เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 363

ทั่วทั้งห้องโถงใหญ่ของงานประมูลเงียบเหมือนตาย มีเพียงคำพูดที่เย็นชาหนาวยะเยือกนั้นสะท้อนอยู่ สายตาของทุก ๆ คนล้วนอยู่บนร่างของถังเฉาอย่างพร้อมเพรียงกัน

ไม่มีข้อสงสัยเลยสักนิด ชายหนุ่มคนนี้เปล่งประกายที่สุดในงาน ไม่เพียงแต่โยนบัตรผ่านประตูทิ้งไป ยิ่งทำให้ท่านหานของฝ่ายประมูลล้วนปฏิบัติตัวด้วยอย่างระมัดระวัง ไม่เสียดายที่จะล่วงเกินคุณชายสองท่านจากตระกูลเซี่ยและตระกูลลู่ ก็จะต้องเอาใจถังเฉาให้ได้

ทุกคนกลั้นความคิดที่ทยอยผุดขึ้นมาในสมองติด ๆ ไม่ได้ รู้สึกประหลาดใจในฐานะของชายหนุ่มคนนี้

ติ๊ด ๆ!

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของหานเทียนเจิ้งดังขึ้นมา พอมองเห็นคนที่โทรเข้ามา สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมโดยพลัน

“หัวหน้า!”

น้ำเสียงของเขามีความเคารพนบนอบ แม้แต่ร่างกายก็โค้งไปโค้งมาอย่างห้ามไม่อยู่

นาทีถัดมา ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์พูดอะไร สีหน้าของหานเทียนเจิ้งตกตะลึง จากนั้นรูม่านตาก็หดลง สายตาที่มองไปยังแผ่นหลังของถังเฉา คาดไม่ถึงว่าจะหวาดกลัวอย่างล้ำลึก

ใบหน้าของเขาเคร่งขรึม “ครับ หัวหน้า ผมจะบริการให้ดีครับ!”

ทุกคนฟังจนสับสนงงงวย ไม่เข้าใจว่าทำไมโทรศัพท์สายหนึ่งนี้ ท่านหานก็เปลี่ยนเป็นเกรงอกเกรงใจ ไม่มีท่าทางหยิ่งยโสของฝ่ายประมูลเลยแม้แต่น้อย

ชั่วพริบตาถัดมา ภายใต้สายตาจับจ้องอย่างสับสนงงงวยของทุกคน นึกไม่ถึงว่าหานเทียนเจิ้งจะวิ่งเหยาะ ๆ มาอยู่ตรงหน้าถังเฉาที่หลับตาพักผ่อนอยู่

“คุณถังครับ ไม่ทราบว่าคนแก่อย่างผมจัดการแบบนี้ ท่านหายโมโหแล้วหรือยังครับ?”

บนใบหน้าที่ชราภาพ นึกไม่ถึงว่าจะมีความประจบและเอาใจ

ถังเฉาลืมตาขึ้นมา ยิ้มอย่างเรียบ ๆ “หลักการยุติธรรมของท่านหานมีชื่อเสียงขจรขจาย ผมต้องพอใจอยู่แล้วครับ”

“สามารถทำให้คุณถังพอใจได้ นั่นต้องดีที่สุดเป็นธรรมดา”

หานเจิ้งเทียนลอบเช็ดเหงื่อเย็นบนศีรษะ จากนั้นใบหน้าก็เต็มไปด้วยความเข้มงวด “คุณถังครับ งานประมูลใกล้จะเริ่มแล้ว ถ้าหากท่านชอบอะไร บอกผมได้เต็มที่ ผมมอบให้ท่าน”

พอคำนี้พูดออกมา ทั่วทั้งงานก็ตกตะลึง

ทุกคนล้วนเบิกตาโตเหมือนกับเห็นผี

ตั้งแต่จัดงานประมูลมาจนถึงตอนนี้ ไม่เคยเกิดเหตุการณ์ที่ฝ่ายประมูลเป็นฝ่ายมอบของ มาเอาอกเอาใจคนอื่นเช่นนี้!

ถังเฉากลับขมวดคิ้ว “ไม่ใช่ว่าคุณให้ความสำคัญกับความยุติธรรมเหรอครับ เรื่องแบบนี้ นับว่ายุติธรรมได้ที่ไหนกัน?”

“รองหัวหน้าไม่ได้ขาดเงินค่ะ”

เฟิ่งหวงที่อยู่ด้านหลังยิ่งอย่างเยือกเย็น เอ่ยอย่างเย็นชา

สีหน้าของหานเทียนเจิ้งเปลี่ยนไปอย่างบ้าคลั่ง ไม่ง่ายเลยกว่าจะเก็บเหงื่อกลับเข้าไปหมด ตอนนี้ก็ผุดขึ้นมาอีกแล้ว ก้มศีรษะนอบน้อม ยอมรับผิดติด ๆ กัน

“ครับ ๆ ๆ ที่คุณถังสั่งสอนนั้นถูกต้อง เป็นคนแก่อย่างผมที่ไม่ระวัง”

พอได้รู้ฐานะของถังเฉา แม้แต่ผู้อำนวยการของสมาคมการค้าก็ล้วนต้องปฏิบัติอย่างระมัดระวัง เขาที่เป็นขุนนางจากต่างประเทศคนหนึ่งกลับเกือบจะกระทำหยาบคายต่อเขาติดต่อกันถึงสองครั้ง หานเทียนเจิ้งคิดที่จะทำอะไรสักอย่างเพื่อกอบกู้ภาพลักษณ์กลับมา คิดไม่ถึงว่าจะเอาอกเอาใจผิดที่

เพียงแต่ฉากนี้ก็ยิ่งสะเทือนจิตใจของคนที่อยู่ในงาน เดิมพวกเขาคิดว่าท่านหานจากฝ่ายประมูลเพียงแค่ชื่นชมคนหนุ่มคนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะเป็นสวามิภักดิ์!

