เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 31

บทที่31ใจเย็นไม่ได้แล้ว

“เห็นหรือยังล่ะ? เขาเป็นพ่อของฉัน”

หลังจากที่ถังเฉามาถึง ถังเสี่ยวลี้ก็หยุดร้องไห้ และพูดกับทุกคนในห้องทำงานของอย่างแข็งกร้าว

ครูหลินและหวางเสี่ยวเป่าและพ่อของเขาในขณะ ตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น พวกเขามองถังเฉาด้วยสีหน้าที่เหมือนกับกำลังเห็นผี

“พ่อหรือ?”

เธอมีพ่อตั้งแต่เมื่อไหร่? เธอมีพ่อด้วยหรือ?

พ่อคนนี้ของเธอออกมาจากไหนอีก?

คุณเป็นใคร?

ครูหลินถามถังเฉาด้วยสีหน้าที่ซีดและปนแดง

“ผมเป็นพ่อของเสี่ยวลี้ เมื่อกี้คุณบอกว่าจะไล่ใครออกหรือ?”

ถังเฉาไม่ได้แสดงสีหน้าที่โกรธ และมองครูหลินด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม แต่ไม่รู้เพราะสาเหตุใด ครูหลินกลับรู้สึกขนลุกอย่างบอกไม่ถูก ครูหลินรู้สึกตัวเย็นจนสะท้าน

คนที่รู้จักถังเฉาดีจะรู้ว่า ถังเฉาในตอนนี้เป็นถังเฉาที่น่ากลัวที่สุด

จากการสนทนาเมื่อกี้ ถังเฉาได้เข้าใจถึงเรื่องราวไปมาทั้งหมด

เด็กที่ชื่อหวางเสี่ยวเป่าเป็นเด็กอันธพาลในห้อง และเขาชอบเอาเรื่องที่ถังเสี่ยวลี้ไม่มีพ่อมาล้อเธอ และวันนี้ถังเสี่ยวลี้สุดจะทน เธอก็เลยทุบไปที่หัวของหวางเสี่ยวเป่า ทำให้หัวของหวางเสี่ยวเป่าถลอก

สิ่งที่เกิดขึ้นกลับถูกฝ่ายผู้ปกครองและครูตัดสินอย่างไม่เป็นธรรม และเธอยังต้องถูกไล่ออกจากโรงเรียน

5ปีกับการหายตัวไป ถังเสี่ยวลี้ไม่ได้รับไออุ่นจากพ่อเลยแม่แต่น้อย และไม่รู้ว่าพ่อของเธอนั้นมีใบหน้าอย่างใด ตอนอยู่ที่โรงเรียนอนุบาลก็ยังต้องถูกรังแกและหัวเราะเยาะเพราะตัวเอง นี้แค่สิ่งที่เขารู้ แต่สิ่งที่เขายังไม่รู้ยังมีอีกเยอะ

อารมณ์เศร้าโศก ได้แทรกซึมเข้าไปในหัวใจของถังเฉา ตอนนี้บรรยากาศในห้องทำงานเยือกแข็ง

ครูหลินที่เป็นครูประจำชั้น ถูกถังเฉาจ้องมองด้วยสายตาที่เย็นชา ทำให้หัวใจของเธอเต้นอย่างถี่มาก เหมือนจะหลุดออกมาจากหน้าอก ครูหลินในตอนนี้ทำอะไรไม่ถูกเลย

“ผมกำลังรอคำตอบคุณอยู่นะ”

ถังเฉาเดินไปตรงหน้าของครูหลิน และถามด้วยเสียงที่เบา

ครูหลินด้วยความที่กลัวเธอเลยพูดออกมาว่า:” ฉันบอกว่าจะไล่เด็กคนนี้ออกหรือ?”

“อ่อ นั้นก็ผมเองสินะที่หูฟาดไปเอง” ถังเฉายิ้มที่มุมปาก

“ใช่ค่ะ ใช่ค่ะ .....” ครูหลินรีบพยักหน้า

แต่แม่ของหวางเสี่ยวเป่าไม่ยอม :” คุณพูดว่าอะไรนะ เมื่อกี้ยังบอกว่าจะไล่ออกอยู่เลย แต่ตอนนี้ทำไมถึงไม่ไล่ออกแล้ว?”

“ใช่ครับ จะพูดไม่เป็นคำพูดแบบนี้ไม่ได้นะครับ” พ่อของหวางเสี่ยวเป่าไม่พอใจและพูดเสริมไป

สายตาของถังเฉาได้ย้ายไปอยู่ที่แม่ของหวางเสี่ยวเป่า และพูดว่า :” คุณครูบอกว่าจะไม่ไล่ออก คุณมีปัญหาอะไรมั้ยครับ?”

คำพูดของถังเฉาเต็มล้นไปด้วยความน่าเกรงขาม ทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะขัดจังหวะ

แม่ของหวางเสี่ยวเป่ามองถังเฉาด้วยสีหน้าที่แน่นิ่งเธอเหมือนเข้าใจอะไรบางอย่างแล้วสีหน้าของเธอได้เปลี่ยนไป และพูดออกมาว่า :” ฉันรู้แล้ว เขาไม่ใช่พ่อที่แท้จริงของถังเสี่ยวลี้ เป็นแค่คนที่ถูกจ้างมา ใช่มั้ย?”

เมื่อประโยคนี้ถูกพูดออกมา สีหน้าของถังเสี่ยวลี้ได้เปลี่ยนไปทันที และแววตาของถังเฉาได้ดูมืดมน

พ่อของถังเสี่ยวลี้ไม่เคยปรากฏตัว จะปรากฏตัวอย่างกะทันหันแบบนี้ได้หรือ?

“ไม่ใช่ เขาเป็นพ่อของหนูจริงๆ !”

ถังเสี่ยวลี้ที่ร้อนรนและจะร้องไห้ ได้ตะโกนออกมา

เธอไม่รู้ว่าจ้างแปลว่าอะไร แต่เธอแค่เข้าใจว่ามีคนพูดว่าถังเฉาไม่ใช่พ่อของเธอ เธอจึงร้อนตัว

เธอยังอยากที่พูดอะไรเพิ่มเติมเพื่อที่จะยืนยันว่าคนนี้คือพ่อของเธอจริงๆ แต่ด้วยเธอที่อายุยังน้อย การปะติดปะต่อคำยังไม่เก่ง และด้วยความเขิน เธอก็เลยพูดอะไรไม่ออกเลย

“เป็นไงล่ะ พูดอะไรไม่ออกแล้ว เธอเป็นเด็กที่เกิดจากในป่า เป็นเด็กที่ไม่มีพ่อ!” หวางเสี่ยวเป่าก็หัวเราะอยู่หลังพ่อแม่ของตัวเอง

ถังเสี่ยวลี้กัดริมฝีปากของตัวเอง สีหน้าเหมือนกำลังจะร้องไห้

ถังเฉารีบไปกอดเธอ และยิ้มแล้วพูดว่า:” เสี่ยวลี้ เชื่อคุณพ่อมั้ย?”

ถังเสี่ยวลี้เช็ดไปที่จมูกของตัวเองและพยักหน้า:” เชื่อค่ะ”