เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 321

สัมผัสได้ถึงจิตอาฆาตแค้นของเหล่าหน่วยกล้าตาย ถังเฉาเองก็มีสีหน้าเย็นชานิดหน่อยเช่นกัน ลักษณะพลังบนตัวไต่ขึ้นไปถึงขีดสุดเช่นเดียวกัน

ตอนที่สงครามใหญ่กำลังจะปะทุขึ้น ห้องหนังสือกลับมีเสียงเคาะประตูเบาๆ ดังขึ้น

“แดดดี้คะ เสร็จหรือยังคะ ได้เวลาทานข้าวเย็นแล้วนะคะ”

เสียงดังกังวานของหลินจ้าวหยูนลอยเข้ามา หลินรั่วหวีขมวดคิ้วเล็กน้อย มองทางด้านนอกแวบหนึ่ง

ดังนั้นแรงอาฆาตแค้นก่อนหน้านี้จึงได้มลายหายไปหมด เหล่าหน่วยกล้าตายล้วนหลบซ่อนไปทั้งหมดด้วย

ทุกอย่างสงบเงียบปลอดภัย ราวกับว่าไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

มองจากในสายตาถังเฉาแล้ว สายตาที่มองไปทางหลินรั่วหวีเพิ่มความประหลาดใจขึ้นมา

สามารถมองออกว่าเขารักทะนุถนอมต่อลูกสาวคนเล็กอย่างมาก

“น่าจะเป็นเพราะความรู้สึกเสียใจต่อลูกสาวคนโต เขาเลยมอบความรักทั้งหมดให้กับลูกสาวคนเล็กล่ะมั้ง” ถังเฉากำลังทอดถอนใจนิดหน่อยอยู่ภายใน

ไม่ว่าพ่อตาของเขาจะทำเกินเหตุไปมากเท่าไร เขาก็ยังเป็นเพียงบิดาของลูกสาวสองคนเท่านั้นเอง

พอคิดมาถึงตรงนี้ ลักษณะพลังบนตัวของถังเฉาหายไปจนหมดสิ้น

เป็นแบบนี้ ศึกใหญ่แห่งยุคฉากหนึ่ง เพราะการก้าวก่ายแบบไม่ตั้งใจของหลินจ้าวหยูน เรื่องราวยังดำเนินการไม่สำเร็จก็ต้องหยุดลงเสียก่อน

หลินรั่วหวีไปเปิดประตูด้วยตนเอง จึงมองเห็นหลินจ้าวหยูนยืนอยู่หน้าประตูแบบปราดเปรียว ดวงตากลมโตกวาดมองไปมาบนตัวถังเฉาและหลินรั่วหวีอย่างแปลกประหลาด “พวกคุณ......ไม่ได้ตีกันหรอกมั้ง?”

“เธอพูดไร้สาระอะไรกัน?”

ถังเฉาจงใจมองหลินจ้าวหยูนเหมือนตำหนิทีหนึ่ง บอกว่า “ฉันกับคุณลุงหลินคุยกันถูกคอมากต่างหาก”

“จริงเหรอ?”

หลินจ้าวหยูนไม่เชื่อ และหันหน้ามองทางหลินรั่วหวี

หลินรั่วหวีพยักหน้าเบาๆ ถึงแม้ไม่ได้พูดอะไร แต่บนหน้ากลับเผยรอยยิ้มจางๆ นิดหน่อย

ไม่ได้เข้มข้นมาก แต่ว่ามองดูสบายมาก เป็นธรรมชาติมาก นี่คงเป็นความเอ็นดูกระมัง

ในใจของถังเฉายิ่งคร่ำครวญอย่างยิ่ง คิดในใจว่านี่คือความรักของบิดากระมัง

ทั้งๆ ที่ก่อนหน้าวินาทีหนึ่ง ยังอยากสังหารยกครัวเพราะการล่วงเกินของตนเอง แต่เพราะการเข้ามาแบบไม่ตั้งใจของจ้าวหยูน กลับกลายเป็นว่าหยุดกลางคันไปดื้อๆ อารมณ์ความรู้สึกก็เปลี่ยนไปเบิกบานใจ จากตรงนี้เห็นได้ว่าเขาไม่อยากทำลายภาพลักษณ์อันยิ่งใหญ่ในใจลูกสาวคนเล็กของตนเองพังลง

หลินจ้าวหยูนถอนหายใจยาวๆ ทีหนึ่ง “งั้นหนูก็วางใจแล้วค่ะ จริงๆ เลยนะ พี่สาวยังไม่วางใจ เรียกให้หนูมาดูสักหน่อย......”

