เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 256

“ผู้นำ?”

“คุณปู่ เกิดอะไรขึ้น?”

ด้านนอกห้องทำงานท่านประธาน ทุกคนล้วนได้ยินเสียงคำรามของเสิ่นป้านซานที่โกรธเคืองขีดสุด เสียงนั้น ราวกับสัตว์ป่าดุร้ายที่สูญเสียลูกแท้ๆ ไป หมดหวัง ไร้ซึ่งหนทาง

ผู้ชายคนหนึ่งพุ่งมาที่ด้านหน้าหลินชิงเสว่ หน้าตาโกรธจัด “สามีสวะคนนั้นของเธอทำอะไรกับคุณปู่ของฉัน?”

“ฉันจะรู้ได้ยังไง?”

หลินชิงเสว่มองเขาอย่างเย็นชา ท่าทางนิ่งเฉย

ถึงแม้ว่าจะพูดแบบนี้ ทว่าในใจเธอก็ตื่นตกใจเช่นกัน นี่พึ่งเข้าไปได้ไม่นาน ทำไมเสิ่นป้านซานถึงดูอกสั่นขวัญแขวนอย่างกับเจอผีตอนกลางวันแสกๆ

ปัง----

ไม่นานนักประตูห้องทำงานท่านประธานเปิดออก ถังเฉาและเสิ่นป้านซานเดินออกมา คนหนึ่งอยู่หน้าส่วนอีกคนหนึ่งตามหลัง

เพียงแต่ว่าพลังชีวิตของทั้งสองคนต่างกันโดยสิ้นเชิง

ถังเฉาเหมือนกับก่อนหน้านี้ ท่าทางนิ่งสงบ มุมปากฉีกขึ้นเล็กน้อย ขณะเดียวกันก็ยิ้มอ่อน ทั้งยังมอบอารมณ์พาลๆ ที่ไม่ได้โกรธแต่ทำให้เกรงกลัวกับผู้คนอย่างหนึ่ง เสมือนคุณชายตระกูลยักษ์ใหญ่สักแห่งหนึ่ง

เสิ่นป้านซานกลับเหมือนสูญเสียจิตวิญญาณไปแล้ว สีหน้าซีดเซียวเช่นนี้ แม้กระทั่งเดินเหินยังขยับไม่ได้ ฝีเท้าซวนเซ เกือบหกล้ม

“คุณปู่!”

เหล่าคนหนุ่มสาวของตระกูลเสิ่นเข้าไปพยุงเสิ่นป้านซานไว้ นี่ถึงเลี่ยงที่เขาจะล้มลง

“คุณปู่ครับ เจ้าหมอนั่นทำอะไรอยู่ข้างในกันแน่ ตีคุณปู่แล้วหรือเปล่า?”

“คุณปู่ คุณปู่ไม่ต้องกลัว พูดออกมาให้หมดเลย คอยดูผมจะเรียกคนมาตีมันให้ตาย----”

ทุกคนต่างมองถังเฉาด้วยสายตาโมโห หลินชิงเสว่มองถังเฉาด้วยหน้าตาแปลกใจ ในห้องทำงานนั้น สรุปเขาพูดอะไรกับเสิ่นป้านซานแล้ว ถึงสามารถทำให้เสิ่นป้านซานทั้งโกรธเคืองทั้งหวาดกลัวเช่นนี้ได้?

“หุบปากให้หมดเลย!”

เสิ่นป้านซานที่สีหน้าซีดเผือดมาตลอดตะโกนขึ้นทันใด หน้าตาโกรธจัด

ตระกูลเสิ่นทุกคนล้วนตะลึงค้างต่อการตวาดนี้ มองเสิ่นป้านซานแบบอึ้งๆ ไม่เข้าใจทั้งนั้น

มีเพียงถังเฉาที่มองเสิ่นป้านซานแบบมีความหมายลึกซึ้งแวบหนึ่ง โกรธจนเนื้อหนังบนใบหน้าเขาสั่นเทา

“กลับตระกูลเสิ่น!” เขาพูดขึ้นกะทันหัน

“อะไรนะ?”

