เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 395

ทั่วทั้งตระกูลจ้าวเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะของสื่อเหลย

แถมหวางเยี่ยนที่อยู่ตรงหน้าของเขา ผมเผ้าพันกันยุ่งเหยิง สีหน้ามีความหวาดกลัว ปากยังคงส่งเสียงอื้อ ๆ ไม่หยุด ออกแรงดิ้น

จ้าวเย็นหรานมองเห็นฉากนี้ ในดวงตาก็โมโหอย่างรุนแรงอยู่แต่แรก

“สื่อเหลย ปล่อยตัวหวางเยี่ยนนะ!”

“ปล่อยเธอไป?”

สื่อเหลยมองจ้าวเย็นหราน ยิ้มเยือกเย็น “รอเธอส่งพินัยกรรมมา พวกเราก็ต้องปล่อยเธอไปอยู่แล้ว”

พอคำนี้ลั่นออกมา สีหน้าของจ้าวเย็นหรานก็เปลี่ยนไปในทันที จ้าวจือชิวกับจ้าวตงชิวเองก็มองพวกเขาด้วยสีหน้าเยือกเย็น

นี่เป็นแค่ไพ่ที่ยังไม่ได้เปิดใบแรกของพวกเขา ต่อให้ถังเฉากับจ้าวเย็นหรานไม่ทำตาม ภายหลังยังมีอุบายที่น่าหวาดกลัวกว่านี้รอพวกเขาอยู่

“พินัยกรรม? ขอโทษด้วยนะครับ พินัยกรรมถูกผมฉีกทิ้งไปแล้ว”

ในตอนนี้เอง ถังเฉาเอ่ยอย่างเย็นชา ไม่เห็นอีกฝ่ายสำคัญโดยสิ้นเชิง

“อะไรนะ? ฉีกทิ้งไปแล้ว?”

พอคำนี้พูดออกมา สีหน้าของทุกคนก็กลัดกลุ้มเป็นอย่างมาก แม้แต่จ้าวจือชิวก็ถึงกับลุกขึ้น

ในดวงตาของเขามีประกายความเยือกเย็นวาบผ่าน “ของสำคัญขนาดนี้ นึกไม่ถึงว่าแกจะฉีกมันไปแล้ว?”

“ตาแก่นั่นคิดจะใช้ประโยชน์จากฉัน ย้ายเอาความเกลียดชังมาไว้ที่ฉัน คนโง่อย่างพวกนายก็เชื่อจริง ๆ เหรอ?”

ถังเฉายิ้มอย่างเย็นชา ในดวงตามีแววเยาะหยันอย่างเข้มข้น “ขอโทษที่ต้องพูดตรง ๆ นะ มอบตระกูลจ้าวมาอยู่ในมือของพวกนาย ไม่เกินสามวันก็ต้องล่มสลายแน่!”

“บังอาจ!”

ในตอนนี้ก็มีลูกนอกสมรสหลายคนที่มีสีหน้ากลัดกลุ้ม ตวาดขึ้นมาเสียงดัง

สื่อเหลยเงียบอยู่พักหนึ่ง ทันใดนั้นก็ล้วงมีดออกมาหนึ่งเล่ม วางขวางอยู่บนลำคอของหวางเยี่ยน

“พูดเหลวไหลให้มันน้อย ๆ หน่อย ส่งทรัพย์สมบัติทั้งหมดของตระกูลจ้าวออกมา!”

“ถ้าไม่อย่างนั้น ฉันก็จะฆ่าผู้หญิงคนนี้เสีย!”

“อื้อ!”

หวางเยี่ยนต่อสู้ดิ้นรนอย่างรุนแรงขึ้นมาทันที ในดวงตามีความหวาดกลัว

ก่อนที่จะตาย มีไม่กี่คนที่จะสามารถรักษาความเยือกเย็นอย่างแท้จริงเอาไว้ได้

ทันใดนั้น สีหน้าของจ้าวเย็นหรานก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก รีบร้อนขัดขวางไว้ทันที “หยุดนะ ฉันจะเอาทรัพย์สมบัติมามอบให้ พวกนายอย่าฆ่าเธอนะ”

พูดจบก็มองไปที่ถังเฉาอีก “ตาเฒ่านั่นเอาพินัยกรรมมอบให้คุณ เงินทั้งหมดล่ะ?”

ถังเฉาส่ายศีรษะ ตอนนั้นคุณก็อยู่ด้วย พ่อบ้านของจ้าวลิ่วแค่เอาพินัยกรรมออกมาให้เท่านั้น แต่ว่าไม่ได้เอาทรัพย์สมบัติมาให้ผมด้วย”

“อะไรนะ...”

