บทที่19 ปรากฏตัว เพียงเพื่อแต่งงานกับคุณ
เวลาสามวัน คนชนชั้นสูงทั่วเมืองหมิงจูได้รับการ์ดเชิญงานแต่งงานแบบไม่เปิดเผยชื่อ
ที่ทำให้คนประหลาดใจก็คือ ตระกูลหลินก็ได้รับเชิญด้วย
เมื่อได้รับคำเชิญ ทุกคนก็อยู่ในอาการตกใจเหมือนกัน
“นี่มันงานแต่งงานของใคร ไม่ได้ระบุชื่อไว้สักชื่อ?” หลินอีเจิ้งถือการ์ดเชิญ และพลิกมันซ้ำไปซ้ำมา
“ไม่รู้ว่างานแต่งงานของใคร แต่สถานที่แต่งงานคือเรือสำราญเพิร์ลวัน ซึ่งเป็นร้านอาหารบนเรือสำราญที่หรูหราที่สุดในเมืองหมิงจู โต๊ะหนึ่งเป็นแสน”
โจวเหม่ยหยูนมองไปที่การ์ดเชิญด้วยสายตาที่ยิ้มแย้มแจ่มใส แล้วกล่าวว่า “ บ่าวสาวคู่นี้จัดงานเลี้ยงในร้านอาหารเรือสำราญ พวกเขาต้องเป็นคนรวยที่ถ่อมตนแน่นอน! ”
"ฮึ อยากให้ฉันพูด คุณคือผู้หญิงที่มองโลกแคบ ”
หลินเจิ้นสงพูดอย่างเย็นชา “แน่นอน บ่าวสาวคู่นี้ฐานะไม่ธรรมดา แต่ทำไมพวกเขาถึงเชิญครอบครัวเรา? ทั้ง ๆที่ตระกูลหลินของเราใกล้จะล่มสลายอยู่แล้ว”
คำพูดของหลินเจิ้นสง ทำให้ทุกคนเงียบสงบลง
อันที่จริง ถ้าจะเชิญก็ต้องเชิญผู้มั่งคั่งของเมืองหมิงจู เหตุใดตระกูลหลินจึงได้รับเชิญ?
ทันใดนั้น หลินฉ่ายเวยเหมือนจะนึกอะไรบางอย่างได้ และหยิบหนังสือพิมพ์เมื่อสามวันก่อน และพูดว่า “พวกคุณรู้เรื่องมีคนประมูลแหวนเพชรชื่อ สมบัติพระเจ้า Tears of Venus ในราคาหนึ่งพันล้านเมื่อสามวันก่อนที่หรือไม่? ”
ทุกคนพยักหน้า
“รู้แน่นอน ทุ่มพันล้านซื้อแหวนเพชรเลือด ข่าวนี้มันกระจายไปทั่วเมืองหมิงจูแล้ว”
“ฉันคิดว่า คนที่จะแต่งงานน่าจะเป็นเศรษฐีลึกลับที่ซื้อแหวนเพชร Tears of Venus ในราคาพันล้าน”
หลินฉ่ายเวยวิเคราะห์อย่างจริงจัง “สำหรับเหตุผลที่เชิญพวกเรานั้น เป็นเพราะตระกูลหลินมีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาใช่หรือเปล่า? ”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ทุกคนก็นิ่งไปชั่วขณะ หลังจากนั้นพวกเขาก็รู้สึกตื่นเต้น
“หากเป็นเช่นนั้น ตระกูลหลินของพวกก็มีความหวังที่เราจะผงาดขึ้นมาได้อีกครั้ง!”
ลุงใหญ่หลินจ้อง กล่าวอย่างตื่นเต้น “ถ้าเราสามารถทำความรู้จักกับคนรวยคนนั้น บวกกับการร่วมงานกับบริษัทลี่จิงกรุ๊ป วิกฤตของตระกูลหลินจะคลี่คลายได้โดยปริยาย”
หลินเจิ้นสงพยักหน้า และกล่าวว่า “ถ้าเป็นอย่างที่ฉ่ายเวยพูด มันก็จะดีที่สุด”
“แล้วงานแต่งงานครั้งนี้ พวกเราจะไปกันไหม?”
“ไป ไม่เพียงแต่ไปเท่านั้น เราจะต้องสร้างสัมพันธ์อันดีกับคู่บ่าวสาวคู่ใหม่นี้!”
