เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 332

แต่ว่า เพิ่งเดินได้แค่ก้าวเดียว ด้านหลังก็มีเสียงทุ้มของฉินผู่หยางดังขึ้น

“คุณหงโฝ คุณจะไปไหน?”

หงโฝสีหน้าแข็งทื่อในทันที ร่างกายที่เดินมาทีอยากจะรีบหนีไปหลบมุม ก็หยุดโดยไม่รู้ตัว หันหลังกลับมาแล้วยิ้มแห้งไปทีหนึ่ง

“คุณหงโฝ คุณมาที่เยี่ยนจิงเพื่อร่วมมือกับผม ก็เพื่อที่จะมาฆ่าเขาไม่ใช่หรอ?”

ฉินผู่หยางมองหงโฝ

“ตอนนี้ เป็นโอกาสที่ดีมาก เขาอยู่ตรงหน้าของพวกเรา คุณลงมือพร้อมกับคนขับรถของผม ไปฆ่ามันซะ!”

พูดถึงนี่ แววตาของเขาก็โหดเหี้ยมขึ้นทันที ความน่ากลัวอย่างหนึ่งผุดขึ้น

ความรู้สึกที่เขามีต่อถังเฉา เรียกได้ว่าเกลียดเข้ากระดูกดำ

ห้าปีก่อนเรื่องที่เขาถูกถังเฉาหักขา ลือไปถึงหูของตระกูลหลวงตระกูลฉิน ถูกมองว่าเป็นตัวน่าอับอายของตระกูล!

แต่เขากลับไม่มีวิธีอะไรสักนิด แม้แต่จะแก้แค้นก็ทำไม่ได้

เพราะว่าถังเฉาเป็นคนของประเทศ ตระกูลฉินไม่มีทางไปเสี่ยงเพราะถังเฉาเพียงคนเดียว

เขาทำได้แค่รอ วันๆเอาแต่เก็บกด จนกลายเป็นคนกลัวแสงแดด เสียงหัวเราะของทุกคนนั้นกลายเป็นแหลมคม เหมือนกับว่ากำลังหัวเราะเยาะท่าเดินของเขาที่เหมือนกับเป็ด

ตอนนี้ รอจนถังเฉาเกษียณและได้ข่าวว่าเขามาเยี่ยนจิง ทุกความแค้นทั้งหมดพุ่งพรวดมาพร้อมกัน

เขาไม่รู้ว่าตอนนี้ถังเฉามียศทหารอะไร แต่ว่าเป็นทหารเพียงแค่ห้าปีก็เกษียณ คิดแล้วก็คงไม่ใช่คนที่สำคัญอะไร อยากจะรีบฆ่าให้เร็ว

สีหน้าหงโฝเปลี่ยนไปเล็กน้อย ภายในดวงตากลมโตกลับมีความสับสนเล็กน้อย หันมองฉินผู่หยาง แล้วก็หันไปมองถังเฉา

ตอนนี้ถังเฉาถึงได้มองไปที่เธอ สายตาก็ยังเหมือนเดิมที่ว่างเปล่า นิ่งสงบ

สามฝ่ายบรรจบกัน เหมือนจะเป็นสนามแค้นของฉินผู่หยางและถังเฉามากกว่า หงโฝนั้นไม่มีตัวตนเลย ตอนนี้อยู่ๆสายตาของถังเฉาก็มองมาที่ตัวเธอ กลับทำให้เธอมีความรู้สึกอย่างหนึ่งที่หวาดกลัว

“ฉันว่า ช่างมันเถอะ”

หงโฝยืนอยู่มุมหนึ่ง ไม่ทีท่าว่าจะลงมือ

“ในเมื่อเป็นอย่างนี้ คุณหงโฝ หวังว่าคุณจะไม่รู้สึกเสียดายกับการตัดสินใจนี้”

ฉินผู่หยางเองก็ไม่ได้สนใจ และยิ้มจอมปลอมใส่หงโฝ

หงโฝจะฟังไม่ออกว่าได้ยังไงว่าในประโยคมีคำขู่แฝงอยู่ จึงได้อารมณ์เสียในทันที “นายหมายความว่าไง?”

