เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 337

หลังจากนั้นสามชั่วโมง เครื่องบินลงจอดสู่พื้น

ถังเฉาหลินชิงเสว่ทั้งสี่เดินออกจากสนามบิน หลินจ้าวหยูนสูดหายใจเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าลึกๆ พูดว่า “ก็ยังเป็นอากาศของหมิงจูที่หอม”

“เพราะอากาศของที่หมิงจูผ่อนคลาย”

หลินชิงเสว่พูดแก้

ถังเฉาฟังแล้วก็มีความรู้สึกอย่างนั้น

ถึงแม้เยี่ยนจิงจะดี มีประวัติยาวนาน แต่มันมีระบบระดับชั้นที่ล่วงล้ำไม่ได้ ตระกูลหลวงอยู่สูงส่ง ภายใต้ตระกูลหลวง ก็เป็นเพียงแค่มดเท่านั้น

เทียบกันแล้ว อย่างน้อยหมิงจูก็ไม่ทำให้มีความรู้สึกหวาดระแวงอย่างนั้น

“กลับบ้านมาแล้วทั้งที ฉันก็ควรจะไปที่เมืองเจียงเฉิงได้แล้ว”

หลินจ้าวหยูนยืดตัวอย่างขี้เกียจ แต่คำพูดกลับเต็มไปด้วยพลัง

ถังเฉาคิดในใจ นี่คงจะเป็นเสน่ห์ที่มีอยู่ของหลินจ้าวหยูนแหละมั้ง ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ไม่เคยมองไปในทางที่แย่

แล้วก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “เธอไปทำงานคนเดียวหรอ?”

“ไม่ใช่แน่นอน ฉันนัดพวกเพื่อนไว้แล้วละ”

หลินจ้าวหยูนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “นายก็รู้จัก ซูเซี่ย พวกเรามีพรหมลิขิตต่อกันมากเลยละ”

“ใช่หรอ?”

ถังเฉาพยักหน้ายิ้มๆ “งั้นก็ดีแล้วละ พอดีเลย ฉันกับพี่เธอจะไปบริษัทก่อน แล้วก็ไปบ้านของลุงเหลียง”

ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงเทศกาลของวันไหว้พระจันทร์ กว่าหูอีซานจะหาลูกสาวเขาเจอนั้นไม่ง่าย จะต้องพาเธอออกไปเที่ยวอย่างดีแน่ๆ

กลับถึงอาคารกั๋วจี้ เจิงเทียนเสียงก็เดินเข้ามาต้อนรับ และรายงานสถานการณ์ที่หมิงจูในสองวันนี้

“คุณถังครับ ทุกอย่างเป็นไปอย่างเรียบร้อยครับ หลงเถิงกรุ๊ปเข้าสู่กระบวนการหลัก ลี่จิงกรุ๊ปก็ดำเนินโครงการก่อสร้างในเมือง ตระกูลซุน ตระกูลต่งและคนอื่นๆก็มาถามว่าคุณจะกลับมาเมื่อไหร่ครับ”

“ทางด้านตระกูลเศรษฐี ข่าวสารทางบ้านตระกูลซ่งมีน้อยหน่อย ทางตระกูลเหยียนก็ไม่มีอะไรเลย คนของตระกูลจ้าวและตระกูลหวางสองคนนั้น เหมือนว่ามีเรื่องเร่งด่วนอะไรจะหาคุณครับ”

ถังเฉายีตา “ตระกูลหวาง?”

เด็กสาวบ้านตระกูลจ้าวคนนั้นเขารู้จัก คือ จ้าวเย็นหราน แล้วเด็กสาวบ้านตระกูลหวางคือใคร?

เจิงเทียนเสียงพูดตามจริงว่า “หวางเยี่ยนของตระกูลหวางครับ”

ถังเฉานึกขึ้นได้ในทันที ครั้งสุดท้ายที่ทั้งสองเจอกัน ก็คือหลังจากที่หวางหมิ่นเหมินตายที่ข้างทาง เธอกลับคิดว่าการตายของตระกูลหวางจะต้องเกี่ยวข้องกับตัวเขา

ถึงแม้ความจริงจะเป็นอย่างนั้น แต่ไม่ว่าเธอจะตรวจสอบยังไง ก็ไม่มีทางหาคำตอบเจอ

มีความยุติธรรมนั้นเป็นเรื่องดี แต่ถ้ามีมากเกินไป ก็เป็นเรื่องที่น่ากลัวอย่างหนึ่ง

เขาเคยเตือนหวางเยี่ยนไม่เพียงแค่ครั้งเดียว ให้ระวังคนข้างกาย แต่ว่า เธอก็ไม่รู้อะไรเลย

“คุณถังครับ จะให้ผมแจ้งเธอมั้ยครับ?” เจิงเทียนเสียงถาม

ถังเฉาลังเลไปสักพัก แล้วพูดว่า “แจ้งไปให้หมดแล้วกัน แต่ฉันอาจจะไม่เข้าพบ”

“อีกอย่าง ให้ระวังตระกูลเหยียนให้มาก ฉันเตะเหยนยงลุงของเหยียนเสี้ยงหม่าออก พวกเขาไม่วางมือง่ายๆแน่”

“ครับ!”

เจิงเทียนเสียงตอบรับ จากนั้นก็จากไป

ถังเฉายืนอยู่ตรงหน้ากระจกบานใหญ่คนเดียว ยืนมองทิวทัศน์ของหมิงจู มองลึกลงไปในสายตา

ถึงแม้ว่าหมิงจูจะถูกเขาปรับแก้ไขไปไม่น้อยแล้ว แต่ว่าเขารู้สึกได้ว่า ในความมืดนั้นยังมีเคลื่อนไหว และก็น่ากลัวมากยิ่งกว่าตอนที่สี่ตระกูลยักษ์ใหญ่ยังอยู่

ทั้งหมด ก็เพราะเขา

ระบบหมิงจูเปลี่ยนไปก็เพราะเขา และชื่อเสียงของเขาที่อยู่ข้างนอก เป็นเพียงแค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านของประธานคนหนึ่งเท่านั้น

ชื่อเสียงของคนนั้นสำคัญ พวกคนที่ไม่ยอมเขา ไม่มีทางที่จะยอมเขา

ไม่นาน หลี่ถาวเลขาประจำห้องทำงานท่านประธานก็เข้ามา เอาสัญญาหนาๆมาฉบับหนึ่ง

“ท่านประธานถังคะ ท่านประธานหลินบอกว่า อนุญาตให้ห้องทำงานของคุณอยู่ที่นี่ และให้คุณรับผิดชอบแผนกกระทรวงการค้า นี่คือรายชื่อของแผนกค่ะ”

ถังเฉาพูดขอบคุณ จากนั้นก็เปิดดูผ่านๆ และก็ยิ้มขมขื่น