เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 183

บทที่183 ล้วงคองูเห่า

เมื่อเห็นหลินชิงเสว่คุกเข่าลงอย่างเชื่องช้า รอยยิ้มที่เยาะเย้ยก็ปรากฏที่มุมปากของต่งอี้สิง เสิ่นชิงหยุนและเหล่าบรรดาชายหนุ่มทั้งหลาย

แต่ในช่วงเวลาต่อมารอยยิ้มบนใบหน้าของพวกเขาก็เยือกแข็งทันที

ถังเฉาเพียงแค่เตะเก้าอี้เบาๆ เก้าอี้ก็มาอยู่ด้านหลังของหลินชิงเสว่อย่างแม่นยำ

หลินชิงเสว่งอเข่า แต่กลับนั่งลงบนเก้าอี้อย่างไม่น่าเชื่อ

ในขณะนี้เธอเองก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ และเธอก็ได้แต่จ้องมองฉากนี้ด้วยความงุนงง

สีหน้าของต่งอี้สิงหมองลงอย่างมาก และดวงตาของเขาก็มีแววอำมหิตฉายออกมา จ้องไปที่หลินชิงเสว่อย่างโกรธเคือง: “ฉันให้คุณคุกเข่าลง แต่คุณกลับนั่งลง คุณไม่กลัวว่าฉันจะเผยแพร่วิดีโอนี้ออกไปเหรอ?”

หลินชิงเสว่หันศีรษะและมองไปที่ถังเฉาด้วยดวงตาสีแดง

ถังเฉาปลอบโยนเธอด้วยสายตาของเขา จากนั้นก็ค่อยๆลุกขึ้นยืนและเดินไปทางต่งอี้สิง

ก้าวที่หนึ่ง! ก้าวที่สอง! ก้าวที่สาม!

ในห้องส่วนตัวที่เงียบเชียบ มีเสียงฝีเท้าที่หนักหน่วงแต่มีจังหวะของถังเฉาดังก้อง

ถังเฉาชำเลืองมองทุกคนด้วยสีหน้าเฉยเมย และในที่สุดก็หยุดลงที่ต่งอี้สิง และดวงตาคู่นั้นของเขาก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่า

ตอนนี้เขาไม่สนว่าต่งอี้สิงเอาวิดีโอนี้มาด้วยวิธีไหน เพียงแค่การที่เขาขู่หลินชิงเสว่ด้วยวิดีโอนี้ และบังคับให้เธอยอมจำนนต่อเขานั้น เขาก็สมควรที่จะตายหลายหมื่นครั้งแล้ว

ต่งอี้สิงไม่เกรงกลัวแม้แต่น้อย เขาเลิกมุมปากขึ้นเล็กน้อยและมองไปที่ถังเฉาด้วยความเย้ยหยัน: “ถังเฉาฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนธรรมดา แม้แต่ซ่งเทียนซานก็ไม่ใช่คู่แข่งของคุณ แต่คุณจะข่มใจละทิ้งคุณหลินได้จริงเหรอ?”

ทันทีที่เขาพูดเช่นนี้ เสิ่นชิงหยุนและชายหนุ่มคนอื่นๆต่างก็หยุดการหัวเราะที่เย้ยหยันในทันที และสายตาที่มองถังเฉาก็เต็มไปด้วยความตกใจ

ซ่งเทียนซาน ต่งอี้สิง เสิ่นชิงหยุนและไอ้คนประหลาดนั่นจากตระกูลเหยียน ถูกเรียกรวมกันว่า "คุณชายสี่หมิงจู" แต่ช่วงหลังๆนี้พวกเขาไม่มีข่าวของซ่งเทียนซานเลย

ไม่คาดคิดว่าเขาจะถูกกำจัดด้วยมือของถังเฉา

ถังเฉายังคงเงียบไม่พูดสักคำ เขาเพียงแค่จ้องมองต่งอี้สิงด้วยสายตาล้ำลึก

ต่งอี้สิงยิ้มและพูดต่อ: “คุณอย่าลืมว่าห้าปีที่แล้ว คุณเป็นคนที่กระทำการทารุณกับคุณหลินและคุณคือคนที่ทำร้ายเธอ! ไม่ว่าคุณจะพยายามชดเชยมากแค่ไหนก็ตามมันก็ไม่สามารถลบความจริงนี้ไปได้ ในเมื่อคุณกล้าทำแต่ทำไมคุณถึงไม่กล้ายอมรับมันล่ะ? ฉันแค่เปิดเผยความจริงต่อสาธารณะแทนพวกคุณเท่านั้น! ”

หลินชิงเสว่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวสั่นไปหมด

ข้างนอกหน้าต่างมีฟ้าร้องดังลั่น และลมฝนกระหน่ำ แต่ข้างในใจเธอกลับหนาวกว่าหลายเท่า

ถังเฉาตบไหล่ที่วิตกกังวลของหลินชิงเสว่เบาๆ ในขณะที่มองไปที่ต่งอี้สิงอย่างเฉยเมย และออร่าแห่งการสังหารก็ฉายผ่านรูม่านตาที่มืดมิดของเขา และเขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า: “คุณคงไม่คิดว่าเราจะยอมจำนนต่อคุณเพียงเพราะวิดีโอนี้ใช่ไหม?”

ตอนที่ต่งอี้สิงเปิดวิดีโอเขาก็รู้สึกตกใจมากเหมือนกัน เขาไม่คาดคิดว่าสถานการณ์จะร้ายแรงขนาดนี้ แต่ตกใจก็ส่วนตกใจหลังจากที่ตั้งสติได้เขาก็กลับมาสู่ความสงบอีกครั้ง

หากเรื่องเล็กแค่นี้ก็สามารถทำให้เขาตื่นตระหนกได้ คนคนนั้นก็คงประเมินเจ้ามังกรอย่างเขาต่ำไป

“นี่ก็คือจุดอ่อนของพวกคุณ”

ต่งอี้สิงยิ้มเยาะและพูดว่า: “ตอนนี้พวกคุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะมาเจรจากับฉัน! พวกคุณมีเพียงทางเลือกเดียวคือการคุกเข่าต่อหน้าฉันขอความเมตตาจากฉัน ถึงจะรอดได้!”

ในสายตาของเขาถังเฉาและหลินชิงเสว่เป็นเพียงแค่การต้มกบในน้ำอุ่น และในไม่ช้าก็เร็วพวกเขาจะถูกต้มจนสุก

เสิ่นชิงหยุนที่อยู่ข้างหลังเขาและชายหนุ่มคนอื่นๆ ต่างก็หัวเราะเยาะพวกเขา

หลินชิงเสว่บังคับตัวเองให้สงบลงในเวลานี้ แต่ดวงตาของเธอยังคงแดงเหมือนเดิม: “ใครให้วิดีโอนี้กับคุณ?”

เธอไม่เชื่อว่าต่งอี้สิงจะเป็นคนที่ถ่ายทำวิดีโอนี้เมื่อห้าปีก่อน มันมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือมีคนถ่ายวิดีโอไว้แล้วส่งต่อให้เขาทีหลัง