แต่ว่า ฉินผู่หยางเพียงแค่มองเธออย่างกับมองคนตายไปทีหนึ่ง จากนั้นก็พูดกับคนขับรถด้านหลังว่า “ลงมือเถอะ”

พูดจบก็หันหลังออกจากที่นี่ ขึ้นไปรอบนรถ

ในสายตาของเขา คนขับรถของเขาลงมือ ถังเฉาก็กลายเป็นคนตายแล้ว

“ครับ”

คนขับรถตอบกลับทีหนึ่ง แล้วเดินไปทางถังเฉา ท่าทางแข็งกร้าว “นายจะตัดแขนขาเอง หรือว่าจะให้ฉันช่วย?”

เขาเข้าใจ ว่าความคิดของคุณชายในครั้งนี้ ไม่มีทางปล่อยให้มันไม่มีอะไรเสียหาย

แต่ถังเฉากลับหัวเราะสบายๆ แล้วไม่สนใจเธอ แต่กลับหันไปทางหงโฝ “ความน่ากลัวที่สุดของคนก็คือผิดแล้วผิดอีก ยังดี ที่เธอไม่ได้ทำผิดต่อไป”

หงโฝหน้าแดง และอธิบายอย่างอึกอัก “ฉัน ฉันก็แค่อยากสั่งสอนนาย ไม่ได้อยากจะฆ่านาย.....”

ได้ยินคำพูดของถังเฉา ใจของเธอก็สงบลงไม่น้อย

ภาพลักษณ์นักฆ่าของเฟิ่งหวงยังตราตรึงอยู่ในใจเธอ เธอจะกล้าลงมือกับพวกเขาตรงๆได้ยังไง?

“หาเรื่องตายชัดๆ!”

เห็นว่าถังเฉามองข้าม คนขับรถก็โมโหทันที เพียงแค่ได้ยินเสียงดังพึ่บพั่บ รอบวงของกล้ามเนื้อทั่วกายของเขาก็ใหญ่ขึ้นอีกหนึ่งรอบวง

เขาเหยียบลงพื้นอย่างหนัก พื้นที่อยู่ใต้เท้านั้นเป็นหลุมลง

หงโฝตัวกระตุกอย่างห้ามไม่อยู่ นี่เป็นพลังของผู้แข็งแกร่งในเยี่ยนจิง ตัดพวกนอกรีดไม่เป็นทางการออก เธอทนรับไม่ได้สักรอบด้วยซ้ำ!

ถังเฉาเองก็มองเขาอย่างตกใจเล็กน้อย ไม่ว่าจะเป็นแรงระเบิดกล้ามเนื้อ หรือว่าความเร็ว ล้วนห่างไกลกว่าเหยนยง หัวหน้าสมาคมการต่อสู้คนเดิมของหมิงจู

แต่ว่า ก็เพียงแค่นิดเดียวเท่านั้น

ในสายตาของเฟิ่งหวงมีความอำมหิต กำลังจะออกตัว ร่างกายสูงใหญ่คนหนึ่งก็เดินผ่านตัวเธอ

“รองหัวหน้า?”

สายตาเธอสับสน ในใจงุนงง ไอ้มดแบบนี้ จำเป็นที่จะให้รองหัวหน้าลงมือเองเมื่อไหร่กัน?

แต่ว่า เธอก็ถอยไปอยู่มุมหนึ่งอย่างเชื่อฟัง แล้วจ้องหงโฝเขม็ง......ใครจะไปรู้ว่าเธอจะปล่อยแมลงน่ารังเกียจอะไรออกมามั้ย

ในตอนนี้ ลมพัดขึ้น พัดผ่านเสื้อผ้าของถังเฉาจนมีเสียง แต่สายตาของเขาก็ยังนิ่งสงบ