ท่าทางของคนอื่นๆ ในตระกูลเสิ่นเปลี่ยนไปประหลาดใจมากในแวบเดียว มองผู้นำของพวกเขาอย่างคาดไม่ถึง

มาที่ลี่จิงกรุ๊ปด้วยลักษณะท่าทางดุดัน กล่าวข่มขู่จะกว้านซื้อ นึกไม่ถึงเริ่มต้นมาดีแต่จบแบบไม่เป็นท่าเช่นนี้ นี่ทำให้หน้าของพวกเขาเจ็บจนร้อนผ่าว เหมือนโดนคนตบหน้ามาสองทีอย่างแรง----ที่ร้ายแรงสุดคือคนที่ตบหน้าผู้นี้ยังเป็นเสิ่นป้านซานเองด้วย

“ฉันบอกว่ากลับตระกูลเสิ่น!”

ความดุร้ายบนหน้าเสิ่นป้านซานปรากฏเต็มที่ ถึงแม้กำลังพูดกับคนตระกูลเสิ่น แต่สายตาของเขาไม่ได้ย้ายออกจากถังเฉาสักนิดตั้งแต่ต้นจนจบ

ทุกคนตระกูลเสิ่นล้วนมองผู้นำอย่างหวาดกลัวทีหนึ่ง แค่รู้สึกว่าผู้นำในตอนนั้น เข้าใกล้ชายขอบที่กำลังจะระเบิดขึ้นอยู่แล้ว ทว่าตอนนี้กลับไม่มีท่าทีโวยวายลักษณะท่าทางดุดันแบบก่อนหน้านั้นแล้ว จากนั้นออกไปแบบอารมณ์ตกต่ำ

“นายท่านเสิ่น ขอเตือนด้วยความหวังดีสักหน่อย ผมรอได้ถึงตอนเย็นวันนี้เท่านั้น”

ถังเฉาหรี่ดวงตา เอ่ยปากทันใด “พอพระอาทิตย์ตกดิน ถ้ายังไม่เห็นผลลัพธ์ที่ผมต้องการ อย่าโทษว่าผมไม่เกรงใจคุณนะ”

ร่างกายที่แก่หง่อมของเสิ่นป้านซานสั่นฉับพลัน สุดท้ายไม่ได้หันหน้ากลับ

พอออกจากลี่จิงกรุ๊ป เสิ่นป้านซานหยุดฝีเท้าลง พูดกับลุงหยางผู้ดูแลบ้านว่า “สั่งคนเอาทรัพย์สินทั้งหมดที่ฮุบมาจากตระกูลต่งเมื่อหลายวันก่อนคืนกลับไป อีกอย่างเอาจวี้เฟิงกรุ๊ปที่อยู่ในสังกัดตระกูลเสิ่นให้ลี่จิงกรุ๊ปไปด้วย!”

“ผู้นำ ทำไมล่ะครับ!”

คำสั่งสองเรื่องออกมา ทุกคนของตระกูลเสิ่นมองเสิ่นป้านซานด้วยหน้าตาประหลาดใจ

จวี้เฟิงกรุ๊ป เป็นบริษัทอินเทอร์เน็ตใหญ่ที่สุดในสังกัดของตระกูลเสิ่นเลยนะ ไม่ต้องพูดถึงที่หมิงจู ทั่วทั้งเซี่ยกั๋วนี้ มีกำลังของตัวแปรสำคัญ กลับมอบให้ลี่จิงกรุ๊ปไปฟรีๆ แบบนี้?

ลุงหยางผู้ดูแลบ้านเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ แต่ไม่ได้พูดอะไร สีหน้ากลับดูซับซ้อน

“ยังไม่รีบไปอีก!”

เสิ่นป้านซานตะคอกใส่ หน้าตาบิดเบี้ยวในชั่วพริบตาเดียว

ทุกคนตกใจกันหมด ถึงแม้ว่าภายในใจจะไม่ยินยอม ก็ทำได้เพียงกลับตระกูลเสิ่นไปทำธุระอย่างรวดเร็ว