เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 365

ตามการสิ้นสุดของประโยค ทั่วทั้งงานประมูลเงียบสงัด

เทียบกับของประมูลทุกชิ้นที่จัดแสดงออกมาก่อนหน้านี้ ตราสัญลักษณ์ของสาขาย่อยตระกูลถัง ตระกูลหลวงในเยี่ยนตูนี้เห็นได้ชัดว่าดึงดูดผู้คนมากกว่าเดิม มูลค่าของมันต่อให้เอาสินค้าทุกชิ้นมารวมกันล้วนแต่เทียบไม่ได้กับหนึ่งในร้อยของมัน

เพราะว่าสิ่งที่มันเป็นตัวแทนก็คือตระกูลถัง หนึ่งในเก้าตระกูลใหญ่ในเยี่ยนตู ตั้งตระหง่านอยู่เหนืออำนาจสูงสุดของต้าเซี่ยยาวนานนับร้อยปี

ด้วยความรวดเร็ว พิธีกรประมูลสาวสวยใช้สองมือประคองตู้กระจกโปร่งแสงด้วยความระมัดระวัง ในตู้กระจกจัดวางตราสัญลักษณ์สีทองสุกสว่างหนึ่งเหรียญไว้อย่างนิ่ง ๆ

ด้านบนของมังกรเหาะเหินหงส์เริงระบำเขียนตัวอักษรตัวเต็มไว้อย่างหวัด ๆ หนึ่งตัว ‘ถัง’

มองเหรียญตราสัญลักษณ์เหรียญนี้ ลมหายใจของทุกคนล้วนเปลี่ยนเป็นถี่กระชั้น

ดวงตาของถังเฉาเองก็หรี่ลงน้อย ๆ พิจารณาเหรียญตราสัญลักษณ์นี้

พิธีกรประมูลสาวสวยยิ้มอย่างพราวเสน่ห์ เอ่ยแนะนำว่า “เหรียญตราสัญลักษณ์นี้เป็นคุณชายจากตระกูลถังในเยี่ยนตูนำมาประมูลด้วยตนเองค่ะ ช่วงพักก่อน ในตอนที่จัดระเบียบสิ่งของที่ตกทอดมาจากบรรพบุรุษในที่พักของตระกูล พบว่ามีเหรียญตราสัญลักษณ์ของตระกูลถังเกินขึ้นมาหนึ่งเหรียญ และจากการประมาณการนับว่ามีความเป็นมากว่ายี่สิบห้าปีค่ะ ทางตระกูลเคยสอบถามมาทุกหนทุกแห่ง ล้วนแต่ไม่มีใครทำตราสัญลักษณ์ฐานะหาย ด้วยเหตุนี้จึงคาดว่า เป็นของของคนในตระกูลถังบางคนที่ถึงแก่กรรมแล้วตกทอดเอาไว้ วางทิ้งไว้ก็เสียเปล่า ดังนั้นจึงนำมาประมูลค่ะ”

“ใครที่อยากจะมีเหรียญตราสัญลักษณ์นี้ไว้ครอบครองก็จะถูกมองว่าเป็นคนต่างแซ่ของตระกูลถังตระกูลหลวงในเยี่ยนตู จะได้รับการคุ้มครองจากตระกูลถังค่ะ!”

พอคำนี้ลั่นออกมา ดวงตาของทุกคนก็แดงก่ำในชั่วพริบตา

พิธีกรประมูลสาวพูดอย่างชัดเจนว่าถ้าหากใครประมูลเหรียญตราสัญลักษณ์เหรียญนี้ได้ ก็จะได้กลายเป็นคนต่างแซ่ของตระกูลถังในเยี่ยนตู

เมื่อกลายเป็นคนของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูแล้ว ต่อให้เป็นคนต่างแซ่ ข้อดีก็ยังเป็นสิ่งที่จินตนาการไม่ถึง โอกาสที่จะได้ก้าวหน้าอย่างก้าวกระโดดในระดับนี้ ทุกคนล้วนไม่อยากพลาด

ห้องวีไอพีที่ชั้นสอง เซี่ยหรูหลงหายใจถี่กระชั้น ตื่นเต้นจนสั่นไปทั้งตัว

ดื่มไวน์แดงไปสามแก้วติด ๆ กันแล้วถึงจะสงบสติอารมณ์ลงได้

“รองหัวหน้าคะ ตราสัญลักษณ์นี้...”

