เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 351

ถังเฉาและพรรคพวกของเขาออกมาเป็นเวลานานและ ตระกูลหูยังคงเงียบ

ผู้คนในตระกูลหูต่างหวาดกลัว เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ตระกูลหูยืนอยู่บนจุดสูงสุดของเมืองเจียงเฉิง เคยเจอเรื่องแบบนี้สักที่ไหน?

เมื่อพวกเขาฟังคำพูดของถังเฉาจริงๆ และผลัดกันคุกเข่าต่อหน้าหูอีซาน หน้าตาของทั้งตระกูลหู จะไม่ตกลงไปด้านล่างเหรอ?

"คุณปู่ เราจะคุกเข่าขอโทษลูกชายที่ถูกทอดทิ้งจริงๆเหรอ?"

ชายวัยกลางคนมองไปที่ซูเซียว ท่าทางของเขาโกรธมาก

ซูเซียวเยาะเย้ยที่มุมปากของ:"เป็นไปได้อย่างไง? การมอบหูเข่อเฟิงก็เป็นการไว้หน้าเขามากแล้ว ให้ทั้งตระกูลคุกเข่าและขอโทษเขา ต่อไปตระกูลหูของฉันจะตั้งหลักในเมืองเจียงเฉิงยังไง!"

เนื่องจากโกรธเกินไป หูเซียวจึงตบมือข้างหนึ่งแรงๆ ใบหน้าของเขาเขียวซีด

เมื่อคนอื่นๆ ได้ยินคำรับรองจากผู้นำ พวกเขาก็โล่งใจ

แล้วเขาถามว่า:"แล้วเราจะทำอย่างไร?"

"ในเมื่อถังเฉาไม่ยอมแพ้ อย่าโทษเราที่โหดเหี้ยม อย่าไปสนใจเขา แล้วไปสืบหาทุกคนที่เกี่ยวข้องกับเขาอย่างลับๆ"

"นี่คือเมืองเจียงเฉิง ตระกูลหูของเรา ก็คือท้องฟ้าที่นี่!"

ใบหน้าแก่ๆของซูเซียว เต็มไปด้วยความดุร้าย

"นอกจากนี้ ให้จิ้งซูและจิ้งจู๋กลับมาจากต่างประเทศ พวกเขาไปต่างประเทศมานานแล้ว และถึงเวลาที่พวกเขาจะต้องช่วยเหลือตระกูล"

หูเซียวดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างได้ ดวงตาเป็นประกาย

สมาชิกตระกูลหูทุกคนตกใจ:"เข้าใจแล้ว ผู้นำ!"

จะเห็นได้ว่าการปรากฏตัวของถังเฉายังคงทำให้ผู้นำรู้สึกกดดันเล็กน้อย

แม้ว่าตระกูลหู จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อปิดข่าว แต่ตระกูลเซี่ยและตระกูลลู่ ซึ่งเป็นครอบครัวที่มั่งคั่งในเมืองเจียงเฉิง ทั้งคู่ก็ยังได้ยินข่าว

ทั้งสองตระกูลใหญ่ตกตะลึง

เนื่องจากชื่อถังเฉา พวกเขาจึงไม่แปลกหน้า

ตระกูลเหวิน ซึ่งเป็นตระกูลที่ร่ำรวยในเมืองเจียงเฉิง ก็ถูกชายหนุ่มคนนี้จัดการ วิธีการและพลังที่แสดงในงานแต่งงานในตอนนั้น ขนาดตระกูลเซี่ยหรือตระกูลลู่ ก็รู้สึกหวาดกลัว

ไม่คิดเลยว่า เพิ่งผ่านไปไม่นาน ก็โจมตีตระกูลหูทันที

ในเวลาเดียวกัน โรงพยาบาลเกรด A ของตระกูลเซี่ย

ชายชราร่างสูงในชุดกี่เพ้าชาย ดวงตาแหลมคม กำลังจ้องมองไปที่ดวงอาทิตย์นอกหน้าต่าง และนั่นคือเซี่ยสิงจู๋ ผู้นำตระกูลเซี่ย

ข้างหลังเขามีชายหนุ่มรูปงามและอ่อนโยน หลานชายของเขาเซี่ยหรูหลง

ทั้งคุณปู่และหลานชายมีสีหน้าเคร่งขรึม

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเซี่ยสิงจู๋ก็พูดขึ้นว่า:"ชายคนนี้กล้าลงมือกับตระกูลหู หมายความว่าเขาไม่ได้เห็นสี่ตระกูลแห่งเมืองเจียงเฉิงอยู่ในสายตาของเขาเลย ตระกูลเซี่ย ถ้าไม่ยุ่งได้ ก็จะไม่ยุ่ง"

