เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 376

เสียงตบดังขึ้นอย่างชัดเจน ในห้องที่นั่งชั้นพิเศษเงียบสงัด

ทุกคนต่างมองไปที่ถังเฉาอย่างเหลือเชื่อ ไม่คิดเลยว่าเฉิงเพ่ยจะไม่ยอมดื่มเหล้าเคารพเขา จากนั้นใบหน้าของหล่อนก็โดนตบเข้าไปหนึ่งฉาด

หลินชิงเสว่ไม่ได้ห้ามปราม ไม่รู้ว่าเพราะอะไร เมื่อเธอเห็นเฉิงเพ่ยถูกตบ ในใจของเธอกลับรู้สึกโล่ง

เฉิงเพ่ยจับใบหน้า หลังจากเฉื่อยชามาสักพัก หล่อนก็กลับมารู้สึกตัวและตะโกนใส่ถังเฉาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองว่า “แกกล้าตบฉันเหรอ！”

“คนที่ฉันเคารพ จะต้องดื่มเท่านั้น！”

คำพูดของถังเฉานี้สามารถเรียกได้ว่าเผด็จการ ทุกคนในที่นั้นต่างสั่นสะท้านไปทั้งตัว

พวกเขารู้สึกได้ถึงความทรงพลังของถังเฉา

ภายใต้ความทรงพลังนี้ พวกเขาไม่มีความรู้สึกต่อต้านเลยแม้แต่น้อย

เฉินจื่อเหาเหล่ตามองไปที่ถังเฉา พูดด้วยน้ำเสียงที่ลุ่มลึกว่า สิ่งที่เฉิงเพ่ยพูดนั้นไม่ผิด “พวกเราเป็นผู้นำตระกูล คุณเป็นคนที่เคารพเรา จะมาขอให้พวกเราทั้งหมดทำให้ได้อย่างไรกัน？”

“ผู้นำตระกูลเฉินพูดถูก！”

หลี่ซื่อไห่รู้ความจริงในทันใด รีบพูดออกไปอย่างรวดเร็วว่า “คุณเคารพเรา ก็ควรเป็นคุณทำไหมล่ะ ส่วนพวกเรานั้นจะทำยังไงก็ได้！”

ผู้นำตระกูลอื่นต่างพากันพยักหน้า ดื่มหนึ่งอึกกับดื่มรวดเดียว ความรู้สึกของสองอย่างนี้ต่างกันอย่างสิ้นเชิง

นอกจากนี้ พวกเขาไม่คิดว่าถังเฉาจะสามารถดื่มแอลกอฮอล์ที่มีความเข้มข้นถึงเจ็ดสิบห้าได้

หลินชิงเสว่รู้สึกกังวลเล็กน้อย พร้อมกับดึงมือถังเฉาเบาๆ “หรือว่า ไม่ต้องดื่มแล้วดีคะ？”

ถังเฉายิ้มอย่างอ่อนโยน “เอาน่า ผมชนแก้ว ส่วนเธอก็ตามสบายเลย”

เมื่อพูดจบ เขาก็ดื่มเหล้าอึกใหญ่จนเกลี้ยง

ในเวลานี้ ใบหน้าของถังเฉานั้นเริ่มแดงเล็กน้อย

“ไม่เลวเลย ต้องเหล้าแบบนี้ถึงจะมีรสชาติ！”

หลังจากดื่มเสร็จ เขาก็เปิดขวดใหม่ ดื่มมันหมดราวกับเป็นเครื่องดื่มปกติ

ทุกคนต่างตกตะลึง พวกเขาคิดว่าหากถังเฉาดื่มแอลกอฮอล์ที่มีความเข้มข้นถึงเจ็ดสิบห้านี้ ก็คงไม่ได้สติเป็นแน่ ไม่คิดเลยว่าใบหน้าแค่แดงขึ้นเล็กน้อยเท่านั้น

เป็นไปได้ยังไง？

“ถึงตาพวกนายแล้ว”

ถังเฉามองทุกคนด้วยรอยยิ้ม

ขณะนั้นเอง ใบหน้าของผู้นำตระกูลก็ตึงทันที มองดูแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้า นี่มันหมักเหล้าอะไรกัน

แม้แค่หนึ่งอึก แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะดื่มมันได้！

“สู้ตาย ห้ามเสียหน้า！”

เฉินจื่อเหานั้นเด็ดเดี่ยว รีบดื่มลงไปหนึ่งอึกทันที

ผู้นำตระกูลเฉินเป็นแบบอย่างที่ดี คนอื่นๆนั้นก็ต้องดื่มตาม ทุกคนหลับตาพร้อมกับดื่มมันลงไปอึกใหญ่

ทันใดนั้น รูม่านตาของพวกเขาก็เบิกกว้าง ต่างพากันร้องออกมาอย่างน่าเวทนา

“อะอะอะ...”

ดวงตาของทุกคนแดงก่ำ มือทั้งสองข้างต่างจับไปที่คออย่างแน่น

พวกเขารู้สึกเหมือนมีไฟลุกโชติช่วงในลำคอ

พรึ่บ！

เมื่อเห็นผู้นำของตระกูลต่างๆดูน่าเวทนาเช่นนี้ ใบหน้าของเฉิงเพ่ยก็ซีดเผือด มือสั่นไปด้วยความกลัว เหล้าที่อยู่บนโต๊ะก็พลิกคว่ำ

“ไม่ดื่มเหรอ？”

ถังเฉาเหลือบมองเฉิงเพ่ยที่ดูหวาดกลัวตัวสั่น จากนั้นถามออกไป

แววตาของถังเฉานั้น ทำให้เฉิงเพ่ยตกใจและถามอย่างตะกุกตะกัก “ฉัน ขอดื่มอย่างอื่นแทนได้ไหม...”

“ว่าไงนะ？”

ถังเฉาโยกแก้วเหล้าในมือ แล้วถามกลับอย่างมีวาทศิลป์

เฉิงเพ่ยจึงได้จำยอมยกแก้วขึ้นมา กลืนน้ำลายลงไปอย่างบ้าคลั่ง

หลังจากลังเลอยู่นาน หล่อนก็รวบรวมความกล้า จากนั้นหลับตาแล้วดื่มลงไป

“อ้วก…..”

ทันทีที่กลืนเข้าไป ท้องของเฉิงเพ่ยก็แสบร้อนเหมือนไฟเผา หล่อนอาเจียนออกมาโดยไม่รู้ตัว

ทันใดนั้น บนพื้นก็เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลที่อาเจียนออกมา

ผู้นำตระกูลชี้ไปที่เฉิงเพ่ย ตาโตด้วยความตกใจ “หล่อนอาเจียนออกมาเป็นเลือดแล้ว！”

สติของเฉิงเพ่ยในตอนนี้นั้นดูมึนงง ใช้มือเช็ดปาก จากนั้นรูม่านตาของหล่อนก็หดตัวลงทันที