รูม่านตาของจ้าวเย็นหรานหดลงทันที แบบนี้ก็หมายความว่า ไม่ใช่ว่าช่วยหวางเยี่ยนออกมาไม่ได้แล้ว?”

เธอมองสื่อเหลย กัดฟันพูด “ทรัพย์สมบัติไม่ได้อยู่ที่พวกเรา!”

สีหน้าของสื่อเหลยเปลี่ยนเป็นกลัดกลุ้มในชั่วพริบตา “ฉันว่าพวกแกไม่อยากเอามาให้มากกว่า”

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ ชีวิตของผู้หญิงคนนี้ ก็อย่าคิดจะได้มีชีวิตอยู่เลย”

พูดจบ เขาออกแรงกดมีดในมืออย่างโหดเหี้ยม บนลำคอขาวผ่องของหวางเยี่ยนปรากฏรอยเลือดเส้นหนึ่งขึ้นมาทันที

พอเห็นฉากนี้ถังเฉาก็ยิ้มออกมาทันที “คุณใช้เรื่องนี้มาคุกคามผมเหรอ?”

สื่อเหลยมีท่าทางเหมือนชัยชนะอยู่ในกำมืออย่างไรอย่างนั้น หรี่ตามองถังเฉา “แก แกทำทุกอย่างของฉันพัง ทั้งยังทำให้ฉันต้องมารับความอัปยศมากมายขนาดนี้ ถ้าหากฉันไม่ตอบโต้กลับมา ต่อไปจะยืนหยัดในเมืองหมิงจูได้อย่างไร?”

“ตระกูลเย่... ข้อได้เปรียบที่ใหญ่ที่สุดของพวกแกก็ถูกฉันส่งกองทัพไปควบคุมแล้ว ตอนนี้พวกแกไม่มีทางให้ถอยหนีแล้ว!”

คำพูดนี้ทำให้สีหน้าของจ้าวเย็นหรานซีดขาว ความจริง... ความแตกต่างที่ตระกูลเย่มากับไม่มานั้นมากเกินไป

ลูกนอกสมรสคนอื่น ๆ ก็ยิ้มเย็นชา มีเพียงคนเดียวที่ค่อย ๆ ถอยออกไปจากค่ายของพวกเขา ทั้งยังไม่มีใครค้นพบเขาแม้แต่คนเดียว

เขาก็คือจ้าวเชียนจูน

เขามองพวกลูกนอกสมรสพวกนั้นเหมือนกับมองคนปัญญาอ่อน ความแข็งแกร่งของถังเฉา ไม่ใช่สิ่งที่พวกเขาจะสามารถมองเห็นได้โดยสิ้นเชิง

รายละเอียดพวกนี้ ถังเฉามองเห็นได้อย่างชัดเจน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบา ๆ “ผมจะให้โอกาสพวกคุณเป็นครั้งสุดท้าย ปล่อยเธอ ยังจะสามารถไว้ชีวิตคุณไว้ได้”

ระหว่างที่พูด เขาก็ได้ส่งสัญญาณมือหนึ่งไปแล้ว

เฟิ่งหวงที่อยู่ข้างหลังเดินขึ้นมายืนคู่กับเขา กริชที่ควงเล่นในมือหมุนควงเร็วกว่าเดิม

สื่อเหลยกลับหัวเราะเสียงดังออกมา สีหน้าปรารถนาที่อยากจะสังหารเป็นอย่างยิ่ง “ถึงแม้ว่าฉันจะชอบผู้หญิงคนนี้มาก แต่ว่าเธอค้นพบความลับที่ฉันระดมกำลังพลโดยไม่ได้รับอนุญาตแล้ว ช่วยไม่ได้ ทำได้แค่ฆ่าปิดปากแล้ว “

พูดจบก็มองไปที่หวางเยี่ยนอีก บนใบหน้ามีความหยอกเย้า “บอกลาโลกที่สวยงามใบนี้เสียเถอะ เพียงแต่น่าเสียดาย ต่อให้เธอตายไป ก็ยังตรวจหาไม่เจอว่าพ่อของเธอตายไปแบบไหน!”

พอคำนี้พูดออกมา รูม่านตาของหวางเยี่ยนก็หดลงอย่างรวดเร็ว อารมณ์พลุ่งพล่านอย่างเห็นได้ชัด นึกไม่ถึงว่าจะดิ้นจนผ้าขาวหลุดออกจากปาก