เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 238

ไม่เพียงเหวินเหวยเฉินที่อยู่บนเวทีเท่านั้น แม้แต่บ้านเหวิน บ้านโจวที่อยู่ใกล้เวทีที่สุดยังมีสีหน้าตะลึง

พวกเขาได้ยินชัดเจนมา มีคนพูดว่า ‘พวกคุณไม่มีทางมีความสุขหรอก’ ดังขึ้นมาจากบรรดาแขกเหรื่อ!

ตัวแทนตระกูลดังจากเมืองเจียงและหมิงจู ต่างพร้อมกันหัวเราะพรืดออกมาหลังจากตกตะลึงไปชั่วขณะ

มีคนกล้ามาป่วนงานแต่ง บ้านเหวินแกนี่หน้าแตกไม่รับเย็บแล้ว

สีหน้าเหวินหนานเฉิงทะมึนจนแทบจะคั้นน้ำออกมาได้ คนบ้านเหวินคนอื่นต่างมีสีหน้าโมโหเหมือนกัน

สีหน้าโจวฉวนกั๋ว โจวเหม่ยหยูนอึ้งๆ ไม่รู้จะทำยังไง มีเพียงหลินเจิ้นสงกับเหวินเฉี่ยวหรูที่เงียบนิ่งแต่กลับมีสีหน้าตื่นเต้น

“วันนี้เป็นวันสำคัญของบ้านเหวินเรา ใครกล้ามาพูดจาเหลวไหล!”

เหวินเหวยเฉินทำหน้านิ่งไม่ไหวแล้ว เขากวาดสายตาโมโหไปทั่วงาน

ท่ามกลางสายตาของทุกคน ถังเฉาค่อยๆลุกขึ้น เดินมาที่เวที

ทุกคนตกใจมาก เพราะถังเฉาเป็นคนที่เกิดการขัดแย้งกับต่งอี้สิงและเหยียนเสี้ยงหม่าก่อนหน้านี้

นี่เขากะหาเรื่องคุณชายตระกูลสูงให้ครบหรือไง?

“ถังเฉา---“

พอเห็นถังเฉาในชุดสูทรูปร่างสูงโปร่งเดินมาหาเขา ใบหน้าเหวินเหวยเฉินบิดเบี้ยวด้วยความโกรธ สายตาจับจ้องเขาอย่างมาดร้าย

“คนบ้านโจวนี่!”

เหวินหนานเฉิงมองเห็นคนที่เดินเข้ามาชัด ใบหน้าแก่ชรายิ่งทะมึนหนักขึ้น หันไปมองทางบ้านโจวควับ

ทันใดนั้น คนบ้านโจวรู้สึกเหมือนตกลงไปในห้องน้ำแข็งฉับพลัน

โจวเหม่ยหยูนผุดลุกขึ้นด้วยสีหน้าซีดเผือด มองมาทางถังเฉา กรี๊ดร้องด่า “ไอ้ขยะ แกทำอะไรน่ะ?”

สิ่งที่เธอกังวลที่สุดเกิดขึ้นจนได้ เพียงแต่เธอไม่คิดเลยว่า ถังเฉาจะชิงตัวเจ้าสาวต่อหน้าบรรดาตระกูลสูงหลายตระกูลของเมืองเจียงและหมิงจูแบบนี้!

จากนั้นถังเฉาไม่แม้แต่จะเหล่ตามองเธอ เขาดูมีสีหน้าเย็นชาด้วยซ้ำ

ยอมทิ้งความสุขชั่วชีวิตของลูกสาว แถมไม่สนเลยด้วยซ้ำว่าอีกฝ่ายจะเป็นผู้ชายที่ชอบลงไม้ลงมือทำร้ายผู้หญิง เพียงเพื่อแลกกับผลประโยชน์ของตระกูล คนแบบนี้ไม่คู่ควรที่จะเป็นแม่เลย!

“โจวฉวนกั๋ว รีบให้คนบ้านคุณออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นพิธีแต่งงานนี่พวกคุณก็ไม่ต้องเข้าร่วมแล้ว!”

เหวินหนานเฉิงโกรธจัด ตะคอกดังใส่โจวฉวนกั๋ว

คนบ้านเหวินคนอื่นก็พยักพเยิดเห็นด้วย

“ตระกูลเล็กๆของหมิงจูกล้ามาป่วนงานแต่งงานของบ้านเหวินเรา ไม่กลัวตายเอาซะเลย!”

“รีบให้ไอ้ขยะนั่นหยุดเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะไล่พวกแกออกไปทั้งหมดเลย?”

“ยกเลิกการร่วมงาน บีบมันเลย!”

