เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 202

จากมุมมองของถังเฉากับต่งวี่ซู่ ในส่วนตัวพวกเขาฝ่ายหนึ่งฆ่าอีกฝ่ายก็ถูกฆ่า แต่ในมุมมองของช่ายเหลียน ถังชิงเหอ หลินชิงเสว่ ทุกคนต่างก็คิดว่านี่คือการถ่ายทำ

เพียงแต่ เป็นภาพที่สมจริงเกินไปและดูแล้วเหมือนจริงมาก

สวีเลี่ยงก็ค่อยๆสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาเห็นเลือดสดๆบนใบหน้าของต่งวี่ซู่ มองเห็นท่าทางต่งวี่ซู่ที่ทั้งหวาดกลัวทั้งโกรธ---- นี่คือการถ่ายละครที่ไหนหล่ะ? เห็นได้ชัดว่ามันเป็นการต่อสู้ที่โหดร้ายมาก!

"หยุดถ่าย หยุดถ่าย วี่ซู่เลือดไหลแล้ว----" สวีเลี่ยงรีบเดินไปที่หน้ากล้องแล้วพูดเสียงดัง

ช่ายเหลียนถึงจะตะโกนให้หยุด และทุกคนก็รีบไปดู เห็นแค่ใบหน้าของต่งวี่ซู่บวมเป็นหัวหมู ลักษณะน่าสังเวชอย่างยิ่ง

เขามองไปที่ถังเฉาด้วยสายตาที่หวาดกลัว ถอยหลังติดๆกัน ราวกับไขว่คว้าที่พึ่งสุดท้ายไว้ หลบอยู่ที่หลังของสวีเลี่ยง

ถังเฉามาถึงข้างหน้าของสวีเลี่ยง หัวเราะเล็กน้อยแล้วพูดว่า “กลับไปบอกหวางหมิ่นเหมิน คุณชายต่งอุทิศตนให้กับงานพวกเราจะจดจำเขา"

ถังเฉามองไปที่ต่งวี่ซู่ที่ใกล้ตาย สวีเลี่ยงสายตาหวาดกลัว "นี่คุณเจตนาทำร้ายคน ผมจะแจ้งตำรวจ!"

“ เจตนาทำร้ายคน?”

ถังเฉาถูกแหย่ให้หัวเราะ หัวเราะแล้วมองสวีเลี่ยง แล้วย้อนถามว่า “พวกเรากำลังถ่ายหนังไม่ใช่หรอ? ผมจำได้ ก่อนหน้านี้ผมเคยถามคุณชายต่ง ต้องการใช้สตั้นท์แมนไหม เขาบอกเองว่าไม่ต้องใช้สตั้นท์แมน ตอนนี้ถูกต่อยจนเจ็บ ก็มาบอกว่าเจตนาทำร้ายคน?”

"... "

สวีเลี่ยงทั้งโกรธทั้งกลัวมองไปที่ถังเฉา ไม่พูดอะไรสักคำ

“ ตอนนี้ส่งไปที่โรงพยาบาล ไม่แน่อาจจะยังช่วยได้” ทันใดนั้นถังเฉาหรี่ตา แล้วพูดกับสวีเลี่ยง

หัวใจของสวีเลี่ยงสั่นแรง ภายใต้สายตาของถังเฉา จิตวิญญาณของเขาสั่นอย่างรุนแรง ในวินาทีนั้นไม่กล้าพัก จึงรีบพาต่งวี่ซู่ออกไป

หลังจากที่ต่งวี่ซู่กับสวีเลี่ยงไป ในกองถ่ายเงียบไปเป็นเวลานาน ทุกคนมองถังเฉาอย่างคิดไม่ถึง ถังชิงเหอยิ่งเหมือนกับเพิ่งรู้จักถังเฉาเป็นครั้งแรก เป็นเวลาพักใหญ่ที่ไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ

มีเพียงใบหน้าของหลินชิงเสว่ที่เรียบเฉย กับผลลัพธ์อย่างนี้ก็ไม่แปลกใจ เมื่อกี้ตอนที่ถังเฉาลงมือกับต่งวี่ซู่ หลินชิงเสว่กอดเล่นกับถังเสี่ยวลี้ ดังนั้นถังเสี่ยวลี้จึงไม่ได้เห็นภาพคาวเลือด

ถังเฉาเดินไปอยู่ต่อหน้าช่ายเหลียน ถามว่า "เมื่อสักครู่ถ่ายเป็นอย่างไรบ้าง?"

