เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 229

หลินฉ่ายเวยค่อยๆตื่นขึ้นมา โดยไม่รู้ว่าเธอหลับไปนานแค่ไหน

วินาทีที่เธอลืมตา หัวของเธอเหมือนหมุนไปรอบๆ และเวียนหัวมาก

เมื่อเห็นโรงแรมหรูที่อยู่รายล้อม รวมถึงถุงยางอนามัยทั้งห้าบนโต๊ะข้างเตียง ใบหน้าของ หลินฉ่ายเวยก็ซีด ลุกขึ้นนั่งโดยอัตโนมัติ

ความทรงจำก่อนที่จะสลบพุ่งเข้ามา เธอรู้เพียงว่า เธอดื่มไวน์ไปห้าแก้วตามคำขอของเหวินเหวยเฉิน แล้วสลบไป

เหวินเหวยเฉินก็ทิ้งเธอไว้ตามลำพังและจากไป

“หรือว่า ตนเองถูกคนแก่เหล่านั้น...”

ยิ่งเธอคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งกลัวมากขึ้นเท่านั้น หลินฉ่ายเวยกอดตัวเองด้วยสองมือของเธอ แต่ทันใดนั้น ก็เห็นว่าเสื้อผ้าของเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว และถุงน่องของเธอก็หายไป

"อ๊าก……"

เสียงกรีดร้องที่ตื่นตระหนกและแหลมกระจายไปทั่วโรงแรมหรู

มีเสียงฝีเท้าดังขึ้นข้างนอก และประธานหลายคนก็วิ่งเข้ามา เมื่อเห็นหลินฉ่ายเวยตื่นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก "คุณหลิน คุณตื่นแล้วหรือ?"

“ไอ้พวกเวร!”

ใบหน้าของหลินฉ่ายเวยเต็มไปด้วยน้ำตา และเธอก็คำรามแทบหมดหนทาง

ประธานพวกนั้นตกใจและอธิบายอย่างรวดเร็ว “คุณหลิน อย่าเข้าใจเราผิด เราไม่ได้ทำอะไรคุณ”

“คุณดื่มมากเกินไป เราเลยส่งคุณมาที่นี่เพื่อพักผ่อน เสื้อผ้าบนร่างกายของคุณเปิดเผยเกินไป เราจึงขอให้พนักงานเสิร์ฟเปลี่ยนให้คุณ”

เมื่อเห็นใบหน้าที่ตึงเครียดของประธานเหล่านั้น หลินฉ่ายเวยก็สงบลงเล็กน้อยและตรวจดูร่างกายของเธออย่างระมัดระวัง พบว่าไม่มีรอยแผลเป็นที่ดิ้นรน เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

“ขอโทษที ฉันเข้าใจพวกคุณผิดไป แล้วคู่หมั้นของฉันล่ะ?” เธอถามอีกครั้ง

ประธานเหล่านั้นเล่าเรื่องทั้งหมด รวมถึงจุดประสงค์ของเหวินเหวยเฉินที่ให้หลินฉ่ายเวยสวมเสื้อผ้าเซ็กซี่เพื่อมาดื่มเหล้าเป็นเพื่อนเรา บอกทุกอย่างให้หลินฉ่ายเวยโดยไม่ตกขาดแม้แต่คำเดียว

หลังจากฟังจบ หลินฉ่ายเวยก็ตกตะลึง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

“ไม่ เหวยเฉินจะทำกับฉันแบบนี้ได้ยังไง?”

“คุณหลิน ตื่นเถอะ เขาเป็นคนแบบนี้ ในสายตาของเขา คุณเป็นเครื่องมือในการฟื้นฟูตระกูลของเขาเท่านั้น”

“ไม่ ฉันจะไปถามเขา!”

หลินฉ่ายเวยสวมรองเท้าขณะที่เธอพูด และรีบออกจากโรงแรม

ตอนนี้ดึกแล้ว หลินฉ่ายเวยโบกรถแท็กซี่และตรงไปที่วิลล่าที่เหวินเหวยเฉินอยู่

"เหวยเฉิน----"

เธอกำลังจะผลักประตูเข้าไป แต่มือของเธอก็แข็งทันที แข็งอยู่กลางอากาศ

ผ่านกระจก จะเห็นร่างสองร่างของชายและหญิงอย่างคลุมเครือ

“พี่เฉิน คุณร้ายจริงๆ…”

“ฮ่าฮ่า ยังมีอะไรที่ร้ายกว่านี้อีก คุณอยากลองไหม?”

บนโซฟาขนาดใหญ่ เหวินเหวยเฉินกอดสาวผมบลอนด์อวบอ้วนที่มีเสน่ห์ ความสนิทสนมของทั้งสอง กระตุ้นหลินฉ่ายเวยในทันที ทำให้เธอหัวจะระเบิด

“ไม่เอา คุณจะแต่งงานอยู่แล้ว”

“ผู้หญิงคนนั้นเหรอ? เธอเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับครอบครัวของผมที่จะเข้าไปในหมิงจูเท่านั้น ไม่สำคัญอะไร”

คำพูดของเหวินเหวยเฉิน แทงทะลุหัวใจของเธอราวกับเข็ม

ในเวลานี้ เธอปวดใจมาก ราวกับปลาที่เกยตื้นบนฝั่งใกล้จะขาดออกซิเจน

ตุบ ----

หลินฉ่ายเวยล้มลงบนพื้นอย่างหมดแรง พร้อมกับไปเปิดประตู

การเคลื่อนไหวของการเปิดประตู ทำให้เหวินเหวยเฉิน และสาวผมบลอนด์ตื่นตกใจ

“ทำไมคือคุณ? คุณไม่ควรอยู่ในโรงแรมตอนนี้ไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อเห็นว่าเป็นหลินฉ่ายเวย ทันใดนั้น เหวินเหวยเฉินก็ลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขาประหลาดใจครู่หนึ่งและในไม่ช้าก็มืดมน

หลินฉ่ายเวยปรากฏตัวที่นี่ ก็หมายความว่าเธอไม่ได้ดูแลบอสที่ร่วมมือกับตระกูลเหวิน วิ่งหนีออกมาเพียงลำพัง

อย่างไรก็ตาม หลินฉ่ายเวยดูเหมือนจะไม่ได้ยินคำพูดของเหวินเหวยเฉิน ดวงตาของเธอจ้องไปที่หญิงผมบลอนด์ในอ้อมแขนของเหวินเหวยเฉิน และเธอถามว่า "เธอเป็นใคร?"

หญิงผมบลอนด์ไม่มีความกลัวใดๆ แต่มองดูเธออย่างเย้ยหยัน และจูบต่อหน้าเธอ

เหวินเหวยเฉินไม่ได้ปฏิเสธ หลังจากจูบเสร็จ เขาพูดอย่างใจเย็น"อย่างที่คุณเห็น เธอเป็นผู้หญิงของผม ผมยังมีผู้หญิงที่เหมือนเธออีกมากมาย"

แม้ว่าจะมีคำตอบอยู่ในใจ แต่หลินฉ่ายเวยก็ยังเหมือนโดนฟ้าผ่าอย่างหนักหลังจากได้ยินคำพูดของเหวินเหวยเฉิน