"รอดูกันก่อนว่าชายคนนี้มีความสามารถจริงๆ หรือว่าสวยแต่รูป จูบไม่หอม"

"ครับคุณปู่"

เซี่ยหรูหลงตอบและเดินลงบันไดอย่างเงียบ ๆ

ในเวลานี้ ไฟในห้องผ่าตัดเปลี่ยนเป็นสีเขียว และแพทย์ที่ดูแลในชุดขาวก็เดินออกไป

"ผู้นำเซี่ย อาการของหลานสาวท่านถูกควบคุมแล้ว แต่ไม่กล้ารับประกันว่าจะเกิดขึ้นอีกเมื่อใด"

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเซี่ยสิงจู๋:"ขอบคุณนะ"

ในอีกด้านหนึ่ง ตระกูลหูยังคงเหม่อนิ่ง

ถังเฉาไม่รู้เลยว่า แค่ไปตระกูลหูครั้งเดียว ทั้งเมืองเจียงเฉิงวุ่นวาย

ในขณะนี้เขาได้กลับไปที่ห้องผู้ป่วย

"พี่ถังเฉา!"

"พี่เขย!"

ซูเซี่ยและหลินจ้าวหยูนลุกขึ้นทันทีและทักทายพวกเขาอย่างตื่นเต้น

ถังเฉารีบทำมือบอกให้เบาๆ และกระซิบว่า:"เขาต้องการพักผ่อน เงียบไว้"

"คุณคือ คุณนายเหวิน?"

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของถังเฉา

ผู้มาเยือนไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นนายหญิงเดิมของตระกูลเหวิน เหวินเฉี่ยวหรู

หลังจากตระกูลเหวินจบลง เธอก็ได้รับอิสรภาพกลับคืนมาและรับว่าหลินฉ่ายเวยเป็นลูกสาวบุญธรรมของเธอ

แต่ว่า สิ่งที่ถังเฉาไม่สามารถเข้าใจได้คือ เหตุผลที่เหวินเฉี่ยวหรูปรากฏตัวที่นี่และสวมชุดพยาบาล?

"คุณถัง คือแบบนี้นะ"

เหวินเฉี่ยวหรูก็เข้าใจความสงสัยของถังเฉา และยิ้ม:"หลังจากเหวินหนานเฉิงเสียชีวิต ตามของมรดก มันเป็นของฉัน แต่ฉันไม่ต้องการรับทรัพย์สินของตระกูลเหวิน ดังนั้นฉันจึงบริจาคทั้งหมด ตอนนี้ฉันเป็นหัวหน้าพยาบาลที่นี่"

"อย่างนี้นี่เอง"

ถังเฉาเข้าใจในทันใด แล้วบอกเหวินเฉี่ยวหรูเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของหลินฉ่ายเวย

"ถ้าอย่างนั้น ฝากเพื่อนของผมด้วยครับ"ถังเฉาพูดด้วยรอยยิ้ม

เหวินเฉี่ยวหรูตกลงที่จะตรวจเช็คหูอีซานเป็นประจำทุกวัน

ในเวลาต่อมา ถังเฉา ซูเซี่ย และหลินจ้าวหยูนผลัดกันดูกลางคืน และลุงเหลียงก็รู้ว่าหูอีซานไม่เป็นไรแล้ว ก็โล่งใจ

"ทางตระกูลหู มีอะไรเคลื่อนไหวบ้าง?"

ถังเฉายืนอยู่ที่หน้าหน้าต่างโรงพยาบาล แล้วถามอย่างกะทันหัน

หลัวปู้ยืนข้างหลังเขา และพูดด้วยความเคารพ:"ทุกอย่างเหมือนที่หัวหน้าใหญ่คาดไว้ ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และไม่มีสมาชิกคนไหนมาขอโทษ"

"ดูเหมือนว่าพวกเขาไม่คิดที่จะมาไถ่โทษ"

ถังเฉาโบกมืออย่างไร้อารมณ์:"งั้นก็ลงมือเถอะ ตัดทางเศรษฐกิจของตระกูลหูทั้งหมด ฉันต้องการให้พวกเขา เร่ร่อนตามถนน!"

"ครับ!"

หลัวปู้ตอบ แล้วไปจัดการ