เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 167

บทที่ 167 ตระกูลเจิ้งยั่วยุ

ในวันรุ่งขึ้น เฟิ่งหวงเป็นคนขับรถ ถังเฉารีบเข้าไปในเมืองซ่างเฉิง แต่ว่าตอนเที่ยงก็ไปถึงบ้านตระกูลเจิ้งอย่างตรงต่อเวลา

เมืองซ่างเฉิงเป็นสถานที่ที่ค่อนข้างเจริญรุ่งเรืองในเมืองหมินจู และยังเป็นพื้นที่ที่รวมตัวของตระกูลอันดับต้น ในหมู่พวกเขาคนที่มีชื่อเสียงมากกว่าคือตระกูลโจวและตระกูลเจิ้ง

ตระกูลโจวเพิ่งได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นอันดับต้น ตระกูลเจิ้งเป็นตระกูลอันดับต้นของเมืองหมิงจูที่เก่าแก่แล้ว แต่ตลอดเวลาไม่สามาถเปิดตัวเข้าไปในตระกูลเศรษฐี

เป็นเวลาเที่ยงตรง หน้าประตูบ้านตระกูลเจิ้งมีผู้คนเดินไปเดินมาเหมือนตลาดนัด มีรถหรูจอดอยู่คันหนึ่งเหมือนโชว์รูม เทียบกันแล้ว ทำให้รถMagotanของถังเฉาดูธรรมดาไม่เด่นเลย

ถังเฉาและเฟิ่งหวงเดินเข้าไปในบ้านใหญ่ตระกูลเจิ้ง เห็นแต่ในคฤหาสน์ตั้งโต๊ะจัดเลี้ยงเต็มไปหมด แขกมากันเกือบหมดแล้ว กำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน

“ รองหัวหน้า ผู้นำตระกูลเจิ้งเจิ้งเทียนเฉิงเป็นผู้ชายที่มีความสุขมาก ยิ่งเขาอายุมาก ยิ่งให้ความสำคัญกับชื่อเสียงหน้าตา หลังจากอายุหกสิบปี งานวันเกิดทุกปีก็จะเชิญสมาชิกในตระกูลต่างๆมาร่วมงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ งานยิ่งใหญ่ก็ยิ่งดี”

เฟิ่งหวงกระซิบข้างหลังเขาเบาๆ

ถังเฉาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นมุมปากของเขาก็ยกขึ้นเล็กน้อย "ผมหวังว่าเขาจะไม่ทำลายวันเกิดปีที่เจ็ดสิบปีของเขาเอง"

ความคิดของเขาง่ายมาก ผ่านงานเลี้ยงไปได้อย่างราบรื่น แต่ถ้าเจิ้งเทียนเฉิงต้องการหาเรื่องยุ่งยากกับเขาให้ได้ งั้นก็อย่าโทษเขาแล้วกัน

"ไอ้ขยะ ทางนี้!"

ทันใดนั้น ก็มีเสียงที่แสบแก้วหูแว่วมา

ถังเฉามองไปตามเสียง เห็นแค่โจวเหม่ยหยูนโบกมือให้เขาด้วยท่าทางที่ดูถูกเหยียดหยาม

โจวเหม่ยหยูนตะโกนเสียงดังมากและดึงดูดความสนใจของคนหลายตระกูลที่อยู่ตรงนั้น

ในขณะนั้น มีคนมองไปทางถังเฉาด้วยความประหลาดใจ "คนๆนี้รู้สึกคุ้นๆหน้าเป็นคนตระกูลไหนหรอ?"

