เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 397

ใครก็คิดไม่ถึงว่าจ้าวเชียนจูนจะทรยศจ้าวจือชิวอย่างกะทันหัน ทั้งยังเรียกร้องให้ลูกนอกสมรสคนอื่น ๆ จัดการกับจ้าวจือชิวด้วยกันก่อน

สีหน้าของเขาครึ้มฟ้าครึ้มฝนจะแทบจะบีบน้ำออกมาได้ “จ้าวเชียนจูน ฉันว่าแกมีชีวิตอยู่จนเอียนแล้วสินะ!”

จ้าวเชียนจูนกลับส่ายศีรษะช้า ๆ “คุณผิดแล้ว ผมทำแบบนี้ถึงจะเป็นการป้องกันตัว เป็นศัตรูกับเขา ต่อให้คุณมีสิบชีวิตก็ไม่พอให้คุณใช้หรอก”

นี่เป็นหลักการที่จ้าวเชียนจูนเข้าใจได้หลังจากที่คบค้าสมาคมกับถังเฉามาเป็นเวลานาน และเป็นสิ่งที่เขาพูดออกมาจากใจ แต่ในสายตาของจ้าวจือชิวกลับเป็นอีกความหมายหนึ่ง

“ที่แท้แกก็พึ่งพาอาศัยไอ้ถังเฉานั่น!”

จ้าวเชียนจูนตะลึง จากนั้นก็ส่ายศีรษะ “ผมก็แค่อยากจะรักษาชีวิตไว้ก็เท่านั้น”

สายตาของถังเฉาตกอยู่บนร่างของจ้าวเชียนจูน ท่าทางชั่วร้าย

คนที่รู้จักแยกแยะสถานการณ์ ไม่ว่าจะตอนไหนก็ล้วนไม่ทำให้คนอื่นโกรธ

ถึงแม้ว่าแต่ก่อนจ้าวเชียนจูนจะเคยลงมือกับเขา แต่ก็ได้รับบทเรียนมาหลายครั้ง เขาตระหนักแล้วว่าเมื่อก่อนเขาโง่เง่ามากแค่ไหน

ดังนั้นในช่วงที่ตระกูลจ้าวล่มสลาย เขาได้เลือกตัวเลือกที่ถูกต้องที่สุด

“พวกนายก็จะต่อต้านฉันเหมือนกันสินะ?”

สายตาของจ้าวจือชิวเข้มครึ้ม กวาดตามองทุกคนเหมือนกับสัตว์ป่าที่จ้องจะขย้ำคนตัวหนึ่ง

เดิมทีจ้าวตงชิวกับเขาก็มีความสัมพันธ์ในเชิงเอื้อผลประโยชน์ต่อกัน ตอนนี้ก็หัวเราะเสียงเย็นออกมา พวกเราเชื่อใจนาย นายกลับใช้ประโยชน์จากพวกเรา นายไม่ตายแล้วใครจะตาย?”

มีจ้าวตงชิวนำ ลูกนอกสมรสคนอื่นก็ล้วนแต่มองจ้าวจือชิวอย่างเยียบเย็น

สถานการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วเกินไป เร็วจนจ้าวเย็นหรานยังไม่มีปฏิกิริยาตอบสนอง

วินาทีก่อน เธอกับถังเฉายังถูกคนเอาปืนจ่อศีรษะอยู่เลย วินาทีต่อมา จ้าวจือชิวที่เป็นคนที่ส่งเสริมให้ทำเรื่องที่ไม่ดีมาตั้งแต่ต้นก็กลายเป็นเป้ากระสุนของทุกคน

“นี่… ตกลงมันเรื่องอะไรกันแน่? ทำไมจ้าวเชียนจูนถึงหักหลังคะ?”

เธอเอ่ยถามอย่างไม่อยากจะเชื่อ

ถังเฉาดึงจ้าวเย็นหรานมาอยู่ในมุม พูดอย่างมีความหมายลึกซึ้งว่า “เขาแค่คิดจะป้องกันตัวเองเท่านั้น”

ตระกูลจ้าววุ่นวายมากจนถึงขั้นนี้ ใคร ๆ ก็แกล้งทำเป็นไม่รู้ แทนที่จะโกรธกัน ไม่สู้ขุดรากถอนโคนคนที่คุกคามมากที่สุดเสียตั้งแต่ตอนนี้

ไม่ว่าอย่างไร เธอกับถังเฉาก็ปลอดภัยไปชั่วคราวแล้ว จ้าวเย็นหรานถอนหายใจเฮือกหนึ่งทันที

อีกด้านหนึ่ง อารมณ์บนใบหน้าของจ้าวจือชิวก็เปลี่ยนเป็นดุร้ายในที่สุด “ดี ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ถ้างั้นพวกแกก็ไปตายซะ!”