หลินเจิ้นสงดวงตาแน่วแน่ และกล่าวว่า “เตรียมพร้อมออกเดินทางไปเรือสำราญเพิร์ลวันทันที”
ทุกคนในตระกูลหลินแยกย้ายไป หลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนก็หันหลังกลับไปที่ห้องเพื่อแต่งหน้าแต่งตัว
“พวกคุณสองคนรอก่อน”
หลินเจิ้นสงเรียกหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนอย่างกะทันหัน “เรื่องที่ผมให้พวกคุณขอโทษเสี่ยวเฉา ถึงไหนแล้ว? ”
“……”
รอยยิ้มบนใบหน้าของหลินฉ่ายเวยและโจวเหม่ยหยูนค้างทันที
“ พวกเราอยากจะขอโทษเขา แต่เขาไม่รับสายของพวกเรา ....... ” หลินฉ่ายเวยกล่าวอย่างฝืนเป็นธรรมชาติ
สีหน้าของหลินเจิ้นสงบึ้งตึงขึ้นมา “ดูเหมือนว่าเสี่ยวเฉาจะโกรธพวกเราจริงๆ ครั้งต่อไปหากพบเขา ต้องขอโทษเขาอย่างจริงใจ”
“ได้ค่ะ……”
สีหน้าของสองแม่ลูกนั้นน่าเกลียดอย่างสุดจะพรรณนา
การ์ดเชิญที่ส่งมาเชิญตระกูลหลินมีเพียงสามใบ ดังนั้นมีแต่ครอบครัวหลินเจิ้นสงเท่านั้นที่ไปร่วมงานแต่งครั้งนี้
วันนี้ บนถนนสายที่มุ่งหน้าไปเรือสำราญเพิร์ลวัน สามารถพบเห็นรถยนต์หรูหราราคาแพงมากมาย งานแต่งงานหนึ่งงาน และการประมูลที่สูงเสียดฟ้า สามารถดึงดูดผู้คนร่ำรวยทั้งหมดของเมืองหมิงจูมารวมตัวกัน
ในเวลาเดียวกัน ถังเฉายืนอยู่ที่ท่าเทียบเรือเมืองหมิงจู ด้านหลังเขาเป็นเรือสำราญหรูหราขนาดใหญ่
เมื่อดูเวลา ถังเฉาหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา และกดไปที่หมายเลขหนึ่ง
“ฮาโหล”
ไม่นาน ก็มีเสียงที่เย็นชาดังออกมาจากโทรศัพท์
“ชิงเสว่ ทำอะไรอยู่ครับ?” เสียงของถังเฉาอ่อนหวาน
หลินชิงเสว่เงียบไปชั่วขณะ และกล่าวว่า “เพิ่งรับเสี่ยวลี้จากโรงเรียน”
“พอดีเลย พวกคุณยังไม่ต้องกลับบ้าน มาที่เรือสำราญเพิร์ลวัน ถังเฉากล่าว”
“ไปที่เรือสำราญเพิร์ลวันทำไม?” หลินชิงเสว่ถามอย่างสงสัย
เหมือนกับคิดอะไรขึ้นมาได้ น้ำเสียงของเธอเย็นชาลงนิด “ถังเฉาถ้าคุณต้องการเชิญฉันไปทานอาหาร ไม่ต้องไปที่เรือสำราญเพิร์ลวัน คุณรู้หรือไม่ว่าโต๊ะที่เรือสำราญเพิร์ลวันราคาโต๊ะล่ะกี่หมื่น?”
“ไม่ต้องถามแล้ว มาก็แล้วกันครับ” ถังเฉาไม่ได้อธิบายอะไรมากมาย
หลังจากคิดสักครู่ ในที่สุดหลินชิงเสว่ก็ตอบตกลง “ฉันจะไปถึงในอีก 20 นาที”
หลังจากวางสาย หน้าตาของถังเฉาอ่อนโยนขึ้นเล็กน้อย
“ถังเฉา คุณมาทำอะไรที่นี่?”
ทันใดนั้น มีเสียงร้องอุทานอยู่ข้างหลัง
ถังเฉามองย้อนกลับไป เห็นหลินเจิ้นสงพาสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยลงจากรถ เดินมุ่งหน้ามาทางนี้
คนที่ส่งเสียงพูดเมื่อกี้ก็คือหลินฉ่ายเวย
“เสี่ยวเฉา ทำไมมาอยู่ที่นี่?”
หลินเจิ้นสงรู้สึกดีใจมาก แล้วก็มองไปที่ถังเฉาอย่างประหลาดใจ
เหมือนกับนึกอะไรได้บางอย่าง ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม และเขาก็หันไปมองสองแม่ลูกหลินฉ่ายเวย แล้วออกคำสั่ง “ยังไม่รีบขอโทษอีก? ”
ใบหน้าของหลินฉ่ายเวยน่าเกลียดจนแทบดูไม่ได้ เธอไม่เต็มใจ แต่เธอกัดฟันแล้วพูดว่า “ฉันขอโทษ”
“เสี่ยวเฉาเอ้ย นายกลับบ้านดีกว่า”
ใบหน้าของโจวเหม่ยหยูนยิ้มแย้มแจ่มใส “แม่ทำแบบนี้ก็เพื่อเห็นแก่ตระกูลหลิน ตอนนี้ตระกูลหลินพ้นวิกฤตแล้ว นายก็คุณสามารถกลับมาได้แล้ว”
อย่างไรก็ตาม ใบหน้าของถังเฉายังคงเรียบเฉย “ครับ”
“……”
สองแม่ลูกหลินฉ่ายเวยรู้สึกอับอายมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม