เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 219

ข่าวคาวคละคลุ้ง บทความที่เขียนเกินกว่าหนึ่งหมื่นคำเผยให้เห็นรายละเอียดว่าเธอเว่ยเช่นเช่นจากเด็กสาวธรรมดาคนหนึ่งจนกลายเป็นคนรักของต่งวี่ซู่ทีละขั้นตอน และเป็นชู้กับต่งอี้สิงได้อย่างไรทีละขั้นตอน

ไม่เพียงแค่นั้น แม้แต่ตัวตนของเธอยังถูกแก้ไขดัดแปลงอย่างประสงค์ร้าย กลายเป็นเด็กกำพร้าที่เติบโตมาในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า พออายุสิบหกก็ไปอยู่ที่ค้าประเวณีหรือซ่อง กลายเป็นนักเต้นหญิงที่ดังที่สุดของเมืองที่ส่องสว่างด้วยแสงไฟยามค่ำและเป็นหญิงสาวที่ไร้ซึ่งศีลธรรมเป็นพื้นฐาน

“นี่มัน ใครเป็นคนเขียนเรื่องนี้กันแน่?”

หลังจากการกวาดตามองอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเว่ยเช่นเช่นก็เต็มไปด้วยเส้นเลือดแดงก่ำ

มือที่ถือโทรศัพท์นั้นสั่นเทา เธอเองก็ทำแบบนี้ มองแว้บเดียวก็รู้ว่าภาพขนาดใหญ่ที่มีความคมชัดสูงนี้ใช้เทคนิคการเปลี่ยนใบหน้าเอาหน้าของเธอลงไปเชื่อมกับใบหน้าของต่งอี้สิงได้อย่างแนบเนียน

กริ๊งๆๆ ----

ในตอนนี้เอง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นต่งวี่ซู่โทรมา

ทันทีที่รับสาย เสียด่าทออย่างเดือดดาลของต่งวี่ซู่ดังลอดออกมา

“แกมันเป็นผู้หญิงชั้นต่ำ กินของฉัน โทษฉัน แม้แต่ห้องนอนก็ยังอยู่ในของฉัน แต่กลับไปนอนกับพี่ชายของฉัน!”

สถานะของต่งวี่ซู่คือคนของตระกูลต่ง แต่บริษัทการบันเทิงฮุยหวงเก็บเป็นความลับ เพราะฉะนั้นจึงมีคนไม่มากนักที่รู้ว่าต่งอี้สิงคือพี่ชายของเขา

เว่ยเช่นเช่นร้อนใจขึ้นมาทันที : “วี่ซู่ คุณฟังฉันอธิบายก่อนค่ะ ฉันไม่ได้ทรยศคุณนะ ฉันถูกใส่ร้าย！”

“ใส่ร้ายแม่มเมิงสิ วิดีโอฉายทุกอย่างหมดแล้ว！”

ต่งวี่ซู่แทรกคำพูดของเธอและพูดอย่างโกรธเคืองว่า ： “เธอไสหัวไปให้พ้นเลยนะ ไม่ต้องมาหาฉัน!”

“วี่ซู่”

ตู๊ดๆๆ ----

ไม่รอให้เว่ยเช่นเช่นพูดจบ ต่งวี่ซู่ก็วางสาย

เมื่อเว่ยเช่นเช่นต่อสายไปอีกครั้งก็พบว่าเธอถูกบล็อกเสียแล้ว

ข่าวอื้อฉาวทางเพศของดารามักจะมีคนจำนวนมากเกี่ยวข้องด้วยเสมอ ต่งวี่ซู่เองก็พอจะมีชื่อเสียงในวงการบันเทิงบ้างเล็กน้อย หลังจากที่ข่าวแพร่ออกไป คนที่ด่าทอเว่ยเช่นเช่นมีจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนเหมือนกับปลาที่ว่ายข้ามแม่น้ำ

ในช่วงเวลานี้ เว่ยเช่นเช่นกลายเป็นหนูข้ามถนน แม้แต่จะเดินถนนต้องใช้ถนนเส้นเล็กๆ ยิ่งไปกว่านั้น หมายเลขมือถือของเธอ ที่อยู่ของครอบครัวก็ถูกเอาออกมา การโทรมาด่าทอและก่อกวนอย่างไม่ขาดสาย

หลังจากผ่านความยากลำบากและทุกข์ทรมาน เว่ยเช่นเช่นจึงได้มาถึงบริษัท แม้แต่พนักงานของเธอเองก็มองเธอด้วยสายตาแปลกๆและผิดปกติไปจากเดิมเช่นกัน

เว่ยเช่นเช่นนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ สีหน้าของเธอหม่นมืดและเปลี่ยนไปมาอย่างเอาแน่ไม่ได้ พร้อมกับคิดว่ามีใครบ้างที่ต้องการจัดการกับเธออย่างสุดความสามารถขนาดนี้

ในตอนนี้เอง เธอคิดถึงหลิงชิงเสว่เมื่อวานนี้ ดวงตาของเธอมีประกายดุร้ายขึ้นมาทันที

“เป็นไอ้คนสารเลวนั่น ……”

เว่ยเช่นเช่นตัวสั่นเทาด้วยความโกรธ : “เพราะว่าแกไม่มีเมตตา ก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่มีศีลธรรม ถ้าไม่บีบบังคับให้แกไร้ซึ่งทางออกจนกระโดดตึกตาย ก็อย่ามาเรียกฉันว่าเว่ยเช่นเช่น！”

พูดจบ เธอก็ตะโกนเสียงดังลั่นว่า : “ทุกคน เขียนข่าวใส่ร้ายบริษัทลี่จิงกรุ๊ปและหลินชิงเสว่ให้ฉัน หนึ่งชั่วโมงต่อหนึ่งบทความ เกิดผลร้ายแค่ไหน เกิดเรื่องอะไร ฉันรับผิดชอบเอง!”

อย่างไรก็ตาม ด้านนอกมีเสียงที่ตื่นตระหนกตกใจทำอะไรไม่ถูกของพนักงานดังขึ้น

“ประธานเว่ย แย่แล้วค่ะ ที่อยู่เว็บของพวกเราถูกลบออกไปแล้ว อ่านไม่ได้ทั้งหมดเลย!”

“อะไรนะ！”

เว่ยเช่นเช่นตบโต๊ะแล้วรีบพุ่งพรวดเดินเข้าไปด้วยความโกรธ แล้วเห็นเพียงแต่ว่าที่อยู่ของ IP คอมพิวเตอร์ถูกดัดแปลงแก้ไขข้อมูลไปหมดแล้ว จึงส่งออกไปไม่ได้

“ประธานเว่ย รีบมาดูเร็วค่ะ วันนี้ตอนตีสอง บริษัทของเราได้ออกประกาศชี้แจงสี่ฉบับติดต่อกัน ว่ารายงานทั้งหมดเป็นทางเราจงใจใส่ร้ายลี่จิงกรุ๊ป วิดีโอและภาพถ่ายก็เป็นการตัดต่อจากความรู้สึกของพวกเราเองด้วย!”

ทันทีที่พูดเช่นนี้ออกมา สีหน้าของเว่ยเช่นเช่นเปลี่ยนไปอย่างมาก เมื่อคลิกดู ก็เห็นประกาศชี้แจงสี่ฉบับจริงๆ ตอนนี้ความคิดเห็นของสาธารณชนในอินเตอร์เน็ตเทมาด้านเดียว ทั้งหมดล้วนแต่ด่าทอธุรกิจที่ไร้ศีลธรรมของตัวเธอเอง

“หลีกไป！”

เว่ยเช่นเช่นผลักพนักงานคนนั้น แล้วตัวเองก็นั่งลงหน้าคอมพิวเตอร์ และใส่รหัสเข้าไป

แต่ทว่า ขณะที่พิมพ์อยู๋ จู่ๆหน้าจอคอมพิวเตอร์กลายเป็นสีฟ้าและตัวอักขระสีแดงที่อ่านไม่ออกยึดครองเต็มหน้าจอ

“ประธานเว่ย ระบบคอมพิวเตอร์เครือข่ายภายในบริษัทของเราน่าจะถูกแฮ๊กแล้วล่ะค่ะ！” พนักงานพูดด้วยความกังวลใจ

ฟึ่บ！

ทันใดนั้นเว่ยเช่นเช่นก็ทรุดตัวนั่งลงบนเก้าอี้อย่างไร้เรี่ยวแรง ดวงตาของเธอไร้ซึ่งวิญญาณ

วิธีการของฝ่ายตรงข้ามเฉลียวฉลาดกว่าเธอมากเกินไป ลำพังแค่เธอคนเดียว ไม่สามารถแก้ไขได้เลย

แต่ทว่าในไม่ช้า สายตาของเธอก็มีเกิดความอาฆาตแค้นขึ้นมาอีกครั้ง เธอตบโต๊ะอย่างแรง : “ยอมให้เป็นอย่างนี้ไม่ได้！”

พูดจบแล้วเธอก็พุ่งออกไปเรียกรถด้วยความเดือดดาลแล้วรีบไปที่อาคารกั๋วจี้

ในเวลาเดียวกันนี้เอง ที่ห้องทำงานของประธานลี่จิงกรุ๊ป

ดวงตาของหลินชิงเสว่เองก็เบิกกว้างเช่นกัน เธอมองไปที่รายงานข่าวแต่ละบทความอย่างเหลือเชื่อ แล้วมองไปทางถังเฉาอย่างไม่อยากจะเชื่อเลย : “คุณทำทั้งหมดเลยเหรอ?”

ถังเฉายักไหล่ ：”เป็นเรื่องปกติที่หนามยอกต้องเอาหนามบ่ง”

หลินชิงเสว่มองถังเฉาเหมือนกับมองสัตว์ประหลาด จากนั้นก็ยิ้มบางๆ : “คุณนี่มันเลวจริงๆ”

ถังเฉาจับมืองามราวกับหยกของหลิงชิงเสว่เบาๆและพูดอย่างอ่อนโยนว่า ： “ทุกคนที่พยายามทำร้ายคุณ ผมจะไม่ปล่อยไปแม้แต่คนเดียว”