เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 305

เย่เทียนหลงอึ้งไป จากนั้นแววตาของเขาก็แปลกไป เขามองถังเฉากับเจียงไป๋เสว่ไปมา

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของถังเฉากับหลินชิงเสว่จะเปิดเผยออกมาแล้ว แต่ไม่ถึงขั้นที่ทุกคนจะรับรู้ อย่างเช่นเย่เทียนหลง นอกจากตระกูลเย่กับการฝึก เขาก็ไม่สนใจอะไรอีก แน่นอนว่าเขาไม่รู้ว่าภรรยาของถังเฉาคือใคร

เจียงไป๋เสว่ดูดี แถมยังมีบุคลิกเย็นชาที่ดึงดูดสายตาของผู้ชาย แถมยังรู้จักการต่อสู้ ดูเหมาะสมกับถังเฉาในทุกด้าน จึงทำให้คิดว่าเจียงไป๋เสว่เป็นผู้หญิงของถังเฉา ดังนั้นเขาจึงเรียกเช่นนั้น

คิดไม่ถึงว่าจะเป็นพี่สะใภ้ของถังเฉาต่างหาก

เจียงไป๋เสว่ได้ยินพอดี ใบหน้าอันเย็นชาแดงระเรื่อขึ้นมาแต่ไม่นานก็หายไป

จากนั้นเธอก็ถลึงตาจ้องเย่เทียนหลง

“นายปากพล่อยเหรอ”

เธอมองเย่เทียนหลงแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดุดัน

เย่เทียนหลงไม่กล้าหายใจแรงและรีบหุบปากทันที

เจียงไป๋เสว่จึงปล่อยเขาไป เธอกวาดตามองทุกคนด้วยสายตาเย็นชา แล้วพูดออกมาว่า “ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไปการฝึกของพวกนายสิ้นสุดลงแล้ว พวกนายเป็นลูกน้องส่วนตัวของถังเฉา คอยดูแลคนใกล้ชิดของเขาอย่างเงียบๆ เข้าใจหรือยัง!”

“ครับคุณเจียงไป๋เสว่!”

ทุกคนมีสีหน้าจริงจังและไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย

สมาคมการต่อสู้จะเคารพผู้ที่แข็งแกร่ง พละกำลังที่เจียงไป๋เสว่กับถังเฉาแสดงออกมาเป็นเครื่องพิสูจน์ทั้งหมดแล้ว

อีกอย่าง พวกเขาเจอเรื่องที่ไม่เหมือนกับหัวหน้าสมาคมการต่อสู้ ถังเฉาไม่มีเวลามาดูแล เลยให้เย่เทียนหลงมาเป็นคนจัดการ และไม่มีเงื่อนไขหรือข้อปฏิบัติอะไรมากมายขนาดนั้น

สรุปเลยว่าพวกเขาชอบสมาคมการต่อสู้ในตอนนี้มากกว่า

ถังเฉาพยักหน้า แล้วพูดกับเย่เทียนหลง “พรุ่งนี้ฉันจะส่งพวกนายไปที่เยี่ยนจิงเพื่อปกป้องคนใกล้ชิดของฉัน”

“สบายใจได้เลยครับคุณถังเฉา”

แน่นอนว่าเย่เทียนหลงรู้ว่าคนที่ต้องปกป้องคือใคร เขาจึงรีบส่งคนไปซุ่มดูแถวตระกูลหลินทันที

เมื่อทุกคนพากันแยกย้ายไป เจียงไป๋เสว่จึงหันไปมองถังเฉา “ให้ฉันไปกับนายไหม”

ถังเฉาเข้าใจความคิดของเจียงไป๋เสว่ แต่เขาส่ายหน้าแล้วพูดว่า “ไม่เป็นไร เฟิ่งหวงจะตามไปอย่างเงียบๆ”

“โอเค”

ดังนั้นเจียงไป๋เสว่จึงไม่พูดอะไรอีก เธอกำลังจะเดินออกไป

“ไป๋เสว่…”

จู่ๆ ถังเฉาก็เรียกเธอ

เจียงไป๋เสว่ชะงักไป เธอหันกลับมาด้วยสีหน้าราบเรียบ และมองถังเฉาด้วยแววตาสงสัย

“วันไหว้พระจันทร์ปีนี้...เธอจะทำอะไรหรือเปล่า”

ถังเฉาเกาหัวและถามอย่างเขินอาย

เมื่อได้ยิน สีหน้าของเจียงไป๋เสว่ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เธอยังคงพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “สำหรับฉัน วันไหว้พระจันทร์ฉันจะทำหรือไม่ทำอะไรก็ได้”

ถังเฉาลังเลอยู่นาน สุดท้ายเขาก็พูดออกมาว่า “คืนนี้จะมาทานข้าวด้วยกันที่บ้านฉันไหม”

สีหน้าของเจียงไป๋เสว่เปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอคิดย้อนไปถึงตอนที่ได้รับบาดเจ็บและอยู่ที่บ้านของถังเฉาในคืนนั้น สุดท้ายเธอก็ควบคุมอารมณ์ในจิตใจและส่ายหน้าออกมา

“ช่างเถอะ พวกนายทานกันเถอะ ไม่ต้องสนใจฉัน”

พูดจบเธอก็จะเดินออกไป แต่กลับโดนจับแขนเอาไว้

ถังเฉาพูดอย่างจริงจังว่า “เธอถือว่าเป็นคนสนิทสำหรับฉัน ฉันจะไม่สนใจเธอได้ยังไง”

แขนของเจียงไป๋เสว่สั่นเล็กน้อย เธอลังเลอยู่นาน จากนั้นก็ฝืนพยักหน้าออกมา “งั้นก็ได้”

ถังเฉายิ้มออกมาทันที “อย่างนี้สิวันไหว้พระจันทร์ถึงจะสมบูรณ์แบบ”

พูดจบเขาก็บอกเฟิ่งหวงให้มาทานข้าวที่บ้านคืนนี้

เฟิ่งหวงถึงกับตกใจที่ได้รับการโปรดปราน ถังเฉาพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “อย่ามัวแต่ไร้สาระ ฉันให้เธอมาก็มาสิ!”

ในใจของเฟิ่งหวงเต็มไปด้วยความรู้สึกมากมาย ตอนนี้ถังเฉาเห็นเธอเป็นคนสนิทแล้ว!

“ค่ะรองหัวหน้า!”

คืนวันเดียวกัน ถังเฉาพาเจียงไป๋เสว่กับเฟิ่งหวงกลับมาที่บ้าน เมื่อหลินชิงเสว่เปิดประตูก็ตกใจ ถังเฉาชี้ไปที่เจียงไป๋เสว่กับเฟิ่งหวงแล้วหัวเราะ “พวกเธอก็เป็นคนสนิทของผมเหมือนกัน ให้มาทานข้าวด้วยกันคงจะไม่เป็นไรนะ”

หลินชิงเสว่มองเจียงไป๋เสว่กับเฟิ่งหวง พบว่าทั้งสองคนก็มีสีหน้ากระอักกระอ่วน เพราะกลัวว่าหลินชิงเสว่จะไล่พวกเธอ

เพราะหลินชิงเสว่เป็นภรรยาในนามของถังเฉา

เมื่อมองอยู่พักหนึ่ง แววตาของหลินชิงเสว่ก็แปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน เธอยิ้มแล้วพูดว่า “ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว คนเยอะก็ยิ่งคึกคัก”