เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 258

บนหน้าถังเฉามีรอยยิ้มหยอกเย้า ไม่มีความหวาดกลัวที่ถูกข่มขู่แม้แต่น้อย นี่ทำให้เสิ่นป้านซานแปลกใจมาก

“แกหัวเราะอะไร? หรือว่าแม้แต่ชีวิตของเมียตัวเองแกยังไม่สนใจงั้นเหรอ?” เขาตะคอกเสียงดัง

“ชีวิตคนรักของฉัน ฉันต้องทะนุถนอมแน่นอนอยู่แล้ว เพียงแต่แกดูคนในวิดีโอให้ฉันหน่อยเถอะว่าเป็นใคร แล้วค่อยมาพูดกับฉัน” ถังเฉาพูดขึ้นนิ่งๆ

“......”

ชั่วขณะนั้นเสิ่นป้านซานสีหน้าเปลี่ยนไป หยิบมือถือกลับมาดูใหม่ จากนั้นมองที่หน้าจอ

เห็นเพียงผู้หญิงเย็นชาที่ใส่ชุดหนังสีดำคนหนึ่งปรากฏอยู่ในหน้าจอ กำลังมองเขาเหมือนมองคนโง่

“ตาแก่นี่เป็นใครกัน ดูเหมือนไม่ค่อยฉลาดเท่าไร” หญิงสาวผู้เย็นชาถามขึ้นอย่างเฉยชา

เห็นได้ชัดว่าไม่ได้ถามเสิ่นป้านซาน อย่างนั้นคงได้แต่ถามถังเฉาแล้ว

“ไม่ต้องสนใจเขา” ถังเฉายิ้มตอบเฉยๆ

หนังหน้าเสิ่นป้านซานแข็งทื่อ มองเจียงไป๋เสว่แบบโกรธเคืองไร้ที่เปรียบ “แกเป็นใครกัน? คนตระกูลเสิ่นของฉันล่ะ!”

“สวะพวกนั้นเป็นคนที่แกส่งมาเหรอ? อยู่ตรงนี้ไง”

พูดจบ เจียงไป๋เสว่ปรับกล้องด้านหน้า จากนั้นถ่ายไปยังข้างหน้า

ชั่วขณะนั้นใบหน้าที่คุ้นเคยแต่ละคนสะท้อนเข้าในหน้าจอ ไม่ใช่กอดแขนไว้ แต่คือเกลือกกลิ้งกันเต็มพื้น ทั้งยังร้องโหยหวนไม่หยุด

“ผู้นำ พวกเราพ่ายแพ้แล้ว ยังไม่เห็นหลินชิงเสว่ ก็โดนผู้หญิงคนนี้ล้อมไว้แล้ว”

“ใช่ครับ ผู้นำ หล่อนเก่งกาจเหลือเกิน สองสามทีก็จัดการพวกเราลงได้”

“ผู้นำครับ รีบช่วยพวกเราด้วย!”

“......”

กล้ามเนื้อใบหน้าของเสิ่นป้านซานกระตุกเพิ่มขึ้นรุนแรง โดยเฉพาะเป็นใบหน้าที่ร้องคำรามขอให้ช่วยของแต่ละคน ยิ่งกระตุ้นในใจของเขา

“ไอ้โง่ พวกโง่ทั้งหมด!”

“แคกๆ!”

ภายใต้อาการโกรธเป็นพิเศษ เสิ่นป้านซานถูกความโกรธโจมตีเข้าหัวใจ ตามมาด้วยความตื่นตระหนกหวาดกลัว

“คุณปู่ครับ คุณปู่เป็นอย่างไรบ้างครับ?”

เสิ่นชิงหยุนที่อยู่ด้านข้างรีบตบหลังของเสิ่นป้านซาน

“สวะ ตระกูลเสิ่นของฉันทำไมถึงมีแต่พวกขี้ขลาดสวะพวกนี้ได้?”

เสิ่นป้านซานโกรธจนตัดสายวิดีโอคอลโดยตรง จ้องถังเฉาด้วยสายตาโหดเหี้ยม

“ยังมีแผนการอะไรอีก เอาออกมาได้เลย วันนี้ฉันมีเวลามาก สามารถอยู่เล่นกับพวกแกได้เรื่อยๆ”

ถังเฉานั่งอยู่บนโซฟาอย่างสบายอกสบายใจ หัวเราะเยาะบอก

คนใกล้ชิดเป็นส่วนสำคัญในใจของเขามาโดยตลอด หลังจากที่หลินจ้าวหยูนและถังเสี่ยวลี้เกิดเรื่องขึ้น หลินชิงเสว่และถังเสี่ยวลี้ทางนี้ ยิ่งไหว้วานให้เจียงไป๋เสว่คุ้มครองโดยตรง

ความสามารถเจียงไป๋เสว่เป็นรองเพียงเขา จะให้พวกไร้ประโยชน์กลุ่มนี้ทำสำเร็จได้อย่างไร?

“ถังเฉา แกคิดว่าตระกูลเสิ่นของฉันมีฝีมือแค่นี้เหรอ?”

เสิ่นป้านซานมองถังเฉาด้วยสายตาเย็นชา และไม่ได้เสียความมั่นใจลงไปเพราะความผิดพลาดก่อนหน้านี้ แต่ยังพูดสาบานอย่างจริงจังน่าเชื่อถือ

“งั้นก็เอาออกมา ยังไงวันนี้ตระกูลเสิ่นต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย”

น้ำเสียงถังเฉาเรียบนิ่ง และไม่ได้เอามาใส่ใจ

“ได้! นี่แกเป็นคนพูดเองนะ!”

สีหน้าของเสิ่นป้านซานอึมครึมถึงขั้นสุด พูดขึ้นฉับพลัน “ออกมาให้หมดเถอะ พวกนายไม่ต้องปกป้องฉันแล้ว ขอแค่ฆ่าไอ้หนุ่มตรงหน้านี้ให้ตาย!”

ฟึ่บๆๆ----

ทันทีที่พูดจบ มีเสียงฝีเท้าเร่งถี่ติดๆ กันลอยมาจากชั้นที่จะไปห้องใต้ดินกะทันหัน

ชั่วพริบตาเดียว นักบู๊ที่มีกลิ่นอายแข็งแกร่งสิบกว่าคนเต็มๆ ก็ปรากฏตัวล้อมรอบถังเฉาและเฟิ่งหวงในชั่วขณะนั้น ก่อนจะมองเขาอย่างเย็นชา

แค่ลักษณะท่าทางของนักบู๊สิบกว่าคนนี้ เพียงพอที่จะเทียบได้กับมรสุม ทำลายล้างสรรพสิ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น ในบรรดาพวกเขายังมีผู้อาวุโสที่หลับตาไว้ตลอดคนหนึ่ง ในหน้าอกซ่อนดาบโบราณและเรียบง่ายไว้เล่มหนึ่ง กำลังนั่งขัดสมาธิอยู่ที่พื้น

ถังเฉาเพิกเฉยสิบกว่าคนนี้ไป มองที่ตัวผู้อาวุโสที่หลับตาคนนี้โดยตรง

“คุณคือ...คนตาบอด?”

“ถูกต้อง”