ใบหน้าของจ้าวจือชิวเต็มไปด้วยความหยิ่งยโส เป็นศัตรูกับจ้าวจือชิว “จ้าวจือชิว ตอนนี้นายเป็นเป้ากระสุนของทุกคนแล้ว ยังคิดจะดิ้นรนก่อนตายอีกอย่างนั้นเหรอ?”

จ้าวจือชิวถูกล้อมไว้เป็นชั้น ๆ แต่ว่าบนใบหน้าไม่มีความหวาดกลัว กลับยิ้มอย่างเยือกเย็น “พวกคนที่ไร้ระบบระเบียบที่จำเป็นต้องพึ่งพาฉันกลุ่มหนึ่ง คิดว่ารวมตัวกันแล้วจะสามารถตอบโต้ฉันได้จริง ๆ เหรอ?”

ความเยือกเย็นของจ้าวจือชิวทำให้จ้าวตงชิวตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นก็เอ่ยถามอย่างไม่สบายใจอยู่บ้างว่า “ดูเหมือนคุณจะไม่หวาดกลัวเลยแม้แต่น้อยนะ?”

“กลัว? ทำไมจะต้องกลัว?”

จ้าวจือชิวยิ้มเย็นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แล้วก็มองไปทางถังเฉาทันที “เดิมทีไพ่ที่ยังไม่เปิดนี้เอาไว้จัดการกับแก ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ก็เอามันออกมาฆ่าพวกคนโง่อย่างแกอย่างพวกแกก่อนเถอะ!”

พอคำนี้พูดออกมา สีหน้าของลูกนอกสมรสทุกคนที่มีหัวหน้าเป็นจ้าวตงชิวก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ถังเฉากลับหรี่ตายิ้ม ๆ เขาอยากจะเห็นนักว่าไพ่ที่ยังไม่เปิดของจ้าวจือชิวคืออะไร

ในตอนนี้จ้าวเชียนจูนก็เอาปืนที่จ่อศีรษะของเขาออกไป

กลับเป็นอิสระตามเดิม สีหน้าของจ้าวจือชิวเปลี่ยนเป็นเยียบเย็นทันที ตบมือ “ออกมาให้หมดเถอะ!”

ทันใดนั้นสีหน้าของทุกคนก็เปลี่ยนไปเป็นอย่างมาก พอรู้สึกตัวก็มองไปรอบด้าน กลับว่างเปล่าไร้ผู้คน

จ้าวตงชิวตะโกนเสียงดัง “จ้าวจือชิว ความตายมาเยือนแล้วแกยังจะกล้ามาขู่อีก”

“อย่างนั้นเหรอ?”

มุมปากของจ้าวจือชิวยกขึ้นมาเป็นรอยยิ้มเยียบเย็น

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!

เพิ่งจะสิ้นเสียงของเขาก็มีผู้มีฝีมือสูงสวมชุดดำกลุ่มใหญ่พุ่งเข้ามาในบ้านใหญ่ตระกูลจ้าวจากด้านนอกทันที

“ใครกันน่ะ!?”

จ้าวตงชิวเปลี่ยนสีหน้าอย่างรุนแรงทันที

ไม่มีการตอบสนองใดใด คนชุดดำพวกนี้ทุกคนล้วนถือมีดดาบอยู่ในมือ เข้ามาใกล้ลูกนอกสมรสทุกคนและผู้คุ้มกันพวกนั้นราวกับปีศาจร้าย

ฉัวะ ฉัวะ!

ราวกับหั่นผักหั่นปลา มีดดาบทุกเล่มเปล่งแสงวาบ จะต้องมีผู้คุ้มกันตระกูลจ้าวสักนายหรือไม่ก็ลูกนอกสมรสสิ้นชีวิตอย่างแน่นอน

ฉัวะ ฉัวะ!