เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 201

ท่าทีของช่ายเหลียนที่เปลี่ยนไป ถังเฉาไม่แปลกใจ หัวเราะและพูดว่า “ผมได้รับการอนุมัติจากผู้กำกับช่าย?”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว!”

ช่ายเหลียนนึกถึงท่าทีที่ก่อนหน้านี้เขามีต่อถังเฉา ครู่เดียวสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นโมโหโกรธ “คุณถัง ก่อนหน้านั้นที่ผมมีท่าทีที่ไม่ดีต่อท่านหวังว่าท่านคงไม่ถือสา”

ถังเฉาพยักหน้า แต่ก็ไม่ใส่ใจ

พูดจนจบ ช่ายเหลียนก็แค่ดื้อรั้นจริงจังเกินไปหน่อย แต่จุดเริ่มต้นก็ถือว่าดี หลังจากร่วมกันถ่ายทำโฆษณาเรื่อง

“นักฆ่าไป๋ฉี” ช่ายเหลียนก็ไม่เคยถ่ายภาพผลงานชิ้นเอกออกมาอีก ถ้าพูดถึงเรื่องกังวล ตัวเขาเป็นคนที่กังวลที่สุด นอกจากนี้ยังทำให้อารมณ์ของเขากลายเป็นคนดื้อรั้นและแปลก ไม่อนุญาตให้ลูกน้องตั้งคำถามกับตัวเอง

ในเวลานี้ ถังชิงเหอก็ก้าวไปข้างหน้า และพูดด้วยท่าทีอ่อนโยน "ผู้กำกับช่ายจงละทิ้งอคติและความสงสัยของคุณและติดต่อกับใครบางคนคุณจะพบจุดที่สว่างกว่า คนหนึ่งพนคน ในใจก็มีความเห็นหนึ่งพันแบบ สายตาของคนหนึ่งคน ไม่ได้แสดงถึงความหมายอะไรเลย "

ทั้งใบหน้าของช่ายเหลียนเต็มไปด้วยความอับอาย โค้งคำนับต่อถังเฉาอย่างสุดซึ้ง "คุณถังขอโทษครับ!"

ถ้าหากก่อนหน้านั้นเขายอมรับผิด ก็เป็นเพราะว่าคำพูดของหลินชิงเสว่ ในใจไม่ยอม ถ้างั้นตอนนี้ เขาเคารพถังเฉาจากใจจริง โดยเฉพาะถังเฉาไม่เคยมีประสบการณ์ด้านการแสดงใดๆ แต่เขาก็เอาชนะทัศนคติที่ดื้อด้านและไม่ขัดขืนของเขาผู้กำกับคนนี้

ถังเฉารีบพยุงเขาขึ้น พูดนิ่งๆว่า "ไม่มีอะไรที่ต้องขอโทษ ทุกคนต้องการถ่ายทำโฆษณานี้ออกมาให้ดีก็แค่นั้นแหละ ... "

เมื่อพูดถึงตรงนี้ ถังเฉาก็เปลี่ยนคำพูด "แต่ว่า ผมสามารถเชิญต่งวี่ซู่นี่มาได้นะ”

ช่ายเหลียนชะงักไปชั่วขณะ "กำหนดไปแล้วว่าพระเอกนักแสดงหลักคนนั้นคือคุณ ยังจะเอาตงวี่ซู่มาทำอะไร?”

ถังเฉายิ้มเบาๆ "ผมจำได้ว่าโฆษณาก่อนหน้านี้มีฉากต่อสู้ด้วย?”

