เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 305
สรุปบท บทที่ 305 พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม
สรุปเนื้อหา บทที่ 305 พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว – เจ้ามังกรพรีเมี่ยม โดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน
บท บทที่ 305 พร้อมหน้าพร้อมตาทั้งครอบครัว ของ เจ้ามังกรพรีเมี่ยม ในหมวดนิยายใช้ชีวิต เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เป๋ต้งสู่เพี่ยน อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
เย่เทียนหลงอึ้งไป จากนั้นแววตาของเขาก็แปลกไป เขามองถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ไปมา
ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของถังเฉากับหลินชิงเสว่จะเปิดเผยออกมาแล้ว แต่ไม่ถึงขั้นที่ทุกคนจะรับรู้ อย่างเช่นเย่เทียนหลง นอกจากตระกูลเย่กับการฝึก เขาก็ไม่สนใจอะไรอีก แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าภรรยาของถังเฉาคือใคร
เจียงไป๋เสว่ดูดี แถมยังมีบุคลิกเย็นชาที่ดึงดูดสายตาของผู้ชาย แถมยังรู้จักการต่อสู้ ดูเหมาะสมกับถังเฉาในทุกด้าน จึงทำให้คิดว่าเจียงไป๋เสว่เป็นผู้หญิงของถังเฉา ดังนั้นเขาจึงเรียกเช่นนั้น
คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพี่สะใภ้ของถังเฉาต่างหาก
เจียงไป๋เสว่ได้ยินพอดี ใบหน้าอันเย็นชาแดงระเรื่อขึ้นมาแต่ไม่นานก็หายไป
จากนั้นเธอก็ถลึงตาจ้องเย่เทียนหลง
“นายปากพล่อยเหรอ”
เธอมองเย่เทียนหลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน
เย่เทียนหลงไม่กล้าหายใจแรงและรีบหุบปากทันที
เจียงไป๋เสว่จึงปล่อยเขาไป เธอกวาดตามองทุกคนด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดออกมาว่า “ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปการฝึกของพวกนายสิ้นสุดลงแล้ว พวกนายเป็นลูกน้องส่วนตัวของถังเฉา คอยดูแลคนใกล้ชิดของเขาอย่างเงียบๆ เข้าใจหรือยัง!”
“ครับคุณเจียงไป๋เสว่!”
ทุกคนมีสีหน้าจริงจังและไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย
สมาคมการต่อสู้จะเคารพผู้ที่แข็งแกร่ง พละกำลังที่เจียงไป๋เสว่กับถังเฉาแสดงออกมาเป็นเครื่องพิสูจน์ทั้งหมดแล้ว
อีกอย่าง พวกเขาเจอเรื่องที่ไม่เหมือนกับหัวหน้าสมาคมการต่อสู้ ถังเฉาไม่มีเวลามาดูแล เลยให้เย่เทียนหลงมาเป็นคนจัดการ และไม่มีเงื่อนไขหรือข้อปฏิบัติอะไรมากมายขนาดนั้น
สรุปเลยว่าพวกเขาชอบสมาคมการต่อสู้ในตอนนี้มากกว่า
ถังเฉาพยักหน้า แล้วพูดกับเย่เทียนหลง “พรุ่งนี้ฉันจะส่งพวกนายไปที่เยี่ยนจิงเพื่อปกป้องคนใกล้ชิดของฉัน”
“สบายใจได้เลยครับคุณถังเฉา”
แน่นอนว่าเย่เทียนหลงรู้ว่าคนที่ต้องปกป้องคือใคร เขาจึงรีบส่งคนไปซุ่มดูแถวตระกูลหลินทันที
เมื่อทุกคนพากันแยกย้ายไป เจียงไป๋เสว่จึงหันไปมองถังเฉา “ให้ฉันไปกับนายไหม”
ถังเฉาเข้าใจความคิดของเจียงไป๋เสว่ แต่เขาส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร เฟิ่งหวงจะตามไปอย่างเงียบๆ”
“โอเค”
ดังนั้นเจียงไป๋เสว่จึงไม่พูดอะไรอีก เธอกำลังจะเดินออกไป
“ไป๋เสว่…”
จู่ๆ ถังเฉาก็เรียกเธอ
เจียงไป๋เสว่ชะงักไป เธอหันกลับมาด้วยสีหน้าราบเรียบ และมองถังเฉาด้วยแววตาสงสัย
“วันไหว้พระจันทร์ปีนี้...เธอจะทำอะไรหรือเปล่า”
ถังเฉาเกาหัวและถามอย่างเขินอาย
เมื่อได้ยิน สีหน้าของเจียงไป๋เสว่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เธอยังคงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “สำหรับฉัน วันไหว้พระจันทร์ฉันจะทำหรือไม่ทำอะไรก็ได้”
ถังเฉาลังเลอยู่นาน สุดท้ายเขาก็พูดออกมาว่า “คืนนี้จะมาทานข้าวด้วยกันที่บ้านฉันไหม”
สีหน้าของเจียงไป๋เสว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอคิดย้อนไปถึงตอนที่ได้รับบาดเจ็บและอยู่ที่บ้านของถังเฉาในคืนนั้น สุดท้ายเธอก็ควบคุมอารมณ์ในจิตใจและส่ายหน้าออกมา
“ช่างเถอะ พวกนายทานกันเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน”
พูดจบเธอก็จะเดินออกไป แต่กลับโดนจับแขนเอาไว้
ถังเฉาพูดอย่างจริงจังว่า “เธอถือว่าเป็นคนสนิทสำหรับฉัน ฉันจะไม่สนใจเธอได้ยังไง”
แขนของเจียงไป๋เสว่สั่นเล็กน้อย เธอลังเลอยู่นาน จากนั้นก็ฝืนพยักหน้าออกมา “งั้นก็ได้”
ถังเฉายิ้มออกมาทันที “อย่างนี้สิวันไหว้พระจันทร์ถึงจะสมบูรณ์แบบ”
พูดจบเขาก็บอกเฟิ่งหวงให้มาทานข้าวที่บ้านคืนนี้
เฟิ่งหวงถึงกับตกใจที่ได้รับการโปรดปราน ถังเฉาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “อย่ามัวแต่ไร้สาระ ฉันให้เธอมาก็มาสิ!”
