เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 166

บทที่ 166 หลินฉ่ายเวยกลับใจ

ดวงตาทั้งสองของถังเฉาค่อยๆหรี่ลง พริบตาเดียวก็เข้าใจถึงเหตุการณ์ที่ร้ายแรงนั้น

ตระกูลโจวและตระกูลเจิ้งคบหากันมายาวนาน ทั้งสองฝ่ายต่างก็สนับสนุนเจิ้งฮ่าวกับหลินฉ่ายเวย สุดท้ายทั้งสองคนอยู่ด้วยกันไม่กี่วัน เจิ้งฮ่าวก็ถูกเข็มเงินของถังเฉาแท่งเดียวจนถึงแก่ชีวิต

ข่าวนี้ตระกูลเจิ้งยังไม่รู้ พรุ่งนี้ก็เป็นวันเกิดของนายท่านเจิ้ง ในงานเลี้ยง แน่นอนต้องถูกคนถามถึงเรื่องนี้ ถึงเวลานั้นควรจะตอบยังไง?

ที่หลินฉ่ายเวยพูดคือ 'ปรึกษา' แต่ในความเป็นจริงเพื่อสละส่วนเล็ก แล้วปกป้องส่วนใหญ่ไว้!

ในสายตาของถังเฉาเย็นชาเล็กน้อย พลังในตัวเขา ก็เปลี่ยนเป็นแข็งแกร่งขึ้น

"คุณก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันหรอ?" จู่ๆเขาก็มองไปที่หลินฉ่ายเวยและถามขึ้น

แววตาของหลินฉ่ายเวยก็เลิกลั่ก สุดท้ายสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นแน่วแน่ “ขอโทษนะถังเฉา คุณอย่าโทษฉันเลย”

“ ฉันจะแต่งงานในเร็วๆนี้ ตระกูลหลิน และตระกูลโจว ก็ได้รับการสนับสนุนจากตระกูลเหวิน เจริญก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่ควรเพราะเรื่องนี้แล้วเสียโซ่นี้ไป ดังนั้น ... ได้แต่เสียสละคุณ”

คำพูดของหลินฉ่ายเวย ทำให้ถังเฉาตกอยู่ในความเงียบ แต่บนสีหน้าของเขาไม่มีความเจ็บปวดแม้แต่น้อย

แม้สาเหตุจะเป็นเพราะจุดยืน สองคนจึงต้องกลายเป็นศัตรู แต่ว่า ในใจถังเฉาก็ยังจดจำความรู้สึกดีๆในวัยเด็กไว้

อาจเป็นเพราะรู้สึกผิด หลินฉ่ายเวยก็รีบพูดขึ้นว่า "แต่คุณไม่ต้องกังวล ถ้าตระกูลเจิ้งจะฆ่าคุณจริงๆ ฉันจะขอร้องให้คุณ ----"

"ไม่จำเป็น"

ถังเฉาตัดบทของหลินฉ่ายเวยอย่างเรียบเฉย "ผมยังไม่ตกอับถึงต้องขอความช่วยเหลือจากคุณ ถึงแม้ว่าพวกคุณจะส่งผมให้กับตระกูลเจิ้ง ตระกูลเจิ้งก็ต้องมีความกล้าพอที่จะรับ!"

คำพูดนี้พูดได้หยิ่งผยองอย่างมาก หลินฉ่ายเวยก็ตกใจเช่นกัน อ้าปากค้าง พูดไม่ออกสักคำ

ระหว่างที่พูดคุย ทั้งสองก็มาถึงตระกูลหลินแล้ว

ในห้องนั่งเล่นเต็มไปด้วยผู้คน โจวเหม่ยหยูน โจวเหม่ยหลิน หลินจ้อง แยกออกนั่งเป็นสองฝั่งตามตำแหน่ง หลินเจิ้นสงนั่งอยู่ตรงกลาง มองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสาร แต่ก็ยังไม่มีหนทางอื่น

"พี่สอง ไอ้ขยะนั่นกลับมาแล้ว เริ่มกันเถอะ"