ช่ายเหลียงเปิดกล้อง ดูที่ถ่ายภาพไว้ทั้งหมด สุดท้ายก็เลือกที่ดีที่สุด แสงสีแดงเต็มใบหน้า ชื่นชมซ้ำๆ "ไม่เลว ชกโดนเนื้อ ใช้สตั้นท์แมน ยังไงก็ไม่เท่าใช้มีดจริงปืนจริง "

ประโยคนี้เป็นคำชื่นชมจากใจจริงของเขา ใช้สตั้นท์แมน กลับเต็มไปด้วยความวิตกกังวล จากที่ถ่ายไม่เห็นผล แต่นี่ใช้มีดจริงปืนจริง นักแสดงหลักก็ไม่กล้าทำ----ไม่ใช่ใครก็เหมือนคุณท่านเฉินหลงที่รักงานศรัทธาวิชาชีพ

"ต่อไป ก็โฆษณาละครจริงแล้ว" ข่ายเหลียนมองถังเฉาอย่างระมัดระวัง แล้วพูด

เขาไม่ใช่คนโง่ ถังเฉาลงชื่อไว้ว่าจะให้ต่งวี่ซู่แสดงเป็นต่อสู้เขา ไม่ใช่เพราะถังเฉาโอบอ้อมอารี แต่เพราะเขาอยากแก้แค้นต่งวี่ซู่

แต่ฐานะต่งวี่ซู่ ช่ายเหลียนก็พอรู้ มาจากตระกูลต่งสี่ตระกูลยักษ์ใหญ่แห่งหมิงจู แต่ในเมื่อวัยรุ่นคนนี้ลงมือได้กำเริบเสิบสาน แสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ให้ความสนใจตระกูลต่ง

ถังเฉาพยักหน้าและยื่นมือไปหาเขา "ร่วมมือกันอย่างมีความสุข！"

ครั้งนี้ช่ายเหลียน จับมือของเขาไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้าง ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น "ร่วมมืออย่างมีความสุข!"

หลังจากที่พูดพิธีรีตองแล้ว การถ่ายทำก็เริ่มขึ้น

ฉากนี้แบ่งออกเป็นสองฉาก ถังชิงเหอเป็นนางเอกในฉากแรก และหลินชิงเสว่เป็นนางเอกฉากที่สอง โดยอธิบายถึงเรื่องราวที่ข้ามภพอดีตถึงปัจจุบัน

เลนส์กล้องจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ซึ่งเป็นการทดสอบฝีมือของช่างภาพ

ช่ายเหลียน ตะโกนด้วยคอแดงก่ำ "พระเอกนางเอกเดินเข้าหากันทีละก้าว พอถึงเวลาให้พวกคุณแต่ละคนเข้าใกล้กล้อง นางเอกจะต้องแสดงแววตาออกมาประหลาดใจและคับแค้นใจ ทดสอบทักษะของนักแสดง จากนั้น พวกคุณก็จ้องมองด้วยความรัก "

เสียงดนตรีที่อ่อนโยนดังขึ้น ถังเฉาสวมชุดละคร เดินไปหาถังชิงเหอทีละก้าว

ถังชิงเหอสมกับเป็นเด็กฝึกงานที่บ้าคลั่ง ในขณะที่ดนตรีดังขึ้น เธอก็ถูกรวมเข้ากับบทละครอย่างสมบูรณ์ และในขณะที่เธอมองถังเฉาดวงตาของเธอก็เป็นประกายด้วยความประหลาดใจ จากนั้น เธอก็เปลี่ยนเป็นความแค้น ฝังลึกตีความรูปลักษณ์ของหญิงสาวในห้องส่วนตัวได้อย่างสุดขั้ว

“ สมบูรณ์แบบ!”

ช่ายเหลียนปรบมือแล้วหัวเราะใหญ่ "ฉากแรกผ่านไปอย่างสมบูรณ์แบบ ต่อไปฉากที่สองปัจจุบัน!"