"ใช่ครับ"

ช่ายเหลียนอธิบายว่า "ภาพนี้จะไม่ถูกถ่ายออกมา แต่จะถูกเรียงตัดต่อโดยตรงจากคอมพิวเตอร์"

ถังเฉาส่ายศีรษะพูดว่า "คุณไม่ควรใช้คอมพิวเตอร์มาตัดต่อ ผมให้ความสำคัญกับการถ่ายทำโฆษณานี้มาก ผมอยากให้มันสมบูรณ์ไร้ที่ติ"

ช่ายเหลียนเบิกตาโตด้วยความประหลาดใจ "คุณหมายถึง ----"

เห็นแค่มุมปากของถังเฉายกขึ้น รอยยิ้มเย็นชา ก็ถูกกระตุ้น "ถ่ายหน้าตรง ไม่จำเป็นต้องใช้สตั้นท์แมนในการแสดง"

"... "

ช่ายเหลียนสีหน้าดูหวาดกลัว และรีบเรียกตัวรองผู้อำนวยการ ให้เขาแจ้งต่งวี่ซู่มาแสดง

“ อย่างนี้ ไม่ค่อยดีไหม?”

ถังชิงเหอสีหน้าดูกังวล "ต่งวี่ซูคือเทควันโดสายดำ ฝีมือไม่เลว ถ้าหากลงมือหนักไป ----"

ถังเฉาได้ขจัดความสงสัยของถังชิงเหอโดยตรง "ไม่ต้องกังวล เขาทำร้ายผมไม่ได้"

มองรอยยิ้มบนใบหน้าที่นิ่งๆของถังเฉา หลินชิงเสว่ไหนจะไม่รู้ความคิดของเขา แต่ก็ไม่ได้ขัด ตอนนี้เธอกับคนตระกูลก่อลไม่ค่อยมีความรู้สึกที่ดีต่อกันนัก

แต่ในเวลานี้ตงวี่ซู่กับสวีเลี่ยงเดินเข้ามา มองทุกคนด้วยรอยยิ้ม สุดท้ายก็จับจ้องมองมาที่ถังเฉา "ผมว่าแล้ว เขาก็เป็นไอ้เศษสวะที่ไม่เอาไหนคนหนึ่ง จะแสดงบทบาทนี้ให้ดีได้ยังไง สุดท้ายก็ต้องอาศัยผม เสียเวลาจริงๆ”

ถังเฉาสีหน้าเรียบเฉย มองไม่ออกว่าโกรธหรือดีใจ เมื่อครู่ต่งวี่ซู่กับสวีเลี่ยงออกไปโต้ลมแล้ว เลยไม่รู้ว่าในกองถ่ายเกิดเรื่องอะไรขึ้น ช่ายเหลียนเดินหน้าไปหนึ่งก้าวพูดอย่างเย็นชาต่งวี่ซู่คุณเข้าใจผิดแล้ว คุณไม่ได้มาแทนที่ถังเฉา แต่คุณต้องมาแสดงเป็นคู่ต่อสู้ของเขา"

พูดจบต่งวี่ซู่ก็ชะงักทันที มองถังเฉาด้วยสายตาที่ประหลาดใจ “เขายังไม่ได้ถูกเตะออกไปหรอ?”

ถังเฉายิ้มให้เขาอย่างสดใส เผยให้เห็นฟันที่ขาวสะอาด

"หึ ช่างเป็นตัวที่โชคดีจริงนะ"

ต่งวี่ซู่ส่งเสียงดูถูกทันที และหันหน้าไปด้วยท่าทางที่รังเกียจ

ถึงแม้จะรู้สึกแปลกใจ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร ยังไง สามารถแสดงเป็นคู่ต่อสู้ ก็ทำให้ต่งวี่ซู่รู้สึกยุติธรรมไม่น้อย

"ขอถามหน่อย เป็นคู่ต่อสู้แบบไหนหรอ?" นายหน้าสวีเลี่ยงถามอย่างแปลกใจ

ช่ายเหลียนก็เอาฉากที่ต่อสู้มาอธิบายอย่างละเอียดอีกรอบ สวีเลี่ยงกับต่งวี่ซู่ก็ชะงัก หลังจากนั้น ต่งวี่ซู่ก็แหกปากหัวเราะขึ้นมา มองไปที่ถังเฉา “คุณแน่ใจนะว่าไม่ใช้สตั้นท์แมน"