เมื่อเห็นถังเฉากลับมา โจวเหม่ยหลินรีบมองไปทางโจวเหม่ยหยูน

คำก็ขยะสองคำก็ขยะ สายตาถังเฉาก็เย็นชา แต่กลับไม่ได้พูดอะไร

โจวเหม่ยหยูนก็เหลือบมองถังเฉา รีบพูดกับเขาโดยตรงอย่างไม่อ้อมค้อม "พรุ่งนี้เป็นวันเกิดครบรอบเจ็ดสิบปีของนายท่านเจิ้ง คุณไปกับพวกเรานะ"

“ ถ้าหากนายท่านเจิ้งไม่ถามอะไร ทุกอย่างก็ราบรื่นปลอดภัย ถ้าหากถามถึงเรื่องเจิ้งฮ่าวขึ้นมา คุณก็ยอมรับว่าคุณเป็นคนฆ่าเขา ตระกูลโจว ตระกูลหลินไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ เข้าใจไหม?”

ถังเฉายืนตรงด้วยสีหน้าเย็นชา

ก่อนมา เขาก็ตั้งใจที่จะแบกมันไว้คนเดียว แต่จู่ๆเขาก็ไม่อยากทำแล้ว

"ให้ผมรับผิดทั้งหมด พวกคุณอย่าเสียใจภายหลังนะ" เขาจ้องมองไปที่โจวเหม่ยหยูน แล้วพูด

ถูกถังเฉาจ้อง จ้องจนโจวเหมยหยูนรู้สึกกำลังถูกสัตว์ร้ายจ้อง ทำเอาขนลุกไปทั้งตัว

เมื่อสติกลับมา ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ "คุณกล้าจ้องฉันหรอ!"

เธอปากร้ายพุ่งตรงไปข้างหน้าถังเฉา สองมือเท้าสะเอว โมโหด่าไม่หยุด “ทางที่ดีคุณควรจะสวดอ้อนวอนขอให้พรุ่งนี้นายท่านเจิ้งอย่าถามถึงเรื่องการตายของเจิ้งฮ่าว มิเช่นนั้น ด้วยอารมณ์ของนายท่านเจิ้ง คุณจะมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้ ถึงเวลานั้น ถ้าหากคุณลากพวกเราไปเกี่ยวข้อง ฉันจะเป็นคนแรกที่ไม่ไว้ชีวิตคุณ! "

"ตกลง!"

หลินเจิ้นสงตะโกน จ้องไปที่โจวเหม่ยหยูนและพูดว่า "ในวันพรุ่งนี้งานเลี้ยงวันเกิดของตระกูลเจิ้ง ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นจริง ผมจะออกหน้าคุยเรื่องค่าชดเชยกับนายท่านเจิ้ง แต่ว่า ถ้าคิดจะแตะต้องเสี่ยวเฉาล่ะก็ ผมไม่ยอม "

ฟังที่หลินเจิ้นสงพูดอย่างทรงพลัง ในใจถังเฉามีความอุ่นใจแวบเข้ามา

โจวเหม่ยหยูนนิ่งไปชั่วขณะ จากนั้นก็ยิ่งโกรธมากขึ้น ชี้ไปที่หลินเจิ้นสงแล้วด่าว่า "พรุ่งนี้พวกเราเป็นตัวแทนของตระกูลโจว คุณจะเพื่อไอ้ขยะนี่แล้วเป็นศัตรูกับตระกูลเจิ้งหรอ?”

หลินเจิ้นสงเงียบไปชั่วขณะแล้วพูดว่า "ถึงแม้ว่าเสี่ยวเฉาจะเป็นคนฆ่าเจิ้งฮ่าว นั่นก็เป็นเพราะว่าเขาก่อเรื่องเอง สมควรตาย ผมเชื่อว่านายท่านเจิ้งไม่น่าจะเป็นคนที่ไร้เหตุผล"

“ ถ้าอย่างนั้นคุณยังไม่รู้จักนายท่านเจิ้งดีพอแล้วล่ะ”

โจวเหม่ยหยูนมือท้าวสะเอว พูดอย่างประชดประชัน "ใครจะไม่รู้ว่านายท่านเจิ้งเป็นพวกเข้าข้างพวกตัวเอง ถ้าหากให้เขารู้ว่าเจิ้งฮ่าวถูกไอ้ขยะนี่ฆ่าตาย หันกลับมาเป็นศัตรูกับตระกูลโจวเรื่องเล็ก แต่อาจฝังศพพวกเราทั้งหมดไปพร้อมกับหลานชายเขาก็เป็นได้! "