นี่ถังเฉาถึงเข้าใจขึ้นมากะทันหัน หลินรั่วหวีชายตามองเขานิดๆ แวบหนึ่ง ที่แท้เป็นหลินชิงเสว่ให้หลินจ้าวหยูนเข้ามา เป็นเพราะกังวลว่าพ่อตาจะทำให้ถังเฉาลำบากใจ

หลินรั่วหวีเงียบนิ่งไปครู่หนึ่ง ทันใดนั้นชี้ที่ถังเฉาแล้วถามว่า “จ้าวหยูน ลูกคิดว่าเขาเป็นยังไงบ้าง?”

“แดดดี้หมายถึงพี่เขย? เขาดีมากๆ เลยค่ะ!”

หลินจ้าวหยูนตอบแบบควรจะเป็นเช่นนั้น “เขามีความรับผิดชอบในหน้าที่มากค่ะ และดูแลหนูดีมากๆ ด้วย แม้แต่หนูยังอิจฉาพี่ที่หาคนดีขนาดนี้อย่างพี่เขยได้เลยล่ะ”

“งั้นเหรอ?”

หลินรั่วหวีหัวเราะแล้ว ไม่ได้พูดอะไรอีก

“ทั้งสองไม่ได้ทะเลาะกันก็ดีแล้วค่ะ”

ไม่นานหลินจ้าวหยูนก็ออกไป

หลังจากที่เธอออกไป บรรยากาศของห้องหนังสือเปลี่ยนไปดูประหม่าขึ้นมาอีกครั้ง

รอยยิ้มบนหน้าของหลินรั่วหวีค่อยๆ หดไป ดูก้าวร้าววางท่าใหม่อีกครั้ง

สายตาถังเฉาเย็นเฉียบเช่นกัน จ้องหลินรั่วหวีอยู่

แต่ว่าใครๆ ต่างสามารถรู้สึกได้ เพราะการแทรกแซงของหลินจ้าวหยูน ใครก็ไม่มีแรงอาฆาตแค้นที่เข้มข้นขนาดนั้นแบบก่อนหน้านี้แล้ว

“ฉันเพิ่มเหตุผลไม่ชอบนายมาอีกข้อหนึ่งแล้ว”

หลินรั่วหวีเอ่ยปากขึ้นก่อน พูดอย่างเย็นชา “ลูกสาวทั้งสองคนของฉัน คนหนึ่งโดนนายยึดครองไป อีกคนหนึ่ง ก็พึ่งพานายมาก”

“ชมเกินไปแล้วครับ”

ถังเฉาหัวเราะนิ่งๆ ตอบกลับไป

หลินรั่วหวีเงียบงันอยู่พักหนึ่ง พูดขึ้นกะทันหัน “นายหลบเป็นแต่ข้างหลังผู้หญิง?”

สีหน้าของถังเฉายังคงไม่เปลี่ยนสี พูดเสียดสีกลับ “ถ้าบอกว่าหลบข้างหลังผู้หญิง คุณน่าจะเป็นปรมาจารย์ผู้บุกเบิก”

มารดาของหลินชิงเสว่เป็นสาวงามอันดับหนึ่งของเยี่ยนจิง การแต่งงานของหลินรั่วหวีและหล่อน เสมือนกันกับถังเฉาและหลินชิงเสว่ในเวลานี้เสียจริง

วัฏจักรของคนรุ่นหนึ่ง ทุกอย่างล้วนเหมือนกันขนาดนั้น