ดวงตาของเฟิ่งหวงจ้องตราสัญลักษณ์ตระกูลถังอย่างมั่นคง ยากที่จะไม่เอามันและเรื่องราวในชีวิตของถังเฉามาปะติดปะต่อกัน

แต่ถังเฉากลับกวาดตามองเธอแวบหนึ่งอย่างเย็นชา เฟิ่งหวงปิดปากฉับทันที

พอดึงสติกลับมาได้ สายตาของถังเฉาก็เย็นยะเยือกไปนานแล้ว

ในตอนนี้เอง บางแห่งในห้องวีไอพีส่วนตัวในงานประมูล

ผู้หญิงคนหนึ่งที่เปล่งประกายดุจดวงดาวบนฟากฟ้านั่งอยู่อย่างงามพร้อม แสงไฟในห้องวีไอพีมืดสลัว ใบหน้าของเธอถูกซุกซ่อนอยู่ในความมืดสลัว แต่ดูจากเสน่ห์อันคลาสสิกของเธอ เธอเป็นจุดโฟกัสที่มีอยู่น้อยมากในงานประมูลในค่ำคืนนี้

ด้านข้างของเธอยังมีผู้ชายรูปงามสวมชุดสูทสีขาวนั่งอยู่คนหนึ่ง ครึ่งท่อนบนก็ซ่อนอยู่ในความมืดเช่นเดียวกัน

เขายิ้มน้อย ๆ “นี่เป็นเมืองที่อยู่นอกเยี่ยนจิง เหรียญตราสัญลักษณ์เหรียญหนึ่งของตระกูลผมก็ทำให้พวกเขาบ้าคลั่งกันเช่นนี้”

ความหยิ่งยโสที่หยิ่งผยองถึงในกระดูกดำเช่นนั้น ทำให้ผู้หญิงที่อยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วน้อย ๆ “ฉันเองก็มาจากเมืองนอกเยี่ยนจิง”

ผู้ชายยิ้มน้อย ๆ “แต่ว่า เธอเกิดในตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ในกระดูกของเธอยังมีเลือดของตระกูลหลวงในเยี่ยนตูไหลเวียนอยู่”

ผู้หญิงเงียบอยู่นาน มองดูเงาร่างของผู้ชายคนหนึ่งที่อยู่ข้างล่าง เอ่ยขึ้นว่า “มีบางคนที่เป็นเหมือนกัน”

ผู้ชายยิ้มออกมา

“เธอหมายถึงลูกเขยที่แต่งเข้าตระกูลหลินใช่ไหม? เขาเป็นข้อยกเว้น”

พูดมาถึงตรงนี้ มุมปากของผู้ชายก็ยกขึ้นมายิ้มเยียบเย็น “อีกอย่าง เขาไม่นับว่าเป็นคนในตระกูลถังของผม”

“ต้องมีสักวัน พวกคุณจะต้องเสียใจ”

ผู้หญิงพูดอย่างจริงจังมาก ๆ ผู้ชายกลับไม่คิดว่าจะเป็นเช่นนั้น

“งั้นรอจนวันนั้นมาถึงแล้วค่อยพูดถึงเถอะ ผมมาเจียงเจ้อคราวนี้เพื่อมาตามหา ‘ไข่มุกที่สูญหายไป’ ของตระกูลพวกเราคนนั้นที่สูญหายไปในหมู่ประชาชน”

“แล้วแต่คุณเลย”

ผู้หญิงดูเหมือนจะหมดความสนใจที่จะพูดคุยไปแล้ว ให้ความสนใจงานประมูลด้านล่างต่อ

“รีบประกาศราคาเถอะ!”

คนด้านล่างเวทีเอ่ยเร่งรัด รอไม่ไหวแล้ว

พิธีกรประมูลสาวสวยยิ้มน้อย ๆ เอ่ยว่า “ตราสัญลักษณ์ฐานะประจำตระกูลถังตระกูลหลวงในเยี่ยนตู ราคาประมูล สองร้อยล้าน”

“...”

พอคำนี้ลั่นออกมา ในงานเงียบสงัด ไม่มีใครพูดจา

เห็นได้ชัดว่าต่อหน้าราคาที่สูงเทียมฟ้าเช่นนี้ คนไม่น้อยล้วนหัวหด

เซี่ยหรูหลงที่อยู่ในห้องวีไอพีชั้นสองก็มีสีหน้านิ่งค้าง สองร้อยล้าน ราคานี้ขู่ให้เขาตกใจได้อย่างโหดเหี้ยม

ลู่โป๋หานที่อยู่ข้าง ๆ ก็ยิ้มด้วยสีหน้าแปลกประหลาด “ไหวไหมล่ะ ไม่ไหวก็อย่าซื้อเลย”

“หุบปาก!”