโอกาส ฝากเธอแสดงความยินดีแทนฉันด้วย”

รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความรู้สึกมากมาย

มีทั้งความผิดหวัง ความกลุ้มใจ ความดีใจและความยินดี รวมไปถึง..ความทรงจำ!

มันเป็นความรู้สึกที่ผสมปนเปกันจนสับสนและยากเกินกว่าจะรับได้

หลินจ้าวหยูนอึ้งไป สัญชาตญาณของผู้หญิงทำให้เธอรู้ว่า ความสัมพันธ์ของพี่เขยกับผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา

แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรออกไป เพียงครู่หนึ่งก็ถึงอาคารกั๋วจี้

“ลงไปสิ” ผู้หญิงคนนั้นสั่ง

หลินจ้าวหยูนยังอยากถามอะไรอีกสักหน่อย แต่ผู้หญิงคนนั้นเบิกตาโพลง จนทำให้สิ่งที่หลินจ้าวหยูนอยากจะถามหายวับไปในพริบตา เธอรีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว

หญิงสาวคนนั้นเหยียบคันเร่ง รถเคลื่อนตัวออกไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อเข้ามาในห้องประธาน หลินชิงเสว่กอดหลินจ้าวหยูนเอาไว้แน่น “ไม่เป็นอะไรใช่ไหมจ้าวหยูน”

“พี่”

ผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์เลวร้ายอย่างหลินจ้าวหยูนก็แสดงความรู้สึกออกมาโดยการกอดพี่สาวเอาไว้แน่น

ผ่านไปไม่นาน ถังเฉาก็กลับมา เห็นสองพี่น้องกอดกัน เขาก็โล่งอก

“เดี๋ยว พี่เขย!”

หลินจ้าวหยูนตาไว เธอรีบเรียกถังเฉาเอาไว้ “ฉันมีเรื่องจะถามพี่!”

เหมือนถังเฉาจะรู้อะไรบางอย่าง เขาหลุบตาลงเหมือนกำลังหลบตาหลินชิงเสว่

หลินชิงเสว่เห็นเช่นนั้นก็สงสัย

หลินจ้าวหยูนเดินออกจากห้องทำงานไปพร้อมกับถังเฉา เธอถามเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น “พี่เขย ผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับพี่”

ถังเฉามองเธอแล้วพูดว่า “เจอเธอเหรอ”

“ใช่สิ เธอเท่มากเลย แต่ดูเหมือนไม่ชอบพูด”

ถังเฉาเงียบไป เขามองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

ผ่านไปนาน เขาจึงพูดออกมาว่า “เธอชื่อเจียงไป๋เสว่ เป็นพี่สะใภ้ของฉันเอง”

ทันใดนั้น หลินจ้าวหยูนเบิกตาโพลงและอ้าปากค้าง

“สัญญากับฉันว่าจะไม่บอกเรื่องนี้กับชิงเสว่”

ถังเฉาพูดเบาๆ และมองหลินจ้าวหยูนด้วยสีหน้าจริงจัง

“อื้ม ได้”

หลินจ้าวหยูนแลบลิ้นออกมาอย่างหงุดหงิด ยังดีที่เธอไม่ได้พูดเรื่องนี้ต่อหน้าพี่สาว ไม่งั้นต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่นอน

ใครๆ ก็ดูออกว่าผู้หญิงสุดเท่คนนั้นมีใจให้พี่เขย แต่เธอดันเป็นพี่สะใภ้ของพี่เขยซะงั้น…

ถังเฉายิ้มออกมา “เธอกลับไปกับชิงเสว่ก่อนเถอะ”

หลินจ้าวหยูนอึ้งไป “พี่ไม่กลับไปกับเราเหรอ”

ถังเฉาส่ายหน้า “ฉันยังมีเรื่องที่ต้องทำ”

พูดจบ เขาก็เดินเข้าไปในลิฟต์

ลิฟต์เคลื่อนตัวผ่านชั้นแต่ละชั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของถังเฉาหายไป มันถูกแทนที่ด้วยความเย็นชาและเคร่งขรึม

รถยนต์โรลส์-รอยซ์จอดอยู่ใต้อาคาร เฟิ่งหวงรออยู่นานแล้ว

ถังเฉาพยักหน้าให้เธอ จากนั้นก็เปิดฝากระโปรงหลังรถ เขาเห็นผู้ชายคนหนึ่งนอนอยู่ เนื้อตัวเต็มไปด้วยรอยมีด ผู้ชายคนนั้นคือซ่งเทียนซาน