สวามิภักดิ์โดยไม่มีเงื่อนไข!

สายตาของจ้าวเย็นหรานที่มองไปยังถังเฉาใกล้จะกลายเป็นดวงดาวไปแล้ว แอบโกรธตัวเองว่าทำไมถึงไม่พบถังเฉาให้เร็วกว่านี้

“แต่ตอนนี้ก็ไม่นับว่าสายเกินไป”

ตอนนี้เธอตัดสินใจในใจแล้ว จะต้องพึ่งพาอาศัยอยู่ข้างกายถังเฉา

แต่ว่าฉากนี้ไม่ได้ทำให้เซี่ยหรูหลงกับลู่โป๋หานมองเห็น ตำแหน่งห้องวีไอพีที่พวกเขาซื้อ ตอนนี้ต่างคนต่างเข้าไปอยู่ในห้องวีไอพีของตน

เซี่ยหรูหลงกับลู่โป๋หานหนึ่งห้องวีไอพี สื่อเหลยเหมาห้องแยกคนเดียว

ปัง!

พอเข้าห้องมา เซี่ยหรูหลงก็ต่อยหนัก ๆ อัดไปบนกำแพง “รังแกกันเกินไปแล้ว ฉันเซี่ยหรูหลง เคยถูกเอาเปรียบแบบนี้ตอนไหนกัน?”

ลู่โป๋หานโอบสาวงามสองคนอย่างสบายอกสบายใจ แต่ใบหน้าไร้ความรู้สึก

“หรูหลง ระงับอารมณ์หน่อย จากที่ฉันเห็น เจ้าหมอนั่นอาจจะไม่ได้เรียบง่ายเหมือนอย่างที่เห็นจากภายนอก”

“ถ้าหากเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านจริง ๆ จะมีความมั่นใจแบบนี้ได้อย่างไร? คุณหนูใหญ่ของตระกูลจ้าวจะเต็มใจเป็นหญิงชู้ของเขาเหรอ?”

“ตระกูลถังในเยี่ยนตู?”

คิ้วของถังเฉากระตุก ชั่วพริบตามีความประหลาดใจอยู่ในดวงตา จากนั้นก็กลับเป็นสงบนิ่ง

ในตอนนี้เอง แสงไฟบนเวทีก็ส่องแสงแรงจ้า

ผู้หญิงรูปร่างผอมสูงคนหนึ่งที่สวมชุดราตรีสีขาวยาวลากพื้นเดินมาอยู่ตรงกลาง ดึงดูดใจของทุกคนทันที

เครื่องหน้าของเธองดงาม ใบหน้าสวยงาม เสน่ห์บนร่างกายของเธอมีมากกว่าพวกดาราดังเสียอีก

ก็คือพิธีกรประมูลของค่ำคืนนี้

ถังเฉาเองก็มองเธอ ในตอนนี้ข้างหูก็มีเสียงไม่พอใจดังขึ้นพักหนึ่ง

“วันนี้คุณเป็นแฟนของฉัน ไม่อนุญาตให้คุณมองผู้หญิงคนอื่น มองฉันได้เท่านั้น!”

ถังเฉาขมวดคิ้ว หันกลับไปมองจ้าวเย็นหรานที่มีสีหน้าไม่พอใจ “เธอเป็นพิธีกรประมูล ผมไม่มองเธอแล้วจะมองใคร?”

“ของที่พวกเราจะประมูลยังมาไม่ถึง คุณมองฉันก่อนได้”

จ้าวเย็นหรานพิงเข้ามาด้วยตัวเอง

ฉากนี้ หวางเยี่ยนที่มองอยู่ข้าง ๆ เบิกตากว้างอ้าปากค้าง เป็นผู้หญิงเหมือนกัน เธอกลับทำเรื่องโถมตัวใส่อ้อมอกเองเช่นนี้ไม่ได้

ถังเฉายิ่งขมวดคิ้วแน่นขึ้น กำลังจะหาข้ออ้างหลีกไป จ้าวเย็นหรานที่แอบอิงเข้ามาด้วยตัวเองกลับกลับเข้าไปนั่งในตำแหน่งของตนเองกะทันหัน ยื่นมือออกไปชี้บนเวที อารมณ์ตื่นเต้น

“เร็ว ๆ ๆ ของที่ฉันต้องการเริ่มประมูลแล้ว!”

ถังเฉามองไปตามเสียง เห็นเพียงสินค้าที่นำมาประมูลถูกส่งขึ้นมาแล้วหนึ่งชิ้น พิธีกรประมูลสาวสวยกำลังพูดแนะนำสินค้าไม่หยุด ก็คือโสมพันปี

“ของประมูลชิ้นแรกของค่ำคืนนี้คือโสมพันปีหนึ่งกิ่งที่โตขึ้นมาบนภูเขาไท่หาง...”

“ราคาประมูลเริ่มต้นที่สองล้านหยวน ทุกครั้งที่เพิ่มราคาประมูลจะต้องไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนหยวน เริ่มต้นการแข่งประมูล!”

ในมือของพิธีการสาวสวยถือค้อนสีทองเล็ก ๆ เอาไว้ เคาะเบา ๆ หนึ่งครั้ง