ทันใดนั้น โจวฉวนกั๋วโดนแรงกดดันรอบด้าน

ถ้าถังเฉาป่วนแบบนี้ต่อไป ความชื่นบานของบ้านเหวินกับบ้านโจวคงสิ้นสุดแล้วล่ะ แถมยังจะโดนบ้านเหวินใช้อำนาจกดขี่อีก---แต่ละอย่างคงเหมือนบ้านหลินเมื่อห้าปีก่อนที่โดนบ้านซ่งกดดันทุกด้าน

“เจิ้นสง รีบกล่อมลูกชายคุณเร็วๆ อย่ามาป่วนทำลายงานแต่งของฉ่ายเวยกับคุณชายเหวิน---“

โจวฉวนกั๋วแทบจะเลือดออกในอก รู้ว่าถังเฉาเชื่อฟังคำพูดหลินเจิ้นสงที่สุด เลยรีบหันไปบอกเขา

“พ่อ ขอโทษนะครับ ผมห้ามเสี่ยวเฉาไม่ได้หรอก”

หลินเจิ้นสงยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มๆช้าๆ ไม่ใส่ใจอะไรสักนิด

เดิมเขาก็ไม่เห็นด้วยให้หลินฉ่ายเวยแต่งงานกับเหวินเหวยเฉินอยู่แล้ว ถังเฉาคิดทำลายงานแต่ง เขาดีใจแทบไม่ทันน่ะสิ

ในเวลาเดียวกัน เขาเองก็รู้ดีว่าถังเฉาให้โอกาสบ้านเหวินมาโดยตลอด การบีบให้บ้านเหวินเปิดตลาดหมิงจูเป็นฝีมือเขาน่ะเอง

น่าเสียดายที่บ้านเหวินพลาดโอกาสหลายต่อหลายครั้ง และยังเหยียบเส้นตายของถังเฉาอีกด้วย

ในตอนนี้ถังเฉินเดินมายืนหน้าเหวินเหวยเฉินแล้ว เขาไม่ได้พูดอะไร แต่กลับมองเหวินเหวยเฉินด้วยสีหน้าเรียบเฉย

“เห ลูกสะใภ้บ้านเหวินโดนแย่งตัวกลางงานเลย แบบนี้ต่อไปบ้านเหวินยังจะมีหน้าอยู่ในเมืองเจียงอีกได้ไงเนี่ย!”

“ละครฉากใหญ่แบบนี้ ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์มางานนี้นะเนี่ย”

พอได้ยินคำเย้ยหยันจากบรรดาตระกูลดังของเมืองเจียงและหมิงจู คนบ้านโจวทั้งหมดต่างมีสีหน้าสิ้นหวัง

“จบกัน หมดสิ้นแล้ว....”

พอเห็นหลินฉ่ายเวยยืนหลบด้านหลังถังเฉา เหวินเหวยเฉินแววตาอาฆาตหนักขึ้น “ที่นี่เต็มไปด้วยการ์ดบ้านเหวิน แกคิดว่าพวกแกจะหนีรอดหรือไงหะ? หรือจะบอกว่า เธอจะยอมตายเคียงคู่กับมัน!”

ถึงหลินฉ่ายเวยจะกลัวมาก แต่ก็ยังตะโกนทั้งๆตาแดงว่า “ฉันยอมตาย ดีกว่าแต่งงานกับผู้ชายกักขระอย่างแก!”

“เมื่อก่อนที่ชอบแก เพราะแกอายุยังน้อยแต่ร่ำรวย ตอนนี้ฉันอยากไปจากแกเท่านั้น”

ถังเฉาเองก็ส่ายหัวพลางว่า “ดูท่าคุณจะเข้าใจผิดแล้วนะ ข้อหนึ่งผมไม่ตายหรอก ถ้าคุณยังคิดจะเหยียบเส้นผมแบบนี้ คนที่จะตายคือคุณน่ะแหละ”

“ข้อสอง ผมแต่งงานแล้ว สิ่งที่ผมทำ ก็แค่พาเธอไปเท่านั้นเอง”

“นี่คือเป้าหมายของแก?”

เหวินเหวยเฉินหัวเราะร่วน “เอาเธอไปแต่ไม่รับผิดชอบ แกรู้ไหมว่า เพราะความโง่ของแก เธอไม่มีทางได้แต่งงานแล้ว จะว่าเป็นของเหลือเดนก็ไม่เชิง แม่ม่ายก็ไม่ใช่ แกทำลายชีวิตเธอหมดแล้ว!”

หลินฉ่ายเวยสีหน้าซีดเผือด มองทางถังเฉาด้วยแววตาสับสน

เหมือนที่เหวินเหวยเฉินพูดนั่นแหละ เธอไม่มีทางได้แต่งงานอีกแล้ว

“คุณผิดแล้ว ไม่มีใครกล้าว่าเธอแบบนั้นหรอก” ถังเฉาพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เหวินเหวยเฉินเงียบไปครู่ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันไม่รู้ใครให้แกกล้าจนทำเรื่องแบบนี้ได้ เท่าที่ฉันรู้ คนใหญ่คนนั้นที่เป็นแบ็คให้บ้านหลินแคร์แค่หลินฉ่ายเวย อีกอย่างเมียแกไม่แคร์หรือไง?”

ถังเฉาหัวเราะแผ่วเบา กำลังจะพูดอะไร ก็ได้ยินเสียงใสของรองเท้าส้นสูงเดินมา

วินาทีต่อมา ก็มีเสียงเย็นชาเรียบเฉยพูดขึ้น

“ฉันไม่แคร์”