“ น่าจะเป็นคนของตระกูลโจวนะ”

พวกคุณชายจากตระกูลอันดับต้นๆสังเกตถังเฉา แล้ววิพากษ์วิจารณ์เบาๆ

เฟิ่งหวงแววตาเย็นชา กำลังจะพูดแต่ถูกถังเฉาขัดขวางไว้ ขณะที่ทั้งสองกำลังถูกวิพากษ์วิจารณ์ ก็เดินไปถึงที่นั่งของตระกูลโจว

ขณะนี้มีชายหนุ่มอายุประมาณยี่สิบห้าเดินเข้ามาด้วยเสียงหัวเราะและถามว่า “ผู้นำโจว คนๆนี้ในเมื่อเป็นคนของตระกูลโจว ทำไมไม่มาพร้อมกับพวกคุณ แต่กลับมาคนเดียว หรือว่าไม่ได้เป็นที่ชื่นชอบในตระกูลโจว?”

โจวฉวนกั๋วสีหน้าดูไม่ได้ แต่ว่าเพื่อเอาหน้าจึงคล้อยตามคำพูดของพวกเขาแล้วพูดต่อไป

"คุณชายเจิ้งเดาไม่ผิด เขาเป็นแค่ไอ้ขยะส่วนเล็กๆของตระกูลโจว พาเขามาด้วย รู้สึกขายหน้า!"

“ อ๋อ?”

คุณชายเจิ้งยิ่งหัวเราะอย่างมีความสุขมากขึ้น “ในตระกูลโจวของคุณมีสาขาเล็กๆที่ไหน อาศัยตระกูลเจิ้งเรา ถึงจะฝืนเข้ามาอยู่ในอันดับต้นๆของตระกูล เท่าที่ผมรู้มาสาขาเล็กๆของคุณ ก็มีเพียงตระกูลหลินมั้ง?”

เขาชี้ไปที่ถังเฉาแล้วถามว่า "เขาเป็นคนตระกูลหลินหรือเปล่า?"

"... "

ขณะนั้น โจวฉวนกั๋ว หลิงเจิ้งสง โจวเหม่ยหยูนสีหน้าต่างก็ดูไม่ได้ แววตาที่มองไปทางถังเฉายิ่งหม่นหมอง ราวกับว่าถังเฉาทำให้พวกเขาอับอาย

หลินฉายเว่ยขมวดคิ้วไม่พอใจกับคำพูดของชายหนุ่ม "คุณเป็นใครถือสิทธิ์อะไรมาพูดกับเราอย่างนี้?”

คนในตระกูลเจิ้งหลินฉ่ายเวยรู้จักแค่นายท่านเจิ้งกับเจิ้งฮ่าว คนอื่นๆไม่เคยเห็นมาก่อน

คุณชายเจิ้งเผยความเย่อหยิ่งบนใบหน้าแล้วพูดว่า "ผมชื่อเจิ้งหลิน ได้รับการแต่งตั้งจากปู่เป็นผู้นำคนต่อไป”

ทันทีที่พูดออกมา คุณชายทุกคนที่อยู่โต๊ะนั้นต่างก็หัวเราะออกมา สายตามองไปที่ตระกูลโจวอย่างติดตลก

ในตระกูลอันดับต้นมีทั้งแข็งแกร่งและอ่อนแอ มีอำนาจเกี่ยวข้องกับตระกูลเจิ้ง แน่นอนก็คงไม่ได้อ่อนแอเท่าไหร่ เหมือนอย่างตระกูลโจวเป็นครอบครัวที่อาศัยตระกูลเจิ้งไต่เต้าขึ้นมา ซึ่งไม่เคยอยู่ในสายตาของพวกเขา

ชะงัก แล้วมองไปที่ถังเฉา ผมได้ยินมาว่าเมื่อห้าปีก่อน ตระกูลหลินกับหนึ่งในสี่ของตระกูลยักษ์ใหญ่ตระกูลซ่ง เคยมีงานแต่งเกิดขึ้น แต่เจ้าบ่าวหนีไปในคืนแต่งงาน เจ้าบ่าวคนนั้นคงไม่ใช่คุณนะ?”

ถังเฉาจิบชาและพูดเบาๆ "ใช่แล้วจะทำไม?"

“คุณหนีจริงๆเหรอ?”

เจิ้งหลินมองถังเฉาอย่างสนุกสนานและยิ่งพูดอย่างสนใจ