ในใจของเฟิ่งหวงเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย ตอนนี้ถังเฉาเห็นเธอเป็นคนสนิทแล้ว!
“ค่ะรองหัวหน้า!”
คืนวันเดียวกัน ถังเฉาพาเจียงไป๋เสว่กับเฟิ่งหวงกลับมาที่บ้าน เมื่อหลินชิงเสว่เปิดประตูก็ตกใจ ถังเฉาชี้ไปที่เจียงไป๋เสว่กับเฟิ่งหวงแล้วหัวเราะ “พวกเธอก็เป็นคนสนิทของผมเหมือนกัน ให้มาทานข้าวด้วยกันคงจะไม่เป็นไรนะ”
หลินชิงเสว่มองเจียงไป๋เสว่กับเฟิ่งหวง พบว่าทั้งสองคนก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วน เพราะกลัวว่าหลินชิงเสว่จะไล่พวกเธอ
เพราะหลินชิงเสว่เป็นภรรยาในนามของถังเฉา
เมื่อมองอยู่พักหนึ่ง แววตาของหลินชิงเสว่ก็แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว คนเยอะก็ยิ่งคึกคัก”
ถังเฉา หลินชิงเสว่ เจียงไป๋เสว่กับเฟิ่งหวงก็ลุกขึ้นมาชนแก้ว ถังเสี่ยวลี้ก็เลียนแบบผู้ใหญ่โดยการยกแก้วนมขึ้นมาแล้วพูดเสียงเล็กเสียงน้อย “ชนแก้ว...”
แกร๊ง
เสียงชนแก้วดังขึ้นมา ทุกคนดื่มรวดเดียวจนหมดแก้ว
“นานแล้วที่ไม่ได้ทานข้าวด้วยกันแบบนี้ วันไหว้พระจันทร์ที่ผ่านมามีแค่ฉัน พี่สาวแล้วก็เสี่ยวลี้แค่สามคน เมื่อหลายปีก่อนพี่สาวของฉันก็ฉลองเทศกาลนี้เพียงคนเดียว”
หลินจ้าวหยูนอดมองหลินชิงเสว่ไม่ได้ เธอพูดขึ้นมาอย่างหดหู่ใจ
“จ้าวหยูน...”
หลินชิงเสว่ตำหนิเบาๆ แต่ถึงกระนั้นก็ดูออกว่าคืนนี้เธอมีความสุขมาก ถึงขนาดดื่มไวน์โดยที่ไม่เคยดื่มมาก่อน
แต่ทว่าคำพูดนี้ทำให้ทุกคนบนโต๊ะอาหารนึกย้อนไปในอดีต ไม่ว่าจะเป็นถังเฉา เจียงไป๋เสว่หรือเฟิ่งหวงต่างก็มีสีหน้าสับสน
พวกเขาต่างมาจากตระกูลที่แตกต่างกัน แต่ที่เหมือนกันคือไม่มีคนสนิท
หรืออาจจะพูดว่าพวกเขาโหยหาคนสนิท
ถังเฉาจับมือเย็นๆ ของหลินชิงเสว่ จากนั้นจึงพูดเบาๆ ว่า “จะเป็นแบบนี้ตลอดไป”
“อื้ม”
หลินชิงเสว่พยักหน้า และดื่มไวน์แดงจนหมดแก้ว
“ดูพระจันทร์ข้างนอกสิ กลมโตมาก”
จู่ๆ หลินจ้าวหยูนก็พูดออกมาด้วยความดีใจ
ทุกคนต่างพากันมองออกไป เห็นว่าดวงจันทร์กลมโตกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าที่มืดสนิท
อาหารมื้อนี้เต็มไปด้วยเสียงพูดคุยและการชมพระจันทร์ เจียงไป๋เสว่กับเฟิ่งหวงลุกขึ้นมาบอกลา หลินจ้าวหยูนก็รู้สึกเหนื่อยเช่นกัน เธอจึงกลับห้องไป
ในห้องรับแขกจึงมีเพียงถังเฉากับหลินชิงเสว่
หลินชิงเสว่มองดวงจันทร์ข้างนอกแล้วพึมพำออกมาว่า “พรุ่งนี้ก็จะต้องกลับบ้านแล้ว”
“ใช่ ไปเจอพ่อตาของผม”
แววตาของถังเฉาค่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นแววตาที่เฉียบคม
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ้ามังกรพรีเมี่ยม