เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 380

ด้วยคำพูดของเซี่ยสิงจู๋ที่พูดออกมา ภายในห้องที่นั่งชั้นพิเศษเงียบลง

ไม่เพียงแต่เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ หลี่ซื่อไห่เท่านั้น อีกทั้งยังมีผู้นำตระกูลคนอื่นๆ รวมถึงเฉิงเพ่ยที่สีหน้าของพวกเขานั้นดูโดดเด่นเกินใครมาเทียบ พวกเขาเองก็ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่า ผู้นำตระกูลเซี่ยที่เขาเคารพเทิดทูนจะเป็นคนที่ไปให้ความเคารพแก่ลูกเขยธรรมดาบ้านๆคนนั้น

ดูจากสิ่งที่อีกฝ่ายได้พูดมานั้น ดูเหมือนว่าท่านผู้นำเซี่ยจะให้ความสำคัญกับถังเฉาเป็นอย่างมาก ถึงได้ยอมทำลายสามตระกูลแถวหน้าของเจียงเฉิงเพื่อเขาขนาดนี้

หลินชิงเสว่เองก็มองไปที่ถังเฉาอย่างเหลือเชื่อ เธอค่อนข้างมั่นใจว่าถังเฉานั้นไม่ค่อยจะมีเวลามาที่เจียงเฉิงด้วยซ้ำ แต่ทำไมภายในระยะเวลาอันสั้นนี้ เขาถึงได้ไปรู้จักกับผู้นำตระกูลเซี่ย แถมอีกฝ่ายก็แสดงความเคารพต่อเขาอีก

ในเวลานี้เอง ผู้นำตระกูลทั้งหลายต่างรู้สึกละอายแก่ใจ ได้แต่อธิษฐานอยู่ภายในใจว่าถังเฉาจะเมตตาไว้ชีวิตพวกเขา

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

ภายในห้องที่นั่งชั้นพิเศษที่เงียบสงัด มีเพียงเสียงจากนิ้วของถังเฉาที่เคาะลงบนพื้นโต๊ะ

เขาหรี่ตาลง สายตาจับจ้องไปที่เฉินจื่อเหาสามคนนั้น จากนั้นเอ่ยปากพูดออกมา

“ถ้าไม่สุดๆจริงๆ ฉันก็คงไม่จัดการพวกนาย แต่ว่า พวกนายบังคับฉันเองนะ”

ตุบ ตุบ ตุบ！

ทั้งสามคนวนมาล้อมถังเฉาโดยที่ไม่ลังเล

“คุณผู้ชายถัง พวกเราไม่รู้ว่าท่านรู้จักกับผู้นำตระกูลเซี่ย ขอร้องล่ะ ได้โปรดยกโทษให้เราด้วย！”

“หลังจากวันนี้ไป พวกเราตระกูลจางจะคอยติดตามเชื่อฟังคุณผู้ชายถังครับ”

“พวกเราตระกูลหลี่ก็เช่นกันครับ！”

ผู้นำตระกูลทั้งสามแสดงความเห็นของพวกเขาออกไป เต็มใจที่จะเชื่อฟังคำสั่งของถังเฉาอย่างเต็มที่

แต่ถังเฉาส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าและพูดว่า “พวกนายลองนับดู ว่าฉันให้โอกาสพวกนายไปกี่รอบแล้ว แต่พวกนายกลับทำเสียซะหมด”

ใบหน้าของเฉินจื่อเหา จางเทียนเหอและหลี่ซื่อไห่นั้นดูน่าเกลียดไปกว่าเดิม พวกเขาเสียใจอย่างสุดซึ้ง

อันที่จริง เขาให้โอกาสพวกนั้นมาเยอะแล้ว

เดิมเป็นการประชุมเจรจาธรรมดา แต่ขอเพียงพวกเขาลงนามในชื่อ พวกเขาก็สามารถยุติมันได้ แต่น่าเสียดายที่พวกเขามัวแต่ไปฟังการใส่ร้ายของเฉิงเพ่ยและยืนกรานที่จะจัดงานเลี้ยงอาหารค่ำ ด้วยสิ่งนั้นจึงทำให้เกิดเหตุการณ์ในตอนนี้ตามมา

“เอางี้ก็แล้วกัน ฉันจะให้โอกาสพวกนายเป็นครั้งสุดท้าย”

ถังเฉากวาดตาไปรอบๆ “ภายในเวลาหนึ่งนาที พวกนายผู้นำตระกูล หากใครยอมพูดความคิดที่แท้จริงออกมา ฉันก็จะยอมให้อภัย ดีไหมล่ะ？”

เมื่อพูดจบ ก็ได้ให้ชามข้างแก่หลินชิงเสว่หนึ่งใบ อาหารมื้อนี้ เธอแทบจะไม่ได้แตะจับตะเกียบเลย ถังเฉากลัวว่าเธอจะหิวจนผอมโซ

ทันทีที่พูดออกไป ใบหน้าของผู้นำตระกูลทั้งหมดก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ต่างมองหน้ากันและกัน พูดอะไรไม่ออก

เฉินจื่อเหา จางเทียนเหอ หลี่ซื่อไห่ต่างมองหน้ากัน ทุกสายตาตานั้นดูเย็นชา พวกเขาตัดสินใจแล้ว พวกเขาไม่สามารถบอกจุดประสงค์ที่แท้จริงของพวกเขาได้

หลินชิงเสว่นั้นเป็นภรรยาของถังเฉา หากเขารู้ว่าจริงๆต้องการที่จะนำตัวหลินชิงเสว่ไปที่โรงแรมล่ะก็ มันก็จะเป็นทางเพิ่มความตายให้ไปอีก

พูดไม่ได้ ห้ามพูดเด็ดขาด！

ไม่เพียงเท่านี้ พวกเขายังใช้สายตาข่มขู่ผู้นำตระกูลคนอื่นๆให้อยู่ในความสงบ

“เหลือเวลาอีกสามสิบวินาที”

ทันใดนั้นถังเฉาก็พูดขึ้น

ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก

ถังเฉาเริ่มนับถอยหลัง

ผ่านเสียงนับไปถึงสิบ ก็ยังไม่มีใครเอ่ยปากออกมา

ถังเฉามองไปที่เซี่ยสิงจู๋ “จดบันทึกตระกูลทั้งหมดที่อยู่ที่นี่ จากนั้นก็จัดการให้เรียบร้อย”

“ได้ครับ คุณผู้ชายถัง！”

ใบหน้าของเซี่ยสิงจู๋นั้นเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา เขากำลังจะสั่งให้ลูกน้องไปจัดการ

ทันใดนั้น ผู้นำตระกูลคนหนึ่งก็ยืนขึ้นด้วยใบหน้าที่ซีดเผือด “ฉัน ฉันจะพูดเอง”