เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 158

บทที่ 158 ลูกศิษย์คนบ้าดนตรี

หลังจากที่ตามหลินชิงเสว่และหัวหน้าของสมาคมการก่อสร้างนั้น หลินเจิ้นสงนั้นรู้สึกได้ถึงแรงกดดัน จึงอดไม่ได้ที่จะหันกลับไปมองถังเฉา “นี่คือคนของสมาคมการก่อสร้าง จะดีกับหลงเถิงกรุ๊ปได้ยังไงกัน？”

ถังเฉายังไม่ทันได้พูดอะไร ในใจของเขานั้นชื่นชมหลัวปู้เป็นอย่างมาก เขาจัดการเรื่องต่างๆได้เร็วและประสิทธิภาพ ไม่เลวเลยทีเดียว

แม้ว่าเอกสารสำหรับโครงการก่อสร้างเขตเมืองจะได้รับการอนุมัติแล้วก็ตาม แต่ทุกคนในฝ่ายบริหารทั่วไปดูมีความภาคภูมิใจมาก หากไม่มีแรงกดดันของหลัวปู้ ผู้รับผิดชอบการก่อสร้างคงไม่มาเร็วขนาดนี้

หลังจากเข้ามาในสำนักงาน หลินชิงเสว่ก็พาซือเหวินปินและหลินเจิ้นสงตรงไปที่แผนกต้อนรับเพื่อพูดคุยเกี่ยวกับรายละเอียด ส่วนถังเฉาที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับโครงการก่อสร้างในเมือง จึงไปนั่งที่โซฟาอย่างสบายๆ

ในขณะนี้ประตูเปิดออก มีชายและหญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา

ผู้หญิงสูงยาวเข่าดี ดูอารมณ์ดี เธอสวมแว่นกันแดดและหมวกแก๊ป ทำให้มองไม่เห็นรูปร่างหน้าตาของเธอได้อย่างชัดเจน

ผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเขามีรูปร่างเตี้ย ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนไปมาอย่างประหลาด มองไปที่ต้นขาของผู้หญิงเป็นครั้งคราว

แต่ผู้หญิงไม่สังเกต เธอนั่งคุกเข่าลงต่อหน้าถังเฉาและพยักหน้าเล็กน้อยอย่างสง่างาม

ถังเฉาเองก็ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม เมื่อชายร่างเล็กเห็นเช่นนี้ ก็เดินเข้ามาทำตัวเป็นศัตรูยืนระหว่างสองคนนี้ “คุณเป็นใคร รู้ไหมว่าหล่อนเป็นใคร?ยังจะกล้ามามองอีกเหรอ！”

“คุณสวี！”

ใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย หล่อนดุแล้วมองไปที่ถังเฉาอย่างรู้สึกขอโทษ “ฉันขอโทษแทนคนของฉันด้วยค่ะ เขาไม่ได้มุ่งร้ายอะไรอย่าไปสนใจเลยนะคะ”

ถังเฉาส่ายหัวอย่างไม่แยแส

จากนั้น ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

ชายร่างเตี้ยคั่นกลางระหวางถังเฉากับหญิงร่างสูงคนนั้น จ้องมองถังเฉา กลัวว่าเขาจะเป็นขโมย

ถังเฉาก็รู้สึกงุนงงเช่นกัน ในที่สุดก็ลุกขึ้นและไปยืนอยู่อีกฝั่ง

แบบนี้ ก็ยิ่งทำให้ผู้หญิงรู้สึกเกรงใจเข้าไปใหญ่

โชคดีที่ประตูเปิดออกอย่างรวดเร็ว ซือเหวินปินจากสมาคมการก่อสร้างกล่าวขอบคุณหลินชิงเสว่และหลินเจิ้นสง จากนั้นก็จากไป

“ต่อไปเราต้องหารือเกี่ยวกับบรรจุภัณฑ์และการส่งเสริมการขายของ‘สาวงาม’เสียแล้ว”

หลินชิงเสว่พาหลินเจิ้นสงมาที่ด้านหน้าของสาวร่างสูง พร้อมกับแนะนำว่า “นี่คือดาราที่ฉันเชิญมา คุณถังชิงเหอค่ะ ส่วนท่านนี้คือประธานของบริษัทหลงเถิงนะคะ คุณหลินเจิ้นสงค่ะ”

“สวัสดี”

หญิงร่างสูงถอดแว่นกันแดดและหมวกแก๊ปออกแล้วยิ้มและยื่นมือให้หลินเจิ้นสง

ถังเฉามองไปและแววตาของเขาก็ประหลาดใจ เธอคือดาราใหญ่ถังชิงเหองั้นเหรอ?

ถังเฉาจำชื่อนี้ได้ ไม่ใช่ว่าเธอมีชื่อเสียงอะไรหรอกนะ แต่---แต่เพราะว่าเธอเป็น

คนบ้าดนตรี

ไม่ใช่ทุกคนที่สามารถเป็นคนบ้าดนตรีได้ การที่เธอสามารถเป็นคนบ้าดนตรีนั้นหมายความว่าเธอต้องไม่เหมือนใคร

เมื่อเธอถอดแว่นกันแดดและหมวกทรงแหลม ก็เห็นว่านั่นคือถังเฉา เธอตกตะลึงไปชั่วขณะ

ผมยาวพาดบ่าเบา ๆ ปกคลุมใบหน้าเกือบทั้งหมด ทำให้ใบหน้าที่เล็กอยู่แล้วยิ่งดูเล็กลงไปอีก

ลักษณะใบหน้าเป็นแบบสามมิติ อารมณ์ที่เป็นธรรมชาติ เธอสวมชุดลายดอกไม้สีขาวเรียบง่ายกับรองเท้าผ้าใบสีขาวคู่เดียวกันซึ่งดูเหมือนพี่สาวคนโตข้างบ้านที่ดูเข้าถึงได้

อย่างไรก็ตามไม่มีใครสังเกตเห็นชายร่างเตี้ยที่มองหลินชิงเสว่หลังจากที่เดินออกมา เขาจ้องมองตรงไปที่ร่างของหลินชิงเสว่ ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความชั่วร้าย

ว่ากันว่าประธานของลี่จิงกรุ๊ปนั้นสวยราวกับนางฟ้านางสวรรค์ คำร่ำลือนี้ไม่ผิดอย่างแน่นอน

ณ ขณะนี้ ในที่สุดถังเฉาก็เห็นความเย็นชาในดวงตาของเขา แต่ยังคงไม่ได้พูดอะไร