เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 157

คำพูดของเหวินเหวยเฉินนั้น ทำให้ทุกคนสนใจเขาในทันที แม้แต่ถังเฉาเองก็หรี่ตาลงเล็กน้อย มองเขาหัวจรดเท้า

“ขอแต่งงาน？”

ไม่ใช่แค่โจวเหม่ยหยูนจากตระกูลโจวเท่านั้น แต่ยังมีโจวเหม่ยหลิงและคนตระกูลหลินที่สับสน “คนคนนี้คือใคร？”หลินฉ่ายเวย จับแขนของเหวินเหวยเฉินด้วยความรักใคร่ พร้อมกับแนะนำทุกคน “พ่อ แม่ ป้า น้าอาอีกทั้งญาติผู้ใหญ่คะ คุณชายเหวิน เสี่ยใหญ่ของเจียงซูเจ้อเจียงค่ะ ตอนนี้ก็คือแฟนของหนูเอง”

ว้าว---

ผู้คนทั้งหมดต่างตกใจ เมื่อพูดคำนี้ออกมา

โจวเหม่ยหยูน โจวเหม่ยหลิงและคนอื่นๆต่างมองหน้ากัน

จากฐานะของพวกหล่อนนั้น การได้พบปะกับสัตว์ที่ใหญ่มหึมาของเจียงซูและเจ้อเจียงนั้น พวกหล่อนก็คิดว่านี่เป็นคนร่ำรวยจากไหนกันนะ

มีเพียงแต่โจวฉวนกั๋วเท่านั้นที่ลุกขึ้นเดินเข้าไปหาเหวินเหวยเฉินพร้อมกับจับมือเขา “ท่านคือ...คนโตของตระกูลเหวินในเจียงซูและเจ้อเจียง ลูกชายของนายเหวินเฉิงหนาน!”

“ถูกต้องครับ”

เมื่อเผชิญคำถามอันน่าตื่นเต้นของหัวหน้าตระกูลโจว เหวิยเหวยเฉินได้แต่ยิ้มเบาๆ “คุณปู่โจวไม่ต้องพูดเกรงใจผมหรอกครับ ในไม่ช้าเราก็จะเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว ปู่ของฉ่ายเวย ก็เป็นปู่ของผมเหมือนกันครับ”

“ดี ดี ดีเลย！”

หน้าของโจวฉวนกั๋วนั้นแดงไปหมด เมื่อได้ยินสามคำนั้น จึงหันหน้าไปหาโจวเหม่ยหยูน พูดอย่างยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ “เหม่ยหยูน ตอนแรกฉันต่อต้านการแต่งงานแกกับคนไร้ประโยชน์แก่ๆนี่ แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะเป็นพรแกให้กำเนิดลูกสาวที่ดีซะนี่！”

“เพียงแค่ฉ่ายเวยแต่งงานกับตระกูลเหวินจากเจ้อเจียงเจียงซู ตระกูลโจวกับตระกูลเหวินก็จะเป็นคนใกล้ชิดกัน เมื่อถึงเวลา หมิงจูก็จะมีคนร่ำรวยยักษ์ใหญ่อีกคน！”

โจวเหม่ยหยูนเองก็ตื่นเต้นเป็นอย่างมาก “เรื่องจริงเหรอ？นี่ลูกจะแต่งงานเข้าไปที่ตระกูลร่ำรวยนี้จริงๆเหรอ？”

“มันจะเป็นเรื่องปลอมได้ยังไงกันล่ะ”

หลินฉ่ายเวยยิ้มและพูดว่า “เหตุผลที่หนูไม่ได้บอกทุกคน ก็เพราะว่าหนึ่งหนูกลัวว่าทุกคนจะคัดค้าน และสองหนูกับเหวยเฉินก็เพิ่งจะคบกัน มันเร็วไปที่จะคิดเรื่องนี้---คิดไม่ถึงเลยว่าเหวยเฉินจะทนไม่ไหวอีกแล้ว จึงมาขอหนูแต่งงาน”

เมื่อถึงตอนหลัง หลินฉ่ายเวยยิ่งพูดเสียงเบาลงทุกที ใบหน้าเริ่มแดงขึ้น ก้มศีรษะลงอย่างเขินอาย

เหวิยเหวยเฉินถูกล้อมรอบอยู่ตรงกลาง แม้ว่าจะรับมืออย่างใจเย็น แต่ลึกๆแล้วในดวงตาก็ยังคงมีความเหยียดหยามอยู่

ถ้าไม่ใช่เพราะว่าพ่อมาขอร้องให้ไปขอตระกูลหลินแต่งงานแล้วล่ะก็ เขาจะมาขอคนอย่างหลินฉ่ายเวยได้ยังไงกัน？

เมื่อเร็วๆนี้ตระกูลเหวินได้เข้าสู่ตลาดของหมิงจู ซึงมันไม่น่าพอใจเป็นอย่างมาก ไม่ต้องพูดถึงโฉมหน้าของตระกูลร่ำรวยทั้งสี่ ไม่เห็นหัวเลยสักคน อีกทั้งยังไปสร้างความไม่พอใจให้กับเจ้าถิ่นอีกต่างหาก

ไม่เพียงแต่พยายามหาบริษัทมาร่วมมือกันแล้ว แต่ตระกูลเหวินก็ยังถูกปฏิเสธมาโดยตลอด คนเบื้องบนเองก็พูดอย่างชัดเจนเลยว่าตลาดของหมิงจู ตระกูลเหวินอย่าได้คิดหวังที่จะมาเปิดเลย！

ในเรื่องนี้เอง เหวินเฉิงหนานก็ไม่ได้มองโลกในแง่ดีแต่อย่างใด หลังจากที่เหวินเฉิงหนานได้บอกเหวินเฉิงหนานเรื่องของคลับเฮ้าส์ปินเจียงแล้ว โดยเฉพาะเมื่อพูดถึงเรื่องการล้มล้างของหัวหน้าสมาคมการค้าหงยิงแล้ว เขาจะต้องหนีออกมาให้ได้ จากนั้น มีสิ่งหนึ่งที่เหวินเฉิงหนานมั่นใจเลยก็คือ ตระกูลหลินที่เล็กน้อยนี่ จะต้องมีความสามารถที่โดดเด่นเป็นแน่！

เขาต้องการให้เหวินเหวยเฉินไปแต่งงานกับหลินฉ่ายเวย ดำเนินกิจกรรมอย่างลับๆในฐานะเขยของตระกูลหลิน ค้นหาความจริงเกี่ยวกับทั้งหมดนี้

เพียงแต่เหวินเหวยเฉินไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่า คนที่ขัดขวางเขามาตลอดจะมาอยู่จรงหน้าเขาตอนนี้

“คุณป้า คุณปู่โจว งั้นเรื่องผมกับฉ่ายเวยจะแต่งงานกัน---” เหวินเหวยเฉินลังเลที่จะพูดอะไรบางอย่างจึงหยุดพูดลง

“ฉ่ายเวยสามารถแต่งกับคุณได้ มันช่างเป็นพรที่อยู่กับเธอมาตลอดจริงๆ”

โจวเหม่ยหยูนเป็นคนแรกที่พูด “เสี่ยวเหวิน เรื่องที่จะแต่งงานกับฉ่ายเวย ป้าจะเป็นคนแรกที่เห็นด้วยนะ”

“ไม่เลวเลย”

โจวฉวนกั๋วเองก็ว่ายหัวพร้อมกับพูดว่า “พวกเราจะฤกษ์งามยามดีให้ งั้นหมั้นกันก่อนก็แล้วกัน”

“ไม่ได้！ การแต่งงานนี้ ฉันไม่เห็นด้วย！”

ในขณะที่ทุกคนกำลังหัวเราะยินดีอยู่นั้น เสียงอันโกรธเกรี้ยวนี้ก็มาขัดจังหวะทุกคน

หลินเจิ้นสงลุกขึ้นอย่างอุกอาจ มองไปที่เหวินเหวยเฉิน “ตระกูลเหวินนั้นอยู่ที่เจียงซูและเจ้อเจียง ซึ่งถือว่าเป็นหนึ่งในสี่ตระกูลที่มีอิทธิพลน้อยที่สุด หาผู้หญิงแบบไหนก็หาไม่เจอ ทำไมถึงได้มาสนใจลูกสาวของฉันล่ะ？”

คำพูดเหล่านี้มันช่างเป็นคำพูดที่รุนแรง ใบหน้าของเหวินเหวยเฉินที่ยิ้มอยู่นั้นก็ดูแข็งกระด้างไปในทันที จากนั้นก็ยิ้มเฝื่อนๆพร้อมกับพูดว่า “ผมกับฉ่ายเวยนั้นมันเป็นรักแรกพบครับ พวกเรารักกันและไม่มีเจตนาอื่นๆเลยนะครับ”

หลินเจิ้นสงโบกมือพร้อมกับพูดเบาๆว่า “ลูกสาวของฉัน เป็นลูกสาวของตระกูลเล็กๆ ปีนขึ้นไปที่สูงๆแบบนั้นไม่ได้หรอก คุณกลับไปเถอะ”

“.....”

ทันทีที่พูดออกมา สีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

“พ่อ พ่อพูดอะไรกัน！”

หลินฉ่ายเวยเลิกคิ้วและพูดด้วยความโกรธว่า “มันไม่ง่ายเลยนะที่หนูจะหาแฟนได้ นี่ท่านต้องการให้หนูกับเขาเลิกกันหรือไง？”

“คุณหุบปากไปเลยนะ！คุณเป็นพ่อแบบนี้เหรอไง？ในที่สุดลูกสาวเราก็ได้แต่งไปในที่ดีๆแบบนี้แล้ว คุณยังต้องการมาขัดขวางอีก ตัวเองไม่ดี แล้วยังจะอยากให้ลูกสาวเราไม่ดีด้วยหรือไงกัน？”

ทั้งมดนั้นโจวเหม่ยหยูนก็รู้สึกกังวลใจและปากร้าย มีโอกาสดีๆที่จะได้ไปอยู่ในตระกูลที่ร่ำรวย เธอจะยอมแพ้ได้ยังไงกัน？

โจวฉวนกั๋วเดินมาที่เหวินเหวยเฉินด้านหน้าด้วยท่าทีที่เยินยอ “คุณชายเหวิน นี่คือลูกเขยจากตระกูลโจวของฉันเอง ไม่มีฐานะตำแหน่งอะไร อีกทั้งมีตาหามีแววไม่ คุณอย่าเก็